24 ژوئن چرا تا این حد حائز اهمیت است؟

در هر حال تصمیم نهایی روز در روز 24 ژوئن را نه کارتل های مطبوعاتی و گروه های منفعت طلب، بلکه رای دهندگان ترکیه با اراده آزاد و ترجیح خود تعیین خواهند کرد.

روز 24 ژوئن یعنی در کمتر از چهار هفته، واجدین شرایط رای دهی در ترکیه برای تعیین رئیس جمهور و نمایندگان مجلس به پای صندوق های رای خواهند رفت. از آنجایی که این انتخابات گذر به سیستم ریاست دولت را برای ترکیه فراهم خواهد کرد، موضوعات سیاسی و اقتصادی بسیاری برای مذاکره مطرح است.

سیستم مورد تایید رفراندوم سال گذشته، یک سیستم ریاست جمهوری است که پیش بینی یک دولت واحد را خواهد داشت. از آنجایی که این سیستم ساختاری فدرال ندارد، متفاوت از سیستم آمریکا خواهد بود. سیستم مذکور شباهت زیادی به سیستم فرانسه  دارد ولی پست نخست  وزیری وجود ندارد، از این نظر نیز با سیستم فرانسه فرق دارد. سیستم جدید به تفکیک بین قوای مقننه، مجریه و قضاییه تاکید دارد. مجلس وظیفه قانون گذاری و نظارت بر حکومت را خواهد داشت. رئیس دولت در کابینه صاحب اختیار کامل و در برابر مردم مسئول خواهد بود. قوه قضاییه مستقل و بی طرف خواهد بود. این سیستم ثبات ترکیه را در برابر حکومت های ائتلافی ضعیف حفظ خواهد کرد.

برای احراز پست ریاست دولت، نامزدهای زیادی وارد رقابت شدند. بدون شک رجب طیب اردوغان رئیس جمهور کنونی، نفر اول رقابت بوده و فاصله بسیاری با رقبایش دارد. و پیروزی ایشان در دور اول قطعی است. با توجه به محبوبیت چندین ساله اردوغان در بین رای دهندگان، ایشان با سابقه 16 سال خدمت درخشان و ایجاد تغییرات اجتماعی و اقتصادی مهم، به عنوان قابل اعتمادترین رهبر در دل ملت جای دارد.

این اعتماد به سوابق اردوغان باز می گردد. اردوغان به اقتصاد ترکیه جان بخشید، درآمد ناخالص ملی را به سه برابر افزایش داد، ترکیه را وارد بازار جهانی کرد، دهها دانشگاه و مرکز تحقیقاتی تاسیس کرد، حقوق اکراد، علوی ها، ارامنه  و دیگر گروه های جامعه ترک که در گذشته طرد شده و تحت فشار قرار داشتند را احقاق کرد. در برابر کودتاهای نظامی و قضایی سالهای 2007 و 2010 قاطعانه ایستاد و جلوی اقدام به کودتای ساختار دولت  موازی سازمان تروریستی فتو در 15 جولای 2016 را گرفت.

ارائه خدمت بدون اعمال تبعیض و شناختن هویت و فرهنگ انسان ها ستون فقرات فلسفه سیاسی اردوغان را تشکیل می دهد. انعکاسات این فلسفه در کمپین انتخاباتی جدید نیز به چشم می خورد. درست در این نقطه فرق فاحش از رقبایش قابل مشاهده است.به عنوان رهبر حزب سیاسی راست به جای وسواس های منطقه ای و یا ایدئولوژیکی، تمامی اقشار جامعه را در آغوش می کشد. نمی توان گفت که همگان از سیاست های اردوغان خشنود هستند، ولی جذبه خاصی در اجتماع و در بین قشر سیاسی دارد.

رقبای اردوغان کمپین های خود را با مخالفت با ایشان به پیش می برند و برای پیروزی، تمامی گفته های او را رد کرده و در موضع مخالف جای می گیرند. این روش در گذشته هرگز نتیجه ای نداشته و در 24 ژوئن نیز ثمره ای نخواهد داشت. زمانی که فیگورهای مخالف، با بازی های سیاسی بی ارزش ادعاهایی نامعقول مطرح کرده و یا به وعده  های دروغین متوسل می شوند، رای دهندگان حتی یک گام هم از جای خود تکان نمی خورند زیرا بر این بازی واقف هستند.

این درست نکته ای است که اکثر مطبوعات غرب در هر انتخابات در ترکیه نادیده می گیرد. آنها شکست اردوغان در انتخابات را پیش بینی می کنند ولی اردوغان به گام برداشتن در راه پیروزی ادامه می دهد. جلوه دادن چهره های مخالف به عنوان شخصیت های آلترناتیو، عدم موفقیت شان در درک دینامیک های اجتماعی و سیاسی ترکیه به شمار می رود. می توان گفت که بدون استثنا عکسی نامربوط از ترکیه را برای خوانندگانشان ارائه کرده و آنها ر ا به مسیری اشتباه سوق می دهند، از اینرو در پیش بینی ها و ارزیابی هایشان در زمینه انتخابات ترکیه اشتباه می کنند. این نیز به روزنامه نگاری ضرر می رساند.

جلوه دادن هر چیز مخالف با اردوغان به شکل چیزی خوب و معقول، در واقع روش خبرنگاری خوب و معقول نیست. نام این کار اقدام سیاسی است. از آنجایی که اردوغان به این کمپین های سیاه نمایی عادت کرده است، همانند گذشته به راحتی با چنین اقداماتی مقابله می کند. برخی مفسرین مدل قدرتمند رهبری اردوغان  و برتری سیاسی اش را به عنوان "دیکتاتوری" جلوه می دهند. ولی چنین تبلیغات منفی نیز تاثیری ندارد چون شهروندان معمولی به خوبی می دانند که اردوغان برایشان چه کرده  است.

بسیار کنجکاوم تا واکنش روزنامه نگاران غربی دوستدار محیط زیست در رابطه با وعده  اردوغان در راستای احداث "باغچه های ملت" که متشکل از 30 عدد پارک شهری متوسط و 5 پارک بزرگ را بیینم. علاوه  بر این اردوغان قول تبدیل فرودگاه آتاترک که پس از افتتاح فرودگاه جدید استانبول در آخر سال تخلیه خواهد شد، به یک پارک شهری را داده است. پارک جدیدی که در این محوطه به مساحت 11.7 کیلومتر مربع ساخته خواهد شد، سه برابر سنترال پارک نیویورک و هشت برابر هاید پارک در لندن خواهد بود. این پروژه بی تردید بزرگترین پروژه سبزسازی تاریخ ترکیه خواهد بود. به احتمال زیاد مطبوعات غرب این تحول را به شکلی منفی تحلیل کرده و یا نادیده خواهد گرفت و ما در طول چهار هفته پیش رو، بارها شاهد رفتارهای نادرست اقدامات سیاسی در لباس خبرنگاری خواهیم بود.

به اصطلاح کارشناسان ترکیه به اردوغان حمله کرده و رقبایش را مطرح خواهند کرد. ولی این باید  حداقل با کمی صداقت و بر مبنای حقایق باشد. نگارش سناریوهای قیامت در رابطه با اقتصاد ترکیه، تمجید از تروریست های پ ک ک، صمیمی نشان دادن حامیان سازمان تروریستی فتو، و جای داده به ادعاهای بی پایه  و اساس دشمنان اصلی اردوغان؛ نخواهد توانست تا دوستداران اردوغان را از رای دادن به ایشان در انتخابات 24 ژوئن منصرف کند. زمانی که این مسئله در رسانه های غربی مطرح خواهد شد، استانداردهای پایین تفسیر سیاسی و روزنامه نگاری شان را فاش خواهد کرد.

انتخابات 24 ژوئن نه تنها برای ثبات، رشد اقتصادی و تامین امنیت ترکیه که برای خاورمیانه ، اروپا و آمریکا نیز حائز اهمیت است، مسئله ای بحرانی به  شمار می رود. قدرت ترکیه به عنوان کشور عضو ناتو، در عین حال قدرت  متفقینش نیز به شمار می رود. ولی خطراتی که ترکیه مواجه  می شود، باید از سوی منفقینش در ناتو نیز به عنوان ریسک ارزیابی شود.

در هر حال تصمیم نهایی در روز 24 ژوئن را نه برخی رسانه ها و یا گروه های منفعت طلب، بلکه از سوی خود رای دهندگان ترکیه و اراده ملت تعیین خواهد شد.