روزه گرفتن بیش ازبدن، عبادتی برای تزکیه نفس وروح29/05/2017

امروز روز سوم ماه مبارک رمضان است. در این ماه مسلمانان بنابه ضرورت عبادات و تسلیمیتهایشان ازطلوع تا غروب آفتاب روزه میگیرند. در این دنیا که منافع شخصی ایده آلیزه شده و بیش از حد درلاک خود فرورفته است، روزه داری میتواند برای انسان مدرن عجیب وحتی افراطی بنظربیاید. برخی ها میتوانند روزه را غیرحقیقی ارزیابی کرده ورد کنند. ولی، خسته کردن سریع عقل نشان خواهد داد که روزه گرفتن بیش ازبدن، عبادتی برای تزکیه نفس وروح بوده ودررابطه با رسیدنمان به بالاترین مرتبه انسانی بما کمک می کند.

روزه گرفتن کارعقل واراده میباشد. اگرفردهدف دینی روزه راقبول نداشته باشد، روزه نخواهد گرفت. تصمیم گیری یک فرددرمورد روزه گرفتن مستلزم صاحب بودن به اطلاعات کافی وقدرت محاکمه میباشد. این اصل اساسی حقوق اسلام است. آنهایی که تعادل عقلی خود را ازدست داده اند، ازانجام وظایف دینی مسئول نمیباشند. روزه درزمینه تعمیق در شخصیت خود و تفکر پیرامون جهان به ما هشدار میدهد. دور ماندن از خوردن، آشامیدن و یا روابط جنسی با روزه گرفتن، نه بدن بلکه کار ذهن و اراده میباشد.

علاوه براین روزه گرفتن شکلی از عبادت در راستای دوری از لذتهای دنیوی با استفاده از عقل و اراده بواسطه دستیابی به مراتب بالای هستی میباشد. بدون قبول حقیقت روزه و دیسیپلینه کردن ذهن و بدنمان نمیتوانیم این کار را انجام بدهیم.

مهمتر از همه روزه داری با تمامی نفس و روحمان میباشد. این دو واژه معنای حقیقی خود را در جوامع مصرف کننده در مقیاس وسیعی از دست داده اند. حتی در برخی مواقع نمی توانیم از دو واژه مذکور در تعریف وضعیت عالم بشریت استفاده کنیم. ولیکن از هزاران سال بدینطرف است که انسان را نه ترکیبی ازذهن و بدن بلکه ترکیبی ازنفس وروح قبول کرده اند. روانکاوی نفس و روح انسان، راهگشای کوچک شمردن وضعیت عالم بشریت شده است.

درسنت اسلامی، نفس به تمامیت انسان بعنوان فرد اشاره کرده و شامل درجات مختلف از کاملیت معنوی و تطمین اخلاقی تا فروپاشی و نابود شدن میباشد. نفسمان میتواند ما را به صورت یک انسان واقعی در آورده و یا در جایگاهی پائین تر از جایگاه حیوانات جای بدهد. حتی میتواند یا به آئینه آفرینش خداوند و یا باتلاق تاریکی تبدیل نماید. برای همین لازم است تا بهنگام روزه گرفتن، دقتمان را به طبیعت چند بعدی این نفس متمرکز بکنیم. تقلیل دادن نفس انسان به آرزوهای ناعاقلانه با قبول اینکه انسان عبارت از استخوان، گوشت و پوست میباشد، فرقی ندارد.

امروزه با پرابلمی در رابطه با کلمه روح مواجه هستیم. از این کلمه به معنای اخلاقی استفاده نمیکنیم. روح، جوهر الهی ست که خداوند بهنگام خلق کردن انسان در بدن او دمیده است. هستی دنیوی ما را به کسی که الهی میباشد، پیوند میدهد. در صورت تغذیه صحیح میتواند ما را به سطح فرشته ها وحتی ورای آن برساند. فقط اگر به هیچ شمرده شود، میتواند انسان را به جانور تبدیل کند.

با در نظر گرفتن این هشدارها میتوانیم بگوئیم که انسان روزه دار میتواند نه تنها با بدن بلکه با نفس وروح خود به شکل پاکی معنویت حقیقی درآید. دوری انسان از لذتهای فیزیکی بمدت معینی، عملکرد بسیار مهمی میباشد. این وضعیت درعین حال تکلیفی برای مسافرت معنویست. با کاهش دادن مکتسباتمان از جهان مادی، مکتسبات معنویمان افزایش مییابد.

واما از آنجائیکه اسلام همواره به ما تلقین میکند که راه متوسط را قبول کنیم، به محروم ماندنمان ازنفس خود اجازه نمیدهد. بعدازروزه داری از طلوع تا غروب آفتاب، جهت تبریک فداکاری بدنی و روحیمان، بعنوان جایزه ما را به غذا خوردن دعوت میکند. مگر این غذای تندرستی بدنمان میباشد. امرمهم ادامه مسافرتمان به معنویات با ذکرودعاهای شب میباشد. در صورت تغذیه صحیح نفس و روحمان، بیش از پیش سیر و متمول خواهیم شد.

این را نیزباید گفت که کتاب مقدس خداوند قران کریم بوده و با آغاز ماه رمضان نازل شده است. قران کریم کتابی مملو از پندهای روشنایی بخش زندگی معنوی میباشد. قران کریم به انسانها هشدار میدهد که با استفاده از عقل و اراده خود به یک زندگی اخلاقی و با فضیلت ادامه بدهند. اشکال نفس و روح را با تفسیری برتر تعریف می کند.

با آغاز ماه مبارک رمضان، لازم است برای نفوذ روزه و عباداتمان در اعماق نفس و روحمان با امید کامل به در بار الهی دعا کنیم.