کالین: قطع روابط ترکیه و آلمان عقلانی نیست

ابراهیم کالین سخنگوی ریاست جمهوری ترکیه با انتشار مقاله ای در روزنامه دیلی صباح با عنوان "ترکیه، آلمان و اتحادیه اروپا به کدام سو می روند" با اشاره به ریشه های عميق روابط آنكارا و برلين نوشت: برهم خوردن روابط آلمان و تركيه رویکردی غیرعقلانی است.

وی در این مقاله با اشاره به تماس‌های اردوغان با رهبران کشورهای اروپایی برای گذر از تحولات و اتفاقات به وجود آمده قبل از همه پرسی 16 آوریل نوشت:

"اردوغان در اجلاس سران کشورهای گروه 20 که در هامبورگ برگزار شد، نشست‌های دو جانبه ای با کشورهای مختلف از ازجمله آنگلا مرکل صدراعظم آلمان برگزار و در مورد رسیدن به خط و مشی سیاسی جدید گفتگو کرد.

در حالیکه همگان انتظار یک رویکرد جدید و مثبت را از آلمان داشتند، به یکباره مرکل خبر از تغییرات جدی در سیاست‌های این کشور با ترکیه داد. سوال اینجاست که این تغییرات از کجا ناشی شد؟. احتمالا دلیل این اظهار نظر آنها یکی در رابطه با بازداشت شهروند آلمانی است که فعالیت‌های غیرقانونی در ترکیه داشته است و دیگری پیگرد قضایی برخی شرکت‌های آلمانی است که با فرقه تروریستی فتو در ارتباط هستند. به همین دلیل مقامات این کشور در اظهاراتی بی اساس گفته اند که ترکیه برای شهروندان و شرکت‌های آلمانی امن نیست.

هیچ تهدیدی علیه شهروندان آلمان یا دیگر کشورها دروجود ندارد. بازداشت شهروند آلمانی کاملا قانونی است و تصمیم نهایی در این مورد را نیز سیستم قضایی کشور می گیرد. 

شرکت های آلمانی نیز هیچ مشکلی در ترکیه ندارند. اکنون در ترکیه نزدیک به 7 هزار شرکت آلمانی فعال است که برخی آنها سابقه بیش از صد ساله دارند. پس از کودتای ناکام 15 جولای هیچ شرکت خارجی بسته نشده یا تحت تعقیب قضایی قرار نگرفته است. شرکت های توقیف شده یا بسته شده متعلق به فرقه فتو بوده اند. 

روابط ترکیه و آلمان ریشه های دیرینه دارد که برهم زدن این روابط رویکری غیرعقلانی است. سالانه صدها هزار شهروند و تاجر آلمانی به ترکیه آمده و بدون هیچگونه مشکلی از کشور ما دیدار می کنند. 

نزدیک به سه میلیون ترک تبار شهروند آلمان یا اقامت این کشور را دارند که تلقی کردن آن به عنوان تهدیدی برای آلمان نیز هیچ دلیل منطقی ندارد. 

با اینکه در طول ده سال گذشته و در دوره زمامداری مرکل بر آلمان، این کشور به طور آشکار مخالف عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا بوده است اما روابط دو کشور در زمینه های دیگر همیشه ادامه داشته است. 

دو کشور در زمینه های"ادغام و آسیمیلاسیون مهاجران"، "کثرت فرهنگی و جنگ سوریه" نیز اختلاف نظرهایی با یکدیگر دارند. اما علی رغم این اختلاف دیدگاهها ترکیه و اتحادیه اروپا به رهبری آلمان در مورد مساله مهاجران سوریه و دیگر مهاجرانی که از کشورهای منطقه به سمت اروپا حرکت می کنند، همکاری کرده و در زمینه های اقتصادی نیز ارتباطلات خوبی میان دو طرف برقرار بوده است. 

اما مساله ای که تعجب ما را برانگیخت رفتار مقامات آلمانی در مقابل خواست گروهی از سیستمداران حزب عدالت و توسعه برای دیدار با شهروندان ترک تبار آلمان بود. با اینکه دولت آلمان اجازه برگزاری کمپین های انتخاباتی برای گروههای طرفدار "خیر" در همه پرسی قانون اساسی صادر کرده بود، اما همین اجازه برای طرفداران رای " آری" صادر نشد. با اینکه رسانه ها و سیاستمداران آلمانی از آزادی برگزاری تجمعات اعتراضی در ترکیه شکایت می کردند، خودشان اجازه دیدار اردوغان با ترک های مقیم این کشور را ندادند".

بدتر ازاین، شعبه های اصلی سازمان تروریستی و غیر قانونی پ ک ک نه تنها برای حمایت از کمپین "خیر"، بلکه همچنین برای تبلیغ و مشروع جلوه داده ایدئولوژی و فعالیتهای تروریستی سازمان تروریستی پ ک ک، میتینگها و اجلاسهایی بزرگ در سالنهای کنفرانس ترتیب داده اند.

حتی دهها تن از اعضای سازمان تروریستی فتو که درترکیه در حقشان حکم دستگیری وجود دارد، از سوی آلمان مورد قبول واقع شده اند. همچنین باید به آنالیزهای سیاسی جدی رسانه های آلمان و همینطور اختلالات وسواسی به اردوغان که مشابه با سخنان بی معنای فردی مبتلا به بیماری روانی را نیز به این موارد افزود.

هم اکنون حکومت آلمان اعلام میدارد که این وضعیت را به بخش دیگر اروپا انتقال خواهد داد. یعنی آلمان از قدرتش برای به حرکت درآوردن کشورهای دیگر اروپا علیه ترکیه، استفاده خواهد کرد. آیا این واقعا سیاستی عقلانی محسوب میگردد؟ آیا از این رفتار غیر عقلانی، تنها ترکیه متضرر خواهد شد؟ آلمان در پی دشمنی با ترکیه که متفق سازمان دفاعی ناتو و نامزدی برای عضویت در اتحادیه اروپا میباشد است. تا چه زمانی به نگرانیهای امنیتی ترکیه در رابطه با موجودیت سازمانهای تروریستی پ ک ک، فتو و دیگر گروهها کورباقی خواهد ماند؟

آلمان و یا هر کشور دیگری، اگر ترکیه به گروهها و یا افرادی که مخالف با آلمان میباشند و حملاتی بی رحمانه علیه آلمان انجام میدهند، اجازه میداد، چه واکنشی نشان میدادند؟

این مسئله کاملا واضح است که انتخابات آلمان که ماه سپتامبر انجام خواهد شد، نقش مهمی در این عملها دارد. مخالفت با ترکیه، تشویق، اهمیت و رای به همراه دارد. حتی برخی نیز اردوغان و ترکیه را به عنوان دشمنی که قادر به تغییر جهت مشکلات داخلی شان میباشد، یعنی "دیگری" میبینند. برخی محافل سیاسی در اروپا، برای فرار از رودررویی با خود و تصویر خودشان، ترکیه را به شکل مشکلی مورد استفاده قرار میدهند. تصور ترکها را به شکل "بربرها" تغییر داده و بدین ترتیب خود را بهتر إحساس میکنند و سعی میکنند که خود را از دشمنی با خارجیان که روز به روز افزایش می یابد، بیکاری، نابرابری، خشونت در داخل خانواده، انفرادی گرایی، تبعیض، جنسیت گرایی، جنگ طبقاتی، چندفرهنگی و ضعیف تر شدن اروپا به عنوان یک تفکر دور نگاه دارند.

ولی باید با این دلیل ساده روبرو شویم: تبدیل ترکیه به دشمن "دیگری شده"، برای کوتاه مدت ممکن است منافعی برای فرصت طلبان سیاسی و راست گرایان افراطی داشته باشد. ولی این وضعیت نه مسائل خود اروپا را حل میکند و نه نقشه راه سیاسی و اخلاقی برای آینده ترسیم میکند. تنها از سویی روابط میان ترکیه و اروپا و از سوی دیگر جوامع اسلامی و غربی را مسموم رده و إحساس ناامنی را عمیقتر میکند.

در دوره ای که مسائل جهانی چون نابرابری، ناعدالتی، تروریسم، بیگانگی و نا امنی که نیاز به همکاری و تفاهم دارد، به میان می آید، باید این رفتارها را رد نمود. امکان رابطه ای بر پایه امنیت، منافع متقابل، برابری و احترام میان ترکیه و اروپا امکان پذیر و لازم است. ترکها، آلمانها و اروپاییها، برای دوری از مواضع غیر منطقی و سیاستهای غیر مسئولانه که همه را تحت تاثیر قرار خواهد داد، باید تلاش بسیاری از خود به خرج دهند.