ایران به دنبال ساخت و خرید پالایشگاه در خارج از مرزهای خود است

به نقل از کارشناسان ایرانی، خرید پالایشگاه پتروشیمی و پمپ بنزین راهکار مناسبی است که می‌تواند از حجم فشارهای بین المللی بر صنعت نفت ایران بکاهد.
بنا بر اخبار منتشر شده، در دولت پیشین ایران درآمدهای نفتی این کشور رکوردشکنی کرد و به رقم‌های بی نظیری رسید که در طول تاریخ صنعت نفت ایران سابقه نداشته است اما با این حال مقام‌های وقت می‌توانستند همانند سایر کشورهای صادرکننده نفت اقدام به خرید پالایشگاه در خارج از کشور کنند.
کارشناسان تاکید می کنند که اگر دولت وقت، در زمانی که تحریم‌ها هنوز شدت نگرفته بودند اقدام به خرید پالایشگاه های جدید در خارج از کشور می‌کرد، می‌توانست در مقابل تحریم ها مقاومت بیشتری نشان دهد.
به نقل از ایرنا،عباس کاظمی مدیرعامل شرکت ملی پالایش وپخش فرآورده های نفتی ایران با اشاره به برنامه های ایران برای خرید و ساخت پالایشگاه در خارج از مرزهای خود اعلام کرد: برای افزایش صادرات نفت باید در خارج از ایران تقاضا ایجاد کنیم تا از طریق آن، فروش بلند مدت نفت کشور تضمین شود.
وی، از رایج‌ترین و مطمئن‌ترین روش‌ها برای افزایش صادرات را سرمایه‌گذاری در پالایشگاه‌های خارج از مرزهای یک کشور بیان کرد و افزود: بر این اساس وزارت نفت ایران نیز به دنبال آن است در پالایشگاه‌های خارج از کشور که نفت خام آن از ایران تامین شود، سرمایه گذاری کند.
مدیرعامل شرکت ملی پالایش وپخش فرآورده‌های نفتی ایران درخصوص این ادعا که خرید پالایشگاه در خارج از کشور صرفه اقتصادی ندارد، گفت: خرید پالایشگاه در خارج از کشور به دلیل امنیتی که برای فروش نفت خام ما ایجاد می‌کند، اقدام درستی به شمار می‌رود.
کاظمی خاطرنشان کرد: همچنین سود پالایشگاه‌های جدید نیز بالاست به طوری که ۸ تا ۹ دلار در هر بشکه سودآوری دارند.
وی ادامه داد: براین اساس، ایران مذاکراتی را با برخی کشورها در اروپا و آسیا برای خرید پالایشگاه انجام داده که از جمله آنها می‌توان به اسپانیا اشاره کرد.
در حال حاضر شیخ نشین‌های خلیج فارس که صادرکننده نفت به شمار می‌روند تعداد قابل توجهی پالایشگاه در کشورهای آمریکایی، اروپایی و آسیایی خریداری کرده‌اند که نقش زیادی در افزایش نفوذ آنها بر بازار جهانی انرژی دارد.
در سال های اخیر نیز پیشنهادهایی به ایران برای ساخت و یا خرید پالایشگاه و پتروشیمی در کشورهای آسیایی، اروپایی، آفریقایی و آمریکایی مطرح شده که تاکنون هیچ یک نهایی نشده‌اند.
پالایشگاه مدرس هند تنها میراث به جامانده از زنجیره پالایشگاه‌هایی است که زمانی ایران در خارج از مرزهای خود در اختیار داشت.
قرارداد ساخت پالایشگاه مدرس در سال ۱۳۴۴ بین ایران و خانم ایندیرا گاندی نخست وزیر وفت هند امضا و در نهایت در مهرماه سال ۱۳۴۸ (۱۹۶۹ میلادی) با مشارکت مالی و فنی ایران و با ظرفیت ۵۰ هزار بشکه در روز در ایالت مدرس در جنوب هند راه اندازی شد.
براساس توافق اولیه، ۷۴ درصد از سهام پالایشگاه مدرس به دولت هند، ۱۳ درصد شرکت نفت ایران و ۱۳ درصد به شرکت آمریکایی آموکو (پان آمریکن) واگذار شد هرچند که شرکت آمریکایی مدتی بعد با واگذاری سهم خود به دولت هند از شراکت در این پالایشگاه صرف نظر کرد.
قرار بود نفت خام مورد نیاز این پالایشگاه از میدان نفتی دورود ایران در خلیج فارس تامین شود و بخشی از محصولات آن به رفع نیاز هند اختصاص یافته و مازاد آن صادر شود.
با ساخت پالایشگاه دوم مدرس در سال ۱۳۵۹ و بهره برداری از آن در سال ۱۳۶۳ ظرفیت این پالایشگاه افزایش یافت. همچنین با کشف میادین نفتی در جنوب هند، پالایشگاه دیگری در این ایالت ساخته شد که شرکت نفت ایران نیز در آنها سهم داشت. سپس یک مجتمع پتروشیمی نیز در این ایالت احداث شد که سهم ۲۰ درصدی از آن به ایران واگذار شد.