همه امنیت نداشته باشد, هیچ کس امنیت ندارد

چنانیکه  ترکیه از مبارزه با داعش به عنوان یک تهدید جهانی علیه بشریت، حمایت میکند، این حق مشروعش است که از دوستان و متفقینش نیز بخواهد تا در راه مبارزه با سازمان های تروریستی "پ ک ک" و "ساختار دولت موازی فتح الله گولن" از او حمایت نمایند.

جمهوری ترکیه که موفق به سرکوب اقدام به کودتای خونین در تاریخ 15 جولای شده است، هم اکنون با سه تهدید امنیتی متشکل از پ ک ک، داعش و سازمان تروریستی فتح الله گولن، مواجه است. از آنجایی که امنیت ترکیه، به مثابه امنیت دوستان و متفقینش است، حمایت از ترکیه نیز به نفع آنها خواهد بود. فرامدرن و جهانی شدن یک درس کلیدی را به ما می آموزد، آن هم اینست؛ "تا زمانیکه که همه ما امنیت نداشته باشیم، هیچ یک از ما در امنیت نخواهد بود. "

جمهوری ترکیه دهها سال است که در برابر پ ک ک مبارزه میکند. سیاستهای غلط گذشته، باعث تقویت سازمان تروریستی پ ک ک شده و زمینه ظهور با تاخیر ملی گرایی کرد را فراهم کرد.

رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری ترکیه در دوره نخست وزیری اش گام های جسورانه ای در راستای پایان بخشیدن به مبارزات مسلحانه برداشت و در این راه ریسکهای سیاسی بزرگی کرد. سرمایه گذاری های دولتی در مناطق اکثرا کردنشین، را افزایش داد. هویت کرد شناخته شد و ممنوعیت تلکم زبان کردی از میان برداشته شد. مهمتر از همه اینکه به شهروندان کرد نیز همانند دیگر شهروندان ترکیه حس برابری و اعتبار القا شد.

مقصد اصلی روندی موسوم به "روند حل و فصل مسئله تروریسم"، در واقع خلع سلاح پ ک ک بود. ولی، پ ک ک به جای خلع سلاح و رغم درخواستهای عبدالله اوجالان سرکرده زندانی این سازمان تروریستی، فعالیتهای تروریستی خود را افزایش داده، اعضای جدیدی جذب کرده و دست به اقدامات خشونت بار در شهرها زد.

حزب دموکراتیک خلق ها که طرفدار کردهاست، با دادن قول حمایت از روند حل و فصل مسئله تروریسم به مجلس راه یافت. ولی به جای عمل کردن به قولهایش به سخنگوی پ ک ک تبدیل شد. تاجایی که حتی جسارت محکوم کردن خائنانه ترین و پست ترین حملات تروریستی پ ک ک را پیدا نکرد. حزب دموکراتیک خلق ها از هیچ از صلاحیت های خود در راستای تلاش برای خلع سلاح پ ک ک استفاده نکرد. به جای آن تلاش خود برای نرم  کردن انتقادات مطرح شده در مورد پ ک ک و فحاشی و بدگویی علیه اردوغان به کار بست.

رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری ترکیه در محافل مختلف به متوقف شدن روند مبارزه با تروریسم اشاره کرده و تنها راه تداوم آن را خلع سلاح پ ک ک عنوان کرده بود. آنچه که امروز متوجه آن شده ایم، اینست که نگرانی اصلی پ ک ک نه حل مسئله کردها بلکه مشروعیت بخشیدن به موجودیت خود به عنوان یک سازمان تروریستی بوده است. هیچ نوع دموکراسی در جهان در حین جستجوی یافتن راه حلهای صلح آمیز برای مسائل گوناگون، هرگز به موجودیت یک گروه تروریستی اجازه نخواهد داد. آنچه که پ ک ک و نمایندگان سیاسی اش به عنوان "مسئله کرد" اقدام به ارائه آن کرده اند، با مسئله حقیقی کردها هیچ ارتباطی ندارد. بر عکس انها برای نشان دادن تقویم خود به عنوان تقویم شهروندان کرد تلاش مینماید.

طور خلص، میتوان گفت که این، حقیقت ندارد. ما هم اکنون مسئله ای به اسم پ ک ک داریم که بدون قائل شدن تفاوتی، هم ترکها و هم کردها را به قتل میرساند. پ ک ک تنها هفته گذشته، با حملاتی که با خودروهای بمبگذاری شده و یا بمبهای جاسازی شده در کنار جاده در دیاربکر، وان، الازیغ و بیتلیس ترتیب داد، دهها مامور امنیتی و غیرنظامی را کشتند.

آمریکا و اروپا  به جای دعوت از ترکیه برای داشتن رفتاری دوستانه و دلسوزانه با این سازمان تروریستی جنایتکار، بهتر است به هویت پ ک ک پی ببرند. این کشورها ملزم اند تا بی چون و چرا اقدامات تروریستی پ ک ک را محکوم کرده و فعالیتهای مربوط به جمع آوری اعتبار در کشورهای اروپایی و تبلیغات تروریستی این سازمان تروریستی را متوقف نمایند.

حمایت از (حزب اتحاد دموکراتیک) "پ ی د" شاخه سازمان تروریستی پ ک ک در سوریه و (یگان‌های مدافع خلق) شاخه نظامی این حزب موسوم به "ی پ گ" به نام مبارزه با داعش در این کشور، یک خطای بزرگ استراتژیک و محاسبه ای اشتباه بود. پ ک ک از جنگ داخلی در سوریه برای پرده پوشی از اقدامات ترویستی خود استفاده مینماید.

با طولانی تر شدن جنگ داخلی در سوریه، رژیم بشار اسد به حملات خود علیه غیرنظامیان منجمله زنان و کودکان باقی مانده در شهرهای دمشق و حلب ادامه میدهد. تصاویر منتشر شده مربوط به مظالم اخیر و ابعاد سکوت جهان در قبال این حوادث وسیعتر میشود. دو هیولای جنگ سوریه، یعنی رژیم اسد و داعش، از یکدیگر تغذیه میکنند. تا زمانیکه جنگ سوریه به پایان نرسد، تهدید داعش تماما از میان برداشته نخواهد شد، تا زمانی که اسد از این کشور بیرون رانده نشود نیز این جنگ به پایان نخواهد رسید. ترکیه که با سوریه 711 کیلومتر مرز مشترک دارد، بار سنگینی بر دوش گرفته است. و البته این مردم سوریه هستند که بزرگترین رنج را متحمل میگردند.

جمهوری ترکیه در امر مبارزه با داعش بیش از هر کشور دیگری تلاش کرد. علاوه بر عضویت در ائتلاف بین المللی ضد داعش، پایگاه های هوایی خود را به روی جت های ائتلاف گشود. ترکیه بیش از 50 هزار فرد مظنون به عضویت در داعش و یا مرتبط با این سازمان تروریستی را بازداشت، از کشور اخراج  و یا ممنوع الورود کرد. امنیت مرزی در حین عبور پناهجویان را افزایش داد. در عین حال، شهرهای مرزی ترکیه هدف راکتهای داعش قرار گرفتند. داعش علاوه بر این با ترتیب حملات تروریستی در استانبول و آنکارا، منجر به مرگ صدها انسان بیگناه شد.

جمهوری ترکیه در این راه نیز همانند مبارزه اش با پ ک ک، با حمایتهای اندکی مواجه شد. برخی از کشورهای اروپایی به جای افزایش تدابیر امنیتی و تبادل اطلاعات، اقدام به انتقاد از ترکیه زمینه دستگیری تروریستهای داعشی حرکت کرده از اروپا و یا بازداشت مظنونین کردند. اگر کشورهای منشاء به وظایف خود آن طور که باید و شاید عمل نکنند، چطور ممکن است که ترکیه در مورد تروریستهای اروپایی اطلاعات کسب کند؟ در پی اخراج چند تروریست داعشی بود که فرانسه و بلژیک اقدام به بازنگری در تدابیر امنیتی در مرزهای خود نمودند.

سازمان تروریستی داعش تا محاصره کامل منطقه ای که در آن فعال است، شکست داده نخواهد شد. جنگ داخلی در سوریه و حکومتهای ناموفق و ضعیفی همانند افغانستان، عراق و لیبی زمینه جذب تروریستهای جدید به داعش و انجام تبلیغات به نفع این سازمان تروریستی را فراهم میکنند. به رغم همه اینها، ترکیه به مبارزات سیاسی، ایدئولوژیکی و نظامی خود علیه داعش ادامه میدهد.

در روز های اخیر نیز ترکیه با اقدام تروریستی و خائنانه ساختار دولت موازی سازمان تروریستی فتخ الله گولن در تاریخ 15 جولای مواجه شد. سازمان تروریستی فتح الله گولن در ترکیه در مقیاس وسیعی متلاشی شده و قدرت خود را از دست داد. ولی هنوز اقدامات زیادی هست که باید انجام شود. طرفداران گولن که شاهد افول قدرت خود در داخل کشور شدند، اینبار اقدام به راه اندازی کمپین های ضد ترکیه از طریق منابع خود در خارج از کشور نموده اند.

متفقین و دوستان  ترکیه در اروپا، آمریکا، خاورمیانه، آفریقا، آسیا و دیگر نقاط جهان باید در برابر این کمپین ها و اقدامات خیانتکارانه طرفداران سازمان تروریستی فتح الله گولن گوش به زنگ باشند.

چنان که ترکیه از مبارزه با داعش به عنوان یک تهدید جهانی علیه بشریت حمایت میکند، دوستان و متفقینش نیز باید از مبارزه اینکشور با سازمان های تروریستی پ ک ک و ساختار دولت موازی فتح الله گولن، حمایت نمایند.

 تا زمانیکه از رویکردی واضح و روشنی در قبال آن پیروی نشود، مبارزه علیه تروریسم به موفقیت دست نخواهد یافت. مباحثه بر سر "تروریست من" و یا "تروریست تو" تنها به نفع سازمان های تروریستی میباشد.

"امنیت" برای همگی ما اهمیتی کلیدی دارد و زمانی به کار می آید که همه ما امنیت داشته باشیم.