نیازمندان افغانستان منتظر کمک‌های سازمان‌های بشردوستانه هستند

مردم افغانستان شدیدترین فصل زمستان در سال‌های گذشته را تجربه می‌کنند. شب‌ها دمای هوا در کابل به 10 درجه سانتی‌گراد زیر صفر و در برخی مناطق نیز به 30 درجه سانتی‌گراد زیر صفر می‌رسد.

نواحی مرکزی و شمالی افغانستان سردترین مناطق هستند. تاکنون در بسیاری از ولایات به‌ویژه غور، بدخشان، پکتیکا و پکتیا 157 نفر بر اثر سرمازدگی جان باختند..

همچنین بیش از 75 هزار راس دام به‌علت سرمای شدید تلف شدند.

به‌دلیل افزایش تقاضای برق و عدم امکان رسیدگی به این تقاضای در زمستان، برق در سراسر افغانستان قطع می‌شود و مردم برای مدت طولانی از برق محروم می‌شوند. حتی به مرکز کابل روزانه حداکثر 8 الی 10 ساعت برق داده می‌شود.

تخمین زده می‌شود آمار مرگ و میر ناشی از سرمای شدید در افغانستان بیشتر باشد.

دسترسی سازمان‌های بشردوستانه به خانواده‌های نیازمند به‌دلیل مشکلات حمل‌و‌نقل در فصل زمستان دشوار می‌شود.

طبق داده‌های سازمان ملل متحد، 28 میلیون نفر یعنی حدود دو سوم جمعیت افغانستان به کمک‌های اضطراری نیاز دارند.

بیش از 1200 خانواده در منطقه چهارراهی قمبر در کابل زندگی می‌کنند. بسیاری از این خانواده‌ها طی چند سال گذشته از ولایات جنوبی مانند قندهار و هلمند به این منطقه آمده‌اند.

این خانواده‌ها ابتدا در چادرها می‌ماندند، سپس با امکانات محدود خود خانه‌های یک اتاقه ساختند. این خانه‌ها از خشت خام ساخته شده و حداکثر 10 مترمربع هستند. در این خانه‌ها به‌طور میانگین 6 الی 8 نفر می‌مانند. اکثر این خانواده‌ها حتی از اجاق گاز محروم هستند. آنهایی هم که اجاق گاز دارند، نمی‌توانند هیزم یا زغال بخرند.

کودکان ساعات اولیه صبح روانه مناطق مختلف شهر می‌شوند و به دنبال امرار معاش می‌گردند. برخی گدایی می‌کنند، برخی بر کفش‌ها واکس می‌زنند و برخی نیز آب، خودکار یا دستمال می‌فروشند.

رجب گل، از جمله ساکنان چهارراهی قنبر شهر کابل است که 2 سال پیش با شوهر و 6 فرزندش از قندهار به این منطقه آمده است.

گل در گفت‌وگو با آناتولی به تشریح بدبختی خانواده‌اش در شرایط سخت زمستانی پرداخته و اظهار داشت که 2 ماه پیش یک روز بیدار شده دیده که شوهرش از سرمازدگی جان باخته است.

وی با بیان اینکه فرزندانش برای امرار معاش خود مجبور هستند گدایی کنند، گفت: اگر می‌توانیم یک قرص نان خشک پیدا کنیم، می‌خوریم. امروز هیچ چه نخوردم. گرسنه هستیم.

گل تصریح کرد: 6 فرزند دارم. اجاق گاز و پتو نداریم. منتظر کمک‌های بشردوستانه هستیم. چیزی نداریم. فرزندانم هنوز کوچک هستند. صبح می‌روم پلاستیک جمع‌آوری می‌کنم.

اجمل حنیفی، فروشنده هیزم در کابل نیز گفت: قیمت هیزم افزایش یافته و مردم دیگر کمتر خریداری می‌کنند. قیمت تُن هیزم سال گذشته 140 دلار بود اما امسال به 180 دلار رسید.

عبدالغفار رحیمی، فروشنده زغال نیز اظهار داشت که برخی فقط 1 یا 2 کیلوگرم زغال می‌خرند، برخی نیز قیمت زغال را می‌پرسند و بدون خریداری دکان را ترک می‌کنند.

رحیمی افزود: سال گذشته قیمت یک تن زغال 120 دلار بود. امسال نیز به 200 دلار رسید. کسانی که سال گذشته نیم تن می‌خریدند، اکنون می‌توانند یک سوم را بخرند.