سکوت جهان در قبال قتل عام مسلمانان در میانمار شرم آور است

در ابتدای سال 2000، روهینگیا و اقلیت مسلمان "بدون وطن" آنرا شناخته بودم.

در طول سال های ابتدایی قرن 21 ، سازمان های بین المللی گزارشهایی از وضعیت میانمار تحت حاکمیت نظامیان و حملات صورت گرفته از سوی انان علیه دمکراسی و ازادی اندیشه را منتشر می کردند.

من ان سالها به دلیل وظیفه شغلی خود به میانمار رفتم. اگرچه در آنزمان این کشور توسط نظامیان کودتاچی اداره میشد، اما به عنوان یک روزنامه نگار توانستنم بدون سختی ویژه ای کار خود را انجام دهم.  در آن سال ها توانستیم راه هایی  برای دیدار با آنگ سان سو چی، رئیس جمهور فعلی که در بازداشت خانگی بود، پیدا کنیم.

خانم چی، به عنوان قهرمان غرب در زمینه دموکراسی، اگر حقیتش را بخواهید، به شدت تحت تأثیر تفکر چپ ناسیونالیستی قرار داشت. با این حال، جهان غرب در حال نادیده گرفتن این موضوع بود. موضوعی که خود غرب در خلال جنگ جهانی دوم به شدت از ناحیه ان ضربه دیده بود. در واقع ناسیونال سوسیالیزمی که از سوی هیتلر در آلمان در دهه 1930، تحت عنوان نازیسم اغاز شد میلیون ها نفر را در اروپا قربانی خود کرد.

نازیسم در اروپا دوباره ظهور می کند. در آلمان، نه تنها در میان گروه های سوسیال دموکرات، گروه های سبز و چپ، بلکه در حقیقت، در میان راست گریان نیز ناسیونالیزم  به طور فزاینده ای در حال رشد و گسترش است.

من اطمینان دارم که شما وقتی شباهت هایی که بین کلمات کلیدی مورد استفاده از سوی انگلا مرکل صدراعظم المان را در جریان تبلیغات انتخاباتی اخیر با متن سخنان آدولف هیتلر مقایسه کنید شوکه خواهید شد. متاسفانه این افکار بیمار در کشورهای دیگر اروپایی نیز گام به گام در حال گسترش است. به همین دلیل است که اروپای غربی به عنوان مهد دمکراسی غرب و بخصوص اتحادیه اروپا قادر به دیدن آنچه که در میانمار می گذرد نیست.

چرا اتحادیه اروپا که در اوایل سال های 2000، حکومت میانمار را به دلیل عدم اجازه دادن به آزادی بیان تحت منگنه نگه داشته بود امروز در برابر نسل کشی میانمار خاموش است؟!

آیا کمیته جایزه نوبل که جایگاه قابل توجهی در جهان دارد، در مورد بررسی جایزه ای که به خانم آنگ سو چی، رئیس جمهوری کنون میانمار و به عنوان کسی که فرمان قتل عام مسلمانان را داده است جلسه ای برگزار خواهد کرد؟

اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، از دولت بنگلادش خواسته است تا روهینگیایی ها را به عنوان پناهنده قبول کند. اردوغان همچنین به جهان اعلام کرد که ترکیه تمام هزینه های پناهندگان را پرداخت خواهد کرد. با این حال، دو کشور مالزی و اندونزی درست در بغل دست روهینگا قرار دارند. هر دوی اینها کشورهایی هستند که در آنها مسلمانان اکثریت جمعیت را تشکیل می دهند و در حکومت حضور دارند. ضمن اینکه امروز سکوت کشورهای خلیج در قبال اوضاع مسلمانان روهینگیا شرم اور است.

روهینگیایی ها، بزرگترین اقلیت "بدون وطن" در جهان هستند. آنها از همه حقوق اساسی و بنیادی خود مانند داشتن کارت شناسایی برای فرزندان، گذرنامه برای فرار از میانمار و دادگاه برای جستجوی حقوقشان محروم هستند. آنها در میانمار در تمام 60 سالی که از زمان اعلام استقلال این کشور می گذرد نادیده گرفته شده اند.

اما ناگهان در این منطقه، یک سازمان ازادیبخش روهینگیایی تبار که به سختی می توان در آن منطقه غذا پیدا کرد، همراه با اسلحه مدرن و گران قیمت به منصه ظهور رسید. گروهی که از سبکی بسیار شبیه به گروه تروریستی داعش برخوردار است. این گروه با ارتش میانمار در نبرد است اما عجیب انکه به دنبال این نبردها مدام غیرنظامیان کشته می شوند. تاکنون نیز حتی یک تروریست وابسته به این گروه به صورت زنده و یا مرده به دست نیروهای میانمار نیفتاده است.

در آخرین درگیری باز هم غیرنظامیان کشته شدند و اینبار حداقل 3000 نفر از مسلمانان روهینگیا جان خود را از دست دادند. ارتش میانمار در حال افزایش میزان خشونتها است. آنها تقریبا هر روز 20 روستا را می سوزانند. ممکن نیست که آمار دقیق را ارایه کنیم.  پیش از این گزارش شده است که از زمان آغاز جنگ تاکنون، 2 تا 3 هزار نفر جان خود را از دست داده اند. این ارقام فقط امار کسانی است که شناسایی شده اند.

اما این تعداد حقیقت را منعکس نمی کند. در روزهای گذشته، آژانس های خبری مستقل، اطلاعاتی درباره قتل عام 1500 نفر در چند روستای Buthidaung  را منتشر کرده اند. تنها 400 نفر در این روستاها جان سالم به در برده اند و بقیه انان سوزانده شده اند.  

سیستم کشتار ارتش میانمار به شرح زیر است: نخست به روستاها با سلاح گرم و سرد وارد می شوند. تا جاییکه می توانند می کشند. بودایی ها نیز به سربازان کمک می کنند. بقیه سعی می کنند از روستاها فرار کنند، اما این بار هدف مینهایی قرار می گیرند که ارتش در اطراف روستا کاشته است. سربازان نیز در کمین نشسته اند، آنها پس از کشتار مردم روستاها را می سوزانند. در بدن بسیاری از مجروحین سوختگیهای درجه سه گزارش شده است.

امروزه 70 تا 80 درصد مسلمانانی که در میانمار حضور دارند زنان و کودکان هستند. اکثر جوانان و مردان روهینگیایی از مناطق Maungdaw و Buthidaung به بنگلادش و مالزی فرار کرده اند. به این ترتیب عمدتا زنان و کودکان در روستاها مانده اند. به همین دلیل این زنان و کودکان هستند که بیش از هر کس دیگری با خشونت مواجه می شوند.

منطقه Maungdaw بسیار نزدیک به بنگلادش است. کسانی که اینجا زندگی می کنند به مرز فرار می کنند. با این حال، دولت بنگلادش که هم تبار آنها است گذرگاههای مرزی را باز نمی کند. یک منطقه بی طرف وجود دارد که بسیاری در آنجا پناه گرفته اند. به همین دلیل پناهجویان در یک منطقه جنگلی نزدیک مرز پناه می گیرند چرا که جایی برای رفتن ندارند.  

ارتش بنگلادش شورشیان را به سمت داخل میانمار می راند و به دنبال ان نیز ارتش میانمار اقدام به تیرباران آنها می کند.

برای بشریت شرم آور است که هیچ کشور دیگری غیر از ترکیه اقدام به بیان این جنایتها نکرده است.

 اردوغان رئیس جمهور ترکیه در خلال تعطیلات عید با بسیاری از رهبران کشورهای جهان به صورت تلفنی گفتگو کرد و جامعه بین المللی را به تلاش برای توقف این جنایات فراخواند.

من امیدوارم که سازمان ملل متحد در اسرع وقت اقدامات جدی برای متوقف کردن این قتل عام انجام دهد. اما هنوز هیچ نشانه ای از تلاش شورای امنیت که برخی از اعضای آن در رقابت بر سر کسب قدرت هستند مشاهده نمی شود.

خانم چی رهبر بی تجربه میانمار، آگاه نیست که به دنبال این نسل کشی که او راه اندازی کرده است، کشورش را به یک منطقه جدید برای رقابت قدرتها تبدیل کرده است. خانم چی وقتی به حقیقت امر پی میبرد که اخبار مرگ بودائیان از سوی خبرنگاران منتشر شود.