کشف تصادفی رونتگن کشفی تصادفی و اتفاقی ولی مهم برای بشریت

ویلهلم کنراد رونتگن که در یک شب سرد نوامبر سال 1895 در آزمایشگاه خود کار می کرد، نمی دانست که در آستانه انجام یک مطالعه انقلابی نه تنها در زمینه پزشکی، بلکه حتی در تحقیقات فضایی است. هدف اصلی او مشاهده تأثیرات الکتریسیته بر روی قسمت‌های مختلفی بود که در داخل یک لوله شیشه‌ای توخالی قرار داد، اما قوانین طبیعت به او اجازه داد تا یک کشف تصادفی انجام دهد که سرنوشت او کل بشریت را تغییر می‌دهد. تولد اشعه ایکس، که بعداً به نام خانوادگی دانشمند نامگذاری شد، به طور اتفاقی در این آزمایشگاه تاریک پدیدار شد.

پروفسور دکتر ویلهلم کنراد رونتگن که در 27 مارس 1845 در آلمان به دنیا آمد، در رشته های مهندسی مکانیک و فیزیک کار می کرد و سال ها در دانشگاه های مختلف تدریس می کرد، متوجه شد که طی آزمایشی که انجام داده است، ذرات الکترون به شیشه برخورد می کند. لوله آزمایش، باعث ایجاد فلاش هایی به نام فلورسانس می شود. دانشمند کنجکاو آزمایش خود را کمی تغییر داد و لوله شیشه ای را با مقوای سیاه پوشاند و اتاق را کاملا تاریک کرد تا میزان عبور نور را درک کند. در آزمایش دوم، رونتگن در فاصله 2 متری از لوله آزمایش متوجه درخششی روی کاغذی که با ماده باریم رادیواکتیو پوشیده شده بود، شد و آزمایش خود را بارها تکرار کرد و همیشه به همان نتیجه می رسید. رونتگن اشعه جدیدی پیدا کرده بود که می‌توانست از سطح مات عبور کند و بعداً اختراع خود را "اشعه ایکس" نامید تا نامی به آن بدهد.

ویلهلم کنراد رونتگن نتایج آزمایش جدید خود را با هیجان فراوان با همسر 23 ساله خود آنا برتا به اشتراک گذاشت و اولین آزمایش انسانی خود را با کمک همسرش انجام داد. آنا برتا دست خود را بین مواد رادیواکتیو و صفحه فلورسنت قرار داد تا اشعه ایکس را آزمایش کند و بدون حرکت به مدت 15 دقیقه منتظر ماند و سرانجام، یک عکس سیاه و سفید از استخوان های دست آنا برتا ظاهر شد. پس از اولین اختراع خود، ویلهلم کنراد رونتگن مشاهده کرد که مواد با ضخامت های مختلف نور را با شدت های مختلف منتقل می کنند. رونتگن اختراع جدید خود را حدود یک ماه بعد در 28 دسامبر 1895 به مردم اعلام کرد، اما او از ثبت اختراع خود که میلیون ها دلار ارزش داشت خودداری کرد. به گفته وی، اختراع جدید او باید به صورت رایگان در اختیار همه مردم قرار گیرد. ثروت موروثی همسرش نیز در این تصمیم تاثیرگذار بود.

کار اشعه ایکس که او کشف کرد، هرچند به طور اتفاقی، ویلهلم کنراد رونتگن را قادر ساخت تا جایزه نوبل فیزیک را در سال 1901 دریافت کند، اما دوره تورم فوق العاده در آلمان پس از جنگ جهانی اول باعث شد رونتگن آخرین سال های زندگی خود را در فقر بگذراند. دستگاه‌های اشعه ایکس که به سرعت در بسیاری از بیمارستان‌های اروپا به یکی از وسایل ثابت تبدیل شدند، راه را برای درمان‌های سریع و جدید در زمینه پزشکی باز کردند. اکنون پزشکان می توانند بیماران خود را با اشعه ایکس تشخیص دهند و بدون استفاده از چاقوی جراحی بر روی بدن آنها، روند درمان را آغاز کنند. بسیاری از دانشمندان کشف ویلهلم کنراد رونتگن را سرآغاز فیزیک مدرن می دانند و با اختراع دستگاه های تصویربرداری مانند توموگرافی کامپیوتری، اولتراسونوگرافی و رزونانس مغناطیسی بیشتر تقویت شد.