سال 2016، سال خونریزی جهانی

مقاله ذیل از سوی ابراهیم کالین سخنگوی نهاد ریاست جمهوری ترکیه در روزنامه دیلی صاباح ترکیه و با عنوان "سال 2016، سال خونریزی جهانی" به زبان انگلیسی منتشر شده است.

 ترجمه فارسی این مقاله به صورت ذیل است.

سال 2016 یک سال دردناک برای جهان بود.
در واقع تروریسم جهانی، جنگ های داخلی، بحران پناهندگان، درگیری های فرقه ای، قدرت نمایی های ژئوپلوتیک، نابرابریهای روزافزون اقتصادی و همچنین ناکامیهای جامعه بین المللی در متوقف کردن خونریزیهای جهانی، سبب شد تا سال 2016 سالی باشد مملو از مرگ افراد بی گناه و رها شدن فقرا و افراد تحت ستم به حال خود.

اگر ما می خواهیم تا سال 2017 دارای صورتی متفاوت شود - همه ما بدون توجه به دین و فرهنگی که از آن برخوردار هستیم باید بر روی تنها عنصر ویژه ای که قادر است ما را متحد کند - یعنی کرامت انسانی، تمرکز کنیم و آنرا محافظت نماییم.

در حال حاضر، نظام بین المللی مدت معینی است که در وضعیت فلج به سر می برد. سیستم سازمان ملل متحد کار نمی کند. اگرچه نیاز به اصلاحات فوری در شورای امنیت سازمان ملل به چشم می خورد اما اعضای دائمی آن حتی نمی خواهند تا در مورد ان بحث کنند. برخی عناصر موجود در سازمان ملل در حال انجام کارهای شایسته هستند اما این اقدامات مثبت و خوب، همیشه با محدودیتهای بوروکراتیک سازمان ملل متحد روبرو می شود و به اندازه کافی قادر به پاسخگویی به نیازهای میدانی نیست.

ایالات متحده و اروپا، به عنوان دو ستون مقاوم پیمان ترانس اتلانتیک، در برابر جنگ سوریه ، آشوبهای عراق، بحران پناهندگان، درگیری در اوکراین، تروریسم جهانی، امنیت سایبری، نژادپرستی فزاینده، اسلام هراسی و بسیاری دیگر از مشکلات، در عمل قادر به جلوگیری از سقوط نظم و نظام بین المللی نشده اند.

از سوی دیگر، اروپای امروز در فقدان رهبریت و برخورداری از یک  رویکرد اینده نگر به سر می برد. به عنوان یک سیاست اعلام نشده، پایتخت های اروپایی از امکان هر گونه تصمیم گیری بدون حمایت و رهبری واشنگتن برخوردار نیستند. در طول هشت سال گذشته هنگامی که به سیاستهای متناقض و غیرصمیمانه دولت باراک اوباما دقت می کنیم، مشاهده می کنیم که وضعیت امنیتی جهان به ضرر همه ذینفعانش شکل گرفته و حتی از قبل هم بدتر شده است.

همراه هم در اینده خواهیم دید که حکومت ترامپ چگونه اقدام به مدیریت این مناسبات خواهد کرد و به چه صورتی از توازن قدرت جهانی، به عنوان شاه کلید امنیت جهان که مدت مدیدی غائب از صحنه بین المللی است، بهره خواهد گرفت.

از سوی دیگر، فقدان اینده نگری و رهبری، در زمینه هایی چون چگونگی رویکرد اتحادیه اروپا به عضویت ترکیه در این اتحادیه، لغو رژیم  روادید شنگن بین ترکیه و اتحادیه اروپا و نیز مسئله مهاجرت آشکار شده است.

اتحادیه اروپا که به تهدیدات اعمال شده از سوی گروههای تروریستی پ.ک.ک و فتو علیه ترکیه چشم بسته است، از یک طرف به ترکیه درس دموکراسی می دهد و از سوی دیگر در قلب اروپا، به حامیان تروریسم اجازه می دهد تا موجودیت بزرگی کسب کنند. همین اتحادیه در مقابل با پناهندگان با شدت عمل و بی اعتنایی رفتار می کند.

در سال 2017 بسیاری از کشورهای اروپایی همراه با امواج خیزان راست افراطی، نژاد پرستی، ضدیت با مهاجرین و اسلام هراسی اقدام به برگزاری انتخابات خواهند کرد. چگونگی مقابله با همه این مشکلات متلاطم از سوی رهبری سیاسی اروپا، شکل دهنده بسیاری از عناصر در قاره کهن و نیز تعیین کننده جایگاه اروپا در جهان خواهد بود.

ترکیه سال 2016 را با خاطرات بسیار تلخی از اقدام به کودتا و حملات گروههای تروریستی فتو، داعش و پ.ک.ک. پشت سر می گذارد.

متحدان ترکیه در غرب و ناتو در برابر تهدیدات تروریستی، حمایت قوی ای از ترکیه به عمل نیاوردند. به نظر می رسد که انها فراموش کرده اند که امنیت ترکیه بخشی از معماری امنیتی غرب است. زمانی که مسئله تروریسم جهانی است، میان استانبول، آنکارا، بغداد و یا اسلام آباد، پاریس، نیس و بروکسل فرقی وجود ندارد.

به رغم این رویکرد، ترکیه نتوانست از پشتیبانی کامل دوستان اروپایی خود در مبارزه علیه تروریسم پ.ک.ک برخوردار شود. عوامل پ.ک.ک به راحتی در شهرهای اروپا سیاحت کرده و به جمع آوری پول، پیدا کردن اعضای جدید و تبلیغات تلویزیونی و رادیویی سرگرم بوده و حتی به مجالس ملی برخی از این کشورهای اروپایی دعوت شدند. پ.ک.ک به رغم اینکه به عنوان یک سازمان تروریستی توسط اتحادیه اروپا شناخته شده است، اما کشورهای اروپایی همانند یک گروه تروریستی متناسب با این شناسایی، با انها رفتار نمی کنند. علاوه بر این، اقدامات صورت گرفته در ترکیه در 10 سال اخیر برای شهروندان کرد از سوی اتحادیه اروپا نادیده گرفته شده و این اتحادیه مطالبات مردم کرد را از زاویه مزخرفات ارایه شده از سوی گروه تروریستی پ.ک.ک مورد توجه و ترجیح قرار داده است.

این رفتار شبیه ان است که شما پندارها و ایدئولوژی گروه منحرف کوکلس کلن را به عنوان مطالبات مشروع مردم آمریکا و یا خواستهای نژادپرستان نئونازی ها را به عنوان یک حق طبیعی مردم آلمان تلقی کنید.

حتی در خلال عملیات سپر فرات ارتش ترکیه علیه اهداف گروه تروریستی داعش در شمال سوریه، حمایت کافی ای از ترکیه از سوی  ائتلاف بین المللی تحت رهبری ایالات متحده انجام نشده است. در عوض، در راستای سیاستهای نادرست دولت اوباما، آمریکا از شاخه سوری گروه تروریستی پ.ک.ک یعنی ی.پ.گ. حمایت کرده و به  تجهیز و تسلیح آنها ادامه می دهد.

با وجود همه این چالش ها، ترکیه 45 هزار نفر را از شرق حلب خارج کرده و به ادلب منتقل نموده و در این شهر اقدام به مراقبت از این افراد از طریق کمکهای ارایه شده از سوی سازمان های بین المللی و سازمان های غیر دولتی ترک کرده است.

اما در این میان احتمالا مهم ترین و امیدوار کننده ترین خبر آخرین روزهای سال 2016 توافق بر سر اتش بس در سراسر سوریه، تحت رهبری ترکیه و روسیه و اجرای ان از روز 30 دسامبر است. این توافق شرایط لازم برای ملاقات نمایندگان رژیم و مخالفین سوریه پس از 6 سال جنگ را در شهر استانه، پایتخت قزاقستان فراهم خواهد کرد.

روند آستانه به جای اینکه جایگزینی برای مذاکرات سازمان ملل متحد در ژنو تلقی شود در اصل روندی است که در حال اتمام مذاکرات روند ژنو محسوب می شود.

وقتی به سوی سال 2017 می نگریم متوجه می شویم که هنوز مسائل اصلی حل نشده بسیاری باقی مانده است. در واقع تنظیم مجدد تعادل قوا در مقیاس جهانی عنصری کلیدی در کاهش تنشهای رو به افزایش از آسیا تا بالکان و از اوکراین تا سوریه است.

اختلالات و نقائص موجود کنونی در نظم بین المللی و نیز نهادهای آن، باید برای اجتناب از ناآرامی و بی ثباتی بیشتر به سرعت تعمیر و ترمیم شود.

جایگزین سال خونین جهانی 2016 را میتوان در چارچوب توجه به بهبودی جمعی و حکمت و همبستگی مشاهده کرد. این طرز نگاه، برای همه کسانی که به شرافت و کرامت انسانی باور دارند باید به صورت یک رویکرد اجباری محسوب شود.

ترجمه: فرزاد صمدلی