دانستنی ها

به هر صدایی که باعث ایجاد ناراختی درانسان شود،آلودگی صوتی گفته می شود.

واحد اندازه‌گیری آلودگی صوتی " دسی بل " است. انسان‌ها برای شنیدن صدا یک آستانه تحمل دارند و اگر از آن فراتر رود باعث اذیت و آزارشان می‌شود. آلودگی صوتی در عین حال موجب بروز ناراحتی های روحی و فیزیکی شده و باعث اشکال در تطابق یافتن انسان با محیط کار وحتی اجتماع و خانواده می‌شود که نتیجه آن کاهش بازده کار می‌باشد.
اگرچه مرزهای صوتی بطور قطع مشخص نشده است ولی صداهایی که بین ۵۵ الی ۶۵ دسی بل اندازه گیری می شوند، موجب ناراحتی روانی، اصوات بین ۵۵ الی ۹۰ دسی بل موجب بر هم خوردن آرامش و اصوات بالای ۹۰ دسی بل نیز موجب بروز ناراحتی های فیزیکی و بدنی می گردد.
تاثیرات فیزیکی آلودگی صدا بیشتر با کاهش موقت و یا دایمی شنوایی گوش، فشار خون بالا و ناراحتی های تنفسی و گردش خون بروز می کند. تاثیرات روانی نیز با کندی قوه ذهنی، عدم تمرکز، بدخوابی، رفتار تهاجمی و استرس نمایان می گردد.
صنعتی شدن، شهرسازی بی رویه، افزایش سریع جمعیت، ناکفایی های اقتصادی و افزایش تعداد خودروها و وسائط نقلیه را می توان بعنوان علل اساسی آلودگی صوتی بر شمرد.
با کاهش استفاده از اتومبیل ها و نصب صدا خفه کن ها به اتومبیل ها، انجام منظم کنترل ها و معاینه های فنی خودروها، استفاده از شیشه های ضد صدا در منازل و اماکن کسب و کار، ساخت کارخانه ها و یا اماکن کاری که موجب آلودگی صوتی می گردند ، به خارج از مراکز مسکونی و ممانعت از سر وصدای فروشندگان سیار و بوق ماشین ها می توان آلودگی صدا را کاهش داد.
لازم به تاکید است که همانند بسیاری از مسائل محیط زیستی، برای مبارزه با مسئله آلودگی صوتی نیز بایستی رفتار عاقلانه و مسئولانه ای داشت. هم جامعه و هم افراد جامعه بایستی برای حفظ سلامتی خود در زمینه آلودگی صوتی صاحب اطلاعات کافی شده و با آگاهی از طرق کاهش و مقابله با آن عمل کنند. حساسیت و دقت عمل در این زمینه باید افزایش داده شود.