هفته کلیدی ایران

پایگاه اینترنتی نیشن در گزارشی با اشاره به این‌که این هفته برای ایران بسیار کلیدی است، نوشت: در این هفته به طور هم‌زمان دور جدید مذاکرات ایران و گروه ۱+٥ در وین و کنفرانس سرمایه‌گذاری ایران- اروپا در لندن برگزار می‌شود.
نیشن در این گزارش می نویسد: اولین نشست در وین برگزار می‌شود که دور جدید مذاکرات ایران با اعضای گروه ۱+٥ برای دستیابی به یک توافق جامع است که بر اساس این توافق تحریم‌های اعمالی برداشته می‌شود. به نظر می‌رسد که هنوز دو طرف نتوانسته‌اند به توافق دست یابند. اما اگر مهلت دستیابی به توافق بار دیگر تمدید شود هر دو طرف با چالش‌های سیاسی روبه‌ور می‌شوند.
دومین نشست مهم در لندن روز ۱٤ اکتبر است که یک کنفرانس سرمایه‌گذاری ایران و اروپاست که در این نشست نمایندگانی از بانک‌ها و سرمایه‌گذاران ایران حضور دارند و فرصت بزرگی برای بررسی بازارهای ایران خواهد بود.
برگزاری این نشست در لندن به معنای سرمایه‌گذاری در ایران نیست. بلکه نتیجه این نشست به شدت به نشست وین وابسته است. زیرا در درجه اول باید آمریکا و متحدانش تهدیدهای اعمالی علیه ایران را بردارند که این اقدام تنها در صورتی اتفاق می‌افتد که ایران بتواند نگرانی‌های مرتبط با فعالیت‌های هسته‌یی‌اش را کاهش دهد. اما در حال حاضر تحولات منطقه‌یی و بین‌المللی در حال رخ دادن است.
واشنگتن علاقمند است که ایران در صحنه بین‌المللی منزوی باقی بماند و بتواند از اهرم‌های اقتصادی و دیپلماتیک برای اعمال فشار و تحمیل خواسته‌های خود استفاده کند. اما در مقابل این تصویر شواهد مهمی در حال رشد است.
ماه پیش ناو دریایی چین با ایران مانور مشترک داشتند و در حال حاضر با وجود تحریم‌های نفتی آمریکا، ایران حدود یک میلیون بشکه در روز نفت چین را تأمین می‌کند. اگرچه تحریم‌های اعمالی علیه انرژی و بخش‌های بانکی به اقتصاد ایران به شدت ضربه زده است اما این تحریم‌ها از سوی شورای امنیت ملی اعمال نشده است و الزام بین‌المللی ندارد. بر همین اساس چندان سخت نیست که متوجه شویم که چرا روسیه و چین از تحریم‌های یک‌جانبه اتحادیه اروپا کم‌تر پیروی می‌کنند و این پیروی نسبت به پنج سال گذشته کم‌تر نیز شده است. پکن از دخالت‌های آمریکا در دریای جنوب چین ناراضی است و از طرف دیگر روسیه خود نیز مورد هدف تحریم‌های اتحادیه اروپا و آمریکا در مورد مسأله اوکراین قرار گرفته است.
این دو کشور در حوزه سیاست خارجی خود چالش‌هایی با ‌آمریکا دارند و این مسأله باعث می‌شود آن‌ها با همکاری یکدیگر به دنبال پایان دادن به حاکمیت دلار در معاملات جهانی باشند.