اختراعات تصادفی و تسهیلات زنده گی – کشف تصافی موی خشک کن

آیا می‌توانیم دراین عصری که زندگی میکنیم تصورکنیم که میتوانیم موهای ترویا نمناک مانرا بعد ازحمام باهوای گرمی که از لوله اجاق گازمی‌آید یا یک جاروی برقی که هوای گرم می‌وزد، خشک کنیم؟ راجع به این مفکوره، که اکنون به آن فکرمی‌کنید وبسیارافراطی به نظرمیرسد، تقریبا ۱۵۰ سال قبل از امروز بخش مهمی از زندگی روزمره شمرده میشد. چنین نیازساده، به ویژه در شهرهای بزرگی که پس از انقلاب صنعتی به طور فزاینده ای ازدیاد یافتند وبا ورود زنان به زندگی تجاری، بقا نیاز به سرعت فوق العاده ای داشت، بطور ناگهانی مورد احساس قرارگرفت. چرا که زنان چه شاغل و چه خانه دار مجبور بودند صبح زود در شهرهای بزرگ مانند لندن و پاریس که با باران و رطوبتهایش شهرت دارد در زندگی روزمره شرکت کنند وامراض ناشی ازتر شدن موها دشمن مشترک همه ساکنین این شهرها شد. آنها پس از مدتی ابتلا به امراضی مانند میگرن و سینوزیت که به سادگی باعث سردردهای بی پایان می شد، بخشی از زندگی مردم این دوره بود.  

در دوره های اولیه، مشکل با روش های ساده حل می شد. خشک کردن مو با ایستادن روی لبه آتش یا اجاق گاز ساده‌ترین روش شناخته شده بود، اما الکساندر فردیناند گودفروی آرایشگر فرانسوی که از سردرد نیز رنج می‌برد، ایده‌ای را ارائه کرد که البته به‌طور اتفاقی می‌توان آن را به صفت کارگردانی خلاصه کرد. قسمیکه هوای داغ از اجاق گاز را به موهای تر و یا نمناک با کمک یک لوله جاری ساخت. تنها چیزی که برای این کار لازم بود یک اجاق گاز، یک لوله تمیز برای حمل هوای گرم و یک  چوکی با کلاهی که در قسمت بالای سر چوکی مذکور نصب شده باشد بود. تاریخچه موی خشک کن امروزی که مورد استعمال درحمام هر خانه ای دیده میشود، بر اساس همین مفکوره ای ساده بوده است.

الکساندر-فردیناند گودفروی سبک فرانسوی این ایده را در سال 1890 به پروژه تبدیل کرد و اولین موی خشک کن شناخته شده در تاریخ را اختراع کرد. روند کار ساده بود، فردی که می خواست موهایش را خشک کند زیر این کلاه خشک کننده می نشست و هوای گرم اجاق گاز به کمک لوله ای انتقال حرارت به سمت موهای مشتری هدایت می شد. در نتیجه 10 سال تلاش برای توسعه، دوران جدیدی در زمینه مراقبت های شخصی آغاز شد که اولین موی خشک کن های نوع سالونهای آرایشگران و سلمانی ها در سال 1900 مورد استفاده قرار گرفت. پس از اختراع الکساندر-فردیناند گودفروی، موی خشک کن ها به سرعت توسط انجنیران توسعه یافتند، اما در دوره های اولیه بسیار بزرگ و گران بودند و خیلی سریع گرم می شدند، بنابراین کارآمد نبودند.

اولین ویژگی توسعه یافته برای موی خشک کن های سایز بزرگ، که در سرتاسر جهان گسترش یافت، به ویژه با نفوذ نمایشگاه هایی که در آن پیشرفت های تخنیکی معرفی شد و علاقه اکثریت مردم جهان را بخود جلب کرد، تحرک بود. از دهه 1920، آرایشگران می‌توانستند با دستگاه‌های جدیدی به مشتریان خود خدمات کنند که می‌توانستند به عقب و جلو و چپ و راست بچرخند. موخشک کن هایی که برای اولین بارتوسط یک تولید کننده در سال 1911 ثبت اختراع شدند و به آنها نوع سالنی میگفتند، تا دهه 1970 تغییر چندانی نداشتند. ماشین‌ها هنوز بسیار بزرگ بودند و هنوز به عنوان لوازم خانگی کوچک طبقه‌بندی نشده بودند، اما تلاش برای خشک کردن مو در خانه در دهه 1920 آغاز شده بود. تلاش‌های انجنیران برای توسعه در طول زمان نتیجه داد و از دهه 1970، موی خشک کن ها دیگر لوکسیت شمرده نمیشدند و به سرعت جای خود را در حمام خانه‌های ما باز کردند. در حالی که امروزه بسیاری از شرکت ها موی خشک کن هایی را با اندازه ها و رنگ های مختلف تولید میکنند، اما دانستن اینکه چنین اختراعی با الهام از اجاق گاز و لوله اجاق گاز به طور تصادفی وارد زندگی ما شده است، باید کاملاً آموزنده باشد.