سیاست های یک بام و دو هوای اروپا در قبال ترکیه
مقاله ای از ابراهیم قلین سخنگوی ریاست جمهوری ترکیه
در ترکیه رجب طیب اردوغان رئیس جمهور و بنعلی ییلدیریم نخست وزیر این کشور در تاریخ ۱۲ ام نوامبر، در منطقه عارفیه که قصبه کوچکی در شهر ساکاریا واقع در شمال ترکیه می باشد، در یک مراسم تشییع جنازه شرکت کردند. آنها را در این مراسم تنی چند از وزرا، مدیران محلی و دهها تن از شهروندان کشورمان همراهی کردند. شرکت کنندگان در این مراسم ضمن ادای احترام به روح شهید، علیه تروریسم شعار دادند.
ارگان های نشراتی غربی در مورد این اتفاق "کوچک" نه تیترهای جنجالی زدند و نه خبری در مورد آن منتشر کردند. این مراسم به محمد فاتح صافی تورک ولسوال ولسوالی "دریک" ولایت ماردین در جنوب شرق ترکیه تعلق داشت. کسی که از سوی سازمان ترویستی پی کا کا مورد سوءقصد قرار گرفته و شهید شده بود.
هیچ یک از رهبران اروپایی در مورد غم و اندوه وصف ناپذیر همسر ولسوال شهید اظهارات تاثیرگذاری ایراد نکرد. هیچیک از کمیته های اتحادیه اروپا برای بررسی و محکوم کردن حملات تروریستی سیستماتیک پی کا کا و حامیان آن در رسانه ها و عرصه های سیاسی، اقدام به برگزای نشست نکردند. هیچیک از سفرای اروپایی در این مراسم حضور نیافتند و یا شاهد عرض تسلیت آنان به خانواده صافی تورک نگردیدیم.
به همین ترتیب این تکرار قصه وحشتناکی است که مدتهاست تکرار می شود. مقامات اروپایی برای محکوم کردن اقدامات پی کا کا به ایراد سخنان تلویحی بسنده کرده و به طور مستقیم یا غیرمستقیم علیه این سازمان و حامیان آن سخنی بر زبان نمی آورند. اما برای انتقاد از حکومتی که در راستای مبارزه با مشروع جلوه دهندگان سازمان تروریستی وارد عمل شده است، وقت زیادی صرف می کنند. در حالیکه نمایندگان پارلمانی حزب دموکراتیک خلق ها و رسانه های نزدیک به آنان در مورد اقدامات تروریستی، بمبگذاری ها، حملات انتحاری و سوء قصدهای پی کا کا سخنی به زبان نمی آورند و رهبران اروپایی نیز ذکر این حقایق را مناسب نمیدانند. همواره می گویند که اروپا پی کا کا را بعنوان یک سازمان تروریستی می شناسد، ولی از سویی دیگر به اقداماتی نظیر فعالیت جاسوسان پی کا کا در اروپا، جمع آوری پول، جذب تروریستهای جدید به این سازمان، انجام تبلیغات و لابی گری به نفع این سازمان در بروکسل و مجالس ملی، اجازه میدهند. شهروندان ترک مقیم اروپا هر بار با دیدن پرچم های سازمان تروریستی در پارلمان اروپا و کوچه و خیابانهای پایتخت های اروپایی به نتایج مشخصی میرسند که اروپا هرگز از آن خشنود نخواهد شد. مسئول این وضعیت چه کسی میباشد؟
اگر به طور دقیق مطالعه گردد در اصل دولت باراک اوباما رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا که از حزب اتحاد دموکراتیک شاخه سازمان تروریستی پی کا کا در سوریه و شاخه نظامی حزب اتحاد دموکراتیک، با بهانه مبارزه با داعش حمایت میکند نیز تفاوتی با اروپا ندارد. به رغم این واقعیت که یک سازمان تروریستی را نمیتوان با یک سازمان تروریستی دیگر ریشه کن کرد، دولت آمریکا در زمینه تسلیحات، مهمات، آموزش و اطلاعات به شاخه پی کا کا در سوریه کمک میکند. اما، نیروهای مخالف و مشروعی در سوریه وجود دارند که میتوانند با دو طرف جنگ در سوریه یعنی رژیم اسد و داعش مبارزه کنند. عملیات سپر فرات که با پیشگامی ترکیه در تاریخ ۲۴ ام آگوست آغاز شد، این موضوع را به اثبات رساند. مبارزه با سازمان تروریستی داعش و نشان دادن صداقت به مردم سوریه، راه موثرتر و مشروع تری از کمک تسلیحاتی به مرکز فرماندهی پی کا کا در کوه قندیل را دارا میباشد.
زمانیکه اروپایی ها تحت نظارت قرار گرفتن نمایندگان حزب دموکراتیک خلق ها در مجلس را مورد انتقاد قرار میدهند و وقتی بدون بررسی کامل این حادثه، اقدام به اظهارنظرهای تند و انتقاد آمیز میکنند، یکبار دیگر این نگرش در ذهن ایجاد میشود که اروپا هنوزهم در ارتباط با تروریسم دارای سیاست "یک بام و دو هوا" میباشد.
حقیقت این است: سایر نمایندگان مجلسی که مصونیت سیاسی آنها لغو شده است، بدون مخالفت با رای دادگاه برای دادن توضیحات رفته بودند. اما نمایندگان مجلس از حزب دموکرات خلقها به وضوح با حکم دادگاه محالفت کرده و محکوم کردن حملات تروریستی پی کا کا را رد کردند.
رهبران سیاسی اروپایی، تحت عنوان آزادی بیان با قرار گرفتن در کنار حامیان تروریسم، سعی کردند اصلی را که هرگز اجازه نمی دهند در اروپا اجرا گردد، به زور بر ترکیه تحمیل نمایند.
آیا می توانید تصور کنید که سازماهای سیاسی اتحادیه اروپا و مجالس کشوری آنها به آن دسته از نمایندگان مجلس این کشور که از القاعده و داعش حمایت می کنند، برای دفاع و حمایت از این گروهها و حتی کمک به آنها، همچنین اعتلای فعالیتهای تروریستی آنها و مخالفت با احکام صادره از سوی دادگاه اجازه بدهند.
البته که بدون انجام هر گونه اقدام ملموس، محکوم کردن تروریسم بی فایده است. انتقاد از ترکیه نیز در این مورد اعمال تبعیض است. چرا که کشورهای اروپایی وقتی خود با یک چنین مساله ای مواجه می شوند، دقیقا همان کاری را انجام می دهند که ترکیه انجام می دهد. یکی از نمونه های بارز این مساله حزب نئونازی و فاشیست "شفق طلایی" است که با کسب ۶.۹ درصد آراء بعنوان سومین حزب بزرگ یونان توانست وارد مجلس این کشور شود. در سال ۲۰۱۳ رییس این حزب و تعدادی از نمایندگان این حزب به ارتکاب برخی از جرایم و منجمله جنایت متهم شده و قبل از برگزاری دادگاه نیز دستگیر گردیدند. در صورت محکومیت، به زندان فرستاده می شدند. در طول این روند ما شاهد انتقاد هیچکدام از کشورهای اروپایی از حکومت یونان نبودیم. اما در مورد ترکیه وضعیت وخیم تر است، چرا که اتهامات وارده بر آنها حمایت از تروریسم است. ترکیه از متفقین اروپایی و آمریکایی خود انتظار دارد که در مبارزه با تروریسم در کنار این کشور جای بگیرد.
ضمناً موارد دیگری نیز وجود دارد که اثبات کننده اعمال تبعیض و تمایز از سوی جهان غرب می باشد. در پی اقدام به کودتای ۱۵ ام جولای که منجر به کشته شدن بیش از ۲۴۰ تن گردید، حکومت ترکیه در صدد دستگیری برنامه ریزان این کودتا برآمد. مسئولین اروپایی در محکوم کردن این کودتای نافرجام تنها یک جمله گفتند، اما در انتقاد از حکومت که کودتاگران را دستگیر و تسلیم سیستم قضایی کرد، مقالات نوشتند. اروپا در جهت کمک به ترکیه در زمینه دستگیری این کودتاگران هیچگونه پیشنهاد کمک نکرد. ۹ نظامی کودتاگر پس از انجام کودتا به یونان فرار کردند و هنوز هم آنجا هستند. دهها تن از منسوبین سازمان تروریستی فتو که مظنون اقدام به کودتا علیه ترکیه هستند، به کشورهای اروپایی فرار کردند و با وجودیکه در مورد این افراد حکم دستگیری صادر شده است، اما هیچکدام از کشورهای اروپایی در مورد استرداد آنها کاری نکرده اند. هیچکدام از اینها در مورد تشکیلات سازمانهای تروریستی پی کا کا و یا گولن در شهرهای اروپایی هیچگونه اطلاعات امنیتی در اختیار ترکیه قرار نداد. حتی در روزهایی که ترکیه را به دادن اجازه ورود به سوریه به جنگجویان خارجی متهم می کردند، تعداد کمی از کشورهای اروپایی وظیفه خود را به انجام رسانده و اطلاعات امنیتی مربوط به این مساله را در اختیار ترکیه قرار داده بود و قبل از اینکه شروع به انتقاد از ترکیه نماید، اقدام به کنترل شهروندان خود کرده بودند.
اروپا هم اکنون مشغول تعریف و تمجید از حامیان تروریسم در ترکیه است. رییس جمهور آلمان هیچ وقت جرات نمی کند از فردی که در یک کشور اروپایی مثلا فرانسه و یا آمریکا محکوم شده، در کاخ ریاست جمهوری خود میزبانی نماید.
رهبری حکومت آلمان حتی به عقلش نیز خطور نکرده بود که برای اریک سنودن که به جرم افشای اسناد حکومتی به ویکیلیکس فرار کرده و هم اکنون در روسیه بسر می برد، پاسپورت موقت صادر کند. اما وقتی موضوع ترکیه است، این کار را انجام می دهند. اروپاییان فکر می کنند که می توانند براحتی حامیان پی کا کا را به جلسات خود دعوت کنند و از آنها در رابطه با حوادث ترکیه سوال کنند. سپس نیز با تکیه بر اظهارات آنها گزارش پیشرفت ترکیه را بنویسند. در ادامه نیز ترکیه را تهدید می کنند که مذاکرات عضویت در اتحادیه اروپا را به حال تعلیق درخواهند آورد و یا علیه ترکیه اعمال تحریم خواهند کرد. هنگامی هم که ترکیه به این رفتار دو گانه و تبعیض آمیز واکنش نشان می دهد، ترکیه را متهم به دیکتاتوری، بدبینی، اعمال خشونت و نظایر آن می نمایند.
آن چیزی که انسانها می بینند و می دانند، عبارت از این می باشد. محمد فاتح صافی ترک ولسوال ولسوالی دریک ولایت ماردین ترکیه قربانی تروریسم پی کا کا شد و زن و فرزندش در عزای وی داغدار شدند. درست متعاقب این روز ارگانهای مطبوعاتی پی کا کا شروع به تعریف و تمجید از این حمله تروریستی کردند و هیچکدام از مسئولین اروپایی این تعریف و توصیف ها را محکوم ننمودند.
خود این وضعیت یک موضع بسیار نگران کننده است و باید روال کار در این زمینه به شکل معکوس تغییر کند. در غیر اینصورت اروپا یک ملت را بطور کامل از دست خواهد داد. ترکیه عضویت در اتحادیه اروپا را بعنوان یک هدف استراتژیک می بیند. در جهانی که همه چیز بر اساس اصل متقابلیت می باشد، روابط ترکیه و اروپا کلید اصلی امنیت منطقه ای و ثبات جهانی است. ترکیه در اروپا و نیز در اتحادیه اروپا دوستانی دارد و این دوستان باید صدای خود را بلند کرده و بدین طریق پیشینه اروپا را در این زمینه اصلاح کنند. روند معافیت ویزه برای شهروندان ترکیه همانطوری که در سال ۲۰۱۳ توافق حاصل شده بود، بدون فوت وقت و مذاکرات طولانی باید نهایی شود. اتحادیه اروپا باید تعهدات مالی خود در قبال ترکیه را که بخش مهمی از قرارداد بسته شده میان ترکیه و اتحادبه اروپا در زمینه مهاجرین را تشکیل می دهد، بجای آورد. بدین ترتیب مذاکرات مربوط به عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا باید سرعت بگیرد. باید سرفصلهای جدید گشوده شود و به تکمیل گردد.
مقامات اروپایی باید به مسایل امنیتی ترکیه توجه بیشتری نشان داده و بپذیرند که این مسایل به اندازه ترکیه، مساله اروپا نیز میباشد.
