باید دانست- آب ابحار شور است

دراین قسمت برنامه ای امروزی «باید دانست مان» به یک ویژگی مربوط به آب می پردازیم که دو سوم جهان ما را تشکیل می دهد. ما بر این موضوع تمرکز خواهیم کرد که چرا آب های اقیانوس و ابحار، که نود و هفت و نیم فیصد از این کتله بزرگ را  آبی که  پوشش می دهد، شور هست.

وقتی به عکس های سیاره خود که از فضا گرفته شده نگاه می کنیم، یک کره آبی را می بینیم. این رنگ آبی از اقیانوس هایی می آید که بیشتر سطح زمین را پوشانده اند. تنها دو و نیم فیصد از آب که برای اکولوژی و حیات جهان ضروری است، آب شیرین و مناسب برای نوشیدن انسان و حیوانات است. قسمت بزرگ باقی مانده دارای میزان شوری است که ازیک منطقه  الی منطقه دیگر متفاوت است.

دلیل اصلی شور بودن آب اقیانوس ها توده های خشکی است که یک سوم باقیمانده جهان را تشکیل می دهند. مواد معدنی موجود در سنگ ها که طی میلیون ها سال در اثر زلزله و گرما فرسایش یافته و تجزیه شده اند، توسط نهرها به ابحار و اقیانوس ها انتقال میابند. رایج ترین این مواد معدنی سودیم و کلورید هستند. همانطور که ممکن است از دانش علوم مکاتب ما به یاد داشته باشید، ترکیب سودیم و کلورید نمک ایجاد می کند.

یکی از ویژگی های مهم دیا های بزرک و ابهای جویبارها این است که خاکی را که از روی آن می گذرند فرسایش می دهند و قسمت های حل شده را با خود به بحرمی برند. اثر حل کننده گی جریان های قوی تر با آب ذوب برف و یخچال های طبیعی افزایش می یابد. این بدان معنی است که مواد معدنی بیشتری از سنگ های بیشتری حل شده و درابحار مخلوط می شوند. علاوه بر این، فعالیت های آتشفشانی در کف اقیانوس و اختلاط مواد معدنی سرازیز شده از مگما به آب نیز بر شوری آب های اقیانوس تأثیر می گذارد.

طی میلیون‌ها سال، آب در برخی مناطق تبخیر می‌شود و بیابان‌ها یا جهیل های نمکی را پشت سر می‌گذارد. با گذشت زمان، این نمک ها در خشکی به دلایل مختلف به ویژه نشت های زیرزمینی به اقیانوس ها می رسند. میزان شوری آب بسته به موقعیت جغرافیایی اقیانوس ها، میزان رودخانه های منطقه، میزان تبخیر و جریان های اقیانوسی متفاوت است. به عنوان مثال، دماهای بالاتر و تبخیر شدید در مناطق استوایی باعث افزایش شوری می شود، در حالی که ذوب یخبندان و بارش بیشتر در مناطق قطبی شوری را کاهش می دهد.