آیا در آسمان به عوض ستاره گان ماهواره ها را خواهیم دید؟

آلودگی نوری یکی از مشکلاتی است که با افزایش جمعیت جهان و گسترش شهرها و مزدحم شدن آنها به وجود می آید. روشنایی پس زمینه آسمان با آلودگی نوری افزایش یافت. در نتیجه، هیچ جسم آسمانی، به جز ستاره گان بسیار درخشان، صورت های فلکی، چند سیاره نزدیک و ماه، در ساعات شب به ویژه برای کسانیکه در شهر های بزرگ زندگی می کنند، با چشم قابل مشاهده نیست.

به ویژه با توسعه تکنالوژی ماهواره در بخش خصوصی و همچنین نهادهای دولتی، مشکل جدیدی پدید آمده است؛ آلودگی ماهواره ‌ای.

از اسپوتنیک 1 تا به امروز

 شمار ماهواره های ارسال شده به دور جهان، تا به امروز از 11000 و تعداد ماهواره ها در مدار، از 7 هزار دستگاه بیشتر شده اند.

چهار هزار از این ماهواره‌ها، فعال هستند. دیگر ماهواره‌ها یا منتظرند که به عنوان قراضه محسوب شوند یا به عنوان زباله فضایی رها شوند.

از زمانیکه اتحاد جماهیر شوروی اولین ماهواره خود، اسپوتنیک 1 را در سال 1957 پرتاب کرد، هزاران ماهواره برای تحقیقات علمی، هواشناسی، ارتباطات و اهداف نظامی به فضا فرستاده شدند. در حال حاضر ایالات متحده امریکا 2 هزار و 27 ، چین 224، انگلستان 129، روسیه 83 و جاپان 82 ماهواره در فضا دارند.

رصد و عکاسی سیارک ها

 دو بخشی که بیشترین تاثیر را از ماهواره‌ها گرفتند، مشاهدات سیارک ها (شهاب سنگ ها) و عکاسی از آسمان بودند. به خصوص افرادی که به رصد آسمان علاقه دارند با ماهواره های نزدیک به زمین مشکل دارند. در این راستا، نرم افزارها، وب سایت‌ها و برنامه های موبایلی وجود دارند که زمان عبور ماهواره‌ها را نشان می دهند.

با این حال، هنوز نمی‌ توان بر این مشکل غلبه کرد، زیرا تعداد ماهواره‌ها به سرعت در حال افزایش است. پروژه "استارلینک" ایلان ماسک، قرار دادن هزاران ماهواره در اطراف جهان برای ارائه خدمات اینترنتی به کل دنیا می ‌باشد.

روی چشم ها نیز تاثیر می گذارد

 ماهواره های نزدیک به زمین نیز بر مشاهدات علمی تأثیر می‌گذارند. آسمان دایماً با تلسکوپ‌های مهمی مانند تلسکوپ غول پیکر 4 متری که تورکیه به ساخت آن در ارضروم ادامه می دهد، رصد می شود. برخی از این مشاهدات، بر روی سیارک‌ها متمرکز شده‌اند. سیارک‌های کوچک نزدیک به زمین در نقاط مختلف جهان به ویژه قبل از طلوع خورشید بررسی می‌شوند و مدار آنها محاسبه می ‌شود.

این که آیا سیارک از نزدیکی زمین می گذرد یا نه و یا به زمین برخورد خواهد کرد یا نه، با این رصد قابل درک است. ولی ماهواره های نزدیک به زمین نیز بر این مشاهدات تأثیر منفی می‌ گذارند. سازمان فضایی و هوانوردی ایالات متحده امریکا (ناسا) برای این منظور دفتر هماهنگی دفاع سیاره‌ ای (PDC0) را تأسیس نمود.

جستجو برای دریافت راه حل‌هایی به این مشکلات نوظهور در سطح جهان ادامه دارد.