күлпәт әмәс, бир нимәттур намаз
намаз, рәббимизни әсләш вә униң висалиға йетишниң көврики шундақла қәлибләрни мераҗға чиқиридиған тулпаримиздур.
күлпәт әмәс, бир нимәттур намаз
түркийә авази радийоси: әзиз қериндашлар, мәдининиң әтрапи мушрикләр тәрәпидин қоршавға елинған иди, бу дәл хәндәк урушиниң әң қийин күнлиридин бирси иди. шу күни пәйғәмбәр әләйһисалам пишин, әсир, шам вә хуптән намазлирини қилалмиған болуп, бу иштин қаттиқ азапланған пәйғәмбиримизниң мубарәк еғизидин «булар бизни намазимиздин мәһрум қилди. аллаһму уларниң өйлирини вә қәбирлирини от билән толдурсун!» дигән сөзләр чиққан иди. (әбу давуд, намаз баби 5 - һәдискә қаралсун)
әзиз қириндашлар! бу бәлки шәпқәтлик пәйғәмбиримизниң еғизидин чиққан тунҗи ғәзәплик сөзләр иди. чүнки пәйғәмбәрлик вәзиписини башлаштин илгири вә кийинму униң инсанлаға болған чәксиз сөйгүси вә миһри - шәпқити уни бәд дуа қилиштин тосуп кәлгән иди. пәйғәмбәрликниң дәсләпки йиллирида әтрапидики азғинә иман ийтқанлар билән нурғун мушәққәтләрни тартқан, һәтта өз йуртидин һиҗрәт қилишқа мәҗбур болған, таиф сәпиридә йоллириға тикәнләр чичилған, кичик балилар арқилиқ чалма - кисәккә тутулған иди. шундақтиму у бәд дуа қилип бақмиған, бәлки әксичә өзигә зулум қилғанларниң һидайәт типиши үчүн аллаһқа йалвуруп дуа қилған иди. ликин әмдики мәсилә , «икки көзүмниң нури» дәп тәриплигән намаз ға мунасивәтлик иди. чүнки намаз пәйғәмбиримизимигә нисбәтән ваз кичичишкә, тәрк итишкә қәттий болмайдиған бәндичиликниң әң асаслиқ өлчими иди. (муслим, намаз баби 255 - һәдискә қаралсун)
әзиз қириндашлар! пәйғәмбиримизниң нәзиридә бунчә муһим әһмийәткә игә һисаблинидиған намаз, маһийәттә бизни аллаһниңла қуллуқиға чақиридиған ибадәтләрниң султанидур. намаз аллаһниң һузурида туруш вә аллаһниң һузуриға қобул қилинғанлиқимизниң ипадисидур.
намаз, бизгә аллаһни вә өз - өзимизни тонитиду. намаз бизгә мәсулийитимизни, чәк - чигримизни, йолимизниң мустәқим болишини вә кәмтәрликни үгитиду.
намаз, қиблиси билән бирликтә йиганә аллаһқа йүзлинишниң ипадисидур. кәбини мәркәз қилған бу йүзлиниш өз нөвитидә йәнә мөминләрниң қәлбидә мәниви бир риштә вә иттипақлиқни бәрпа қилиду.
намаз, тәкбир билән тәң аллаһниң ризасидин башқа һәммә нәрсидин ваз кичишниң ипадисидур. тилимиз «аллаһу әкбәр» дигән чағда, гойа қоллиримиз билән дунйани арқимизға иттирип ташлапө мәниви бир сәпәргә атлианғанлиқимизниң намайәндисидур.
намаз, қийами билән гойа бир тирилиш вә аллаһниң һузурида турушниң ипадисидур. сәп тутуш арқилиқ қәлибләр илаһи зикирниң сирлири билән шатлиққа чөмиду.
намаз, қираити билән аллаһқа чин йүрәктин сана ейтиш вә нида қилиштур. инсан илаһи зикирниң сирлири арқилиқла пүтүн гунаһлардин паклиниду.
намаз, рукуси билән бирла аллаһқа тәслим болуш вә сәҗдиси билән бәндичиликнң әң йүксәк пәллисигә йитиштур. кибир мунарлиримиздин чүшүп йәр билән учрашқан чағлиримиз гойа мераҗимиздур.
бишимиз һәр қитим сәҗдигә барғанда пүтүн нәпсанийәтчиликимизни пачақлап ташлиғанлиқимиз вә рәббиимизгә әң йиқин болушниң ләззитини титиғанлиқимиздур.
әзиз қериндашлар! намаз дунйаниң малиманчилиқи ичидә йоқулуп китишкә йүз тутқан өзликимизни вә қәлбимизни қайтидин йиңилиғанлиқимизниң ипадисидур. намаз көпүнчә һалларда дунйаниң қайнам - ташқинида йалғуз қалған роһимизниң йолдишидур.
намаз, җәннәтниң ачқучи вә шу пани дунйаниң әбидийәткичә йитидиған мәнпәәтидур. намаз муминниң йоллирини йоритидиған бир нур, гунаһлириға қалқан, тоғра йолға башлиғучидур. пәйғәмбәр әләйһиссаламниң хуш хәвири бойичә елип ейитқанда, «таһарәт илип барлиқ әрканлириға риайә қилған шәкилдә оқулған намаз, гунаһлиримизниң капаритидур» (муслим, таһарәт баби 7 - һәдискә қаралсун)
намаз, һекмәтлири билән инсанни йаманлиқ вә әхлақсизлиқтин йирақлаштурудиған әң катта ибадәттур. рәббимизни әсләш вә униң висалиға йетишниң көврики шундақла қәлибләрни мераҗға чиқиридиған тулпаримиздур.
әзиз қириндашлар ! намизимиз растила бизниң мераҗимиз вә қәлиб тулпаримиз болалидиму- йоқ? қийамәттә тунҗи һисаби сорилидиған намазға қарита йүзимизни ақлийалиғудәк дәриҗидә әһмийәт бирәлидуқму - йоқ? «аллаһу әкбәр» нидалири йаңриғанда, аллаһниң чақируқини аңлаватқандәк туйғу билән қийамда туралидуқму - йоқ? гойа мераҗда турғандәк әдәп вә һайа ичидә сәҗдә қилалидуқму - йоқ? намазни бир күлпәт әмәс, нимәт орнида көрәлидуқму - йоқ?
хутбимизни ибраһим әләйһиссаламниң шу дуаси билән ахирлаштурмақчимиз:
«әй пәрвәрдигарим! мини вә әвлатлиримни намаз оқуйдиғанлардин қилғин! әй пәрвәрдигарим! дуайимни қобул қилғин! һисабқа тартилдиған күндә, мини вә ата - анамни шундақла барлиқ муминләрни мәғпирәт қилғин!» амин! (сүрә ибраһим, 40 - вә 41 - айәт)
