ستاره ها می‌درخشند

همانطور که می دانید، جهان ما درخشندگی خود را مدیون خورشید، ستاره ای در مرکز کهکشان راه شیری، است. در شب، سیاره ما توسط ماه روشن می شود، که نوری را که از خورشید دریافت کرده است منعکس می کند. در دوره‌هایی که چراغ‌های شهری وجود ندارد و یا امروزه در مکان‌هایی دور از نور مصنوعی، شب‌ها شاهد درخشش درخشان ستاره‌ها در آسمان هستیم. پس چه چیزی باعث می شود که همه این ستاره ها، از جمله خورشید، اینطور بدرخشند؟

ستارگان می درخشند زیرا این اجرام آسمانی تا زمانی که دیگر وجود نداشته باشند انرژی تولید می کنند. این انرژی به صورت گرما و نور به جهان منتقل میشود. واکنش های همجوشی هسته ای در فضای داخلی ستارگان، به ویژه در ناحیه هسته، تحت دما و فشار بالا رخ می دهد. در این واکنش ها عناصر سبک به عناصر سنگین تری تبدیل می شوند. این فعالیت باعث می شود نور بسیار روشنی تولید شود. به حدی که اگرچه هفت هزار بار کم نورتر از خورشید است، نور تولید شده توسط آلفا قنطورس، نزدیکترین ستاره به زمین، از سیاره ما قابل مشاهده است.

ستارگان دیگر زمانی که پشت نور خورشید قرار نداشته باشند، در هنگام شب در آسمان قابل مشاهده هستند. دلیل اصلی این امر معادله بین جرم و انرژی است که توسط انیشتین فرموله شده است. انرژی گرمایی و نوری عظیمی از برهمکنش بین عناصری که در هسته ستارگان اتفاق می افتد به وجود می آید که دائماً برای حفظ تعادل میان اجسام آسمانی انرژی تولید می کند. انرژی درون ستاره به شکل نور به سمت لایه های بیرونی پخش می شود.

به دلیل تداوم واکنش های همجوشی هسته ای، ستارگان می توانند میلیون ها سال انرژی تولید کنند. ما زمینیان حتی بعد از حدود هشت دقیقه پرتوهای نوری را می بینیم که از نزدیکترین ستاره یعنی خورشید می آیند. ستارگان دورتری که در آسمان به هنگام شب می‌درخشند، ممکن است مدت‌ها قبل خاموش شده باشند. آنچه ما به عنوان پرتوهای نور به آن نگاه می کنیم، تنها نقطه شروع تریلیون ها کیلومتری است که نور طی کرده است. زیرا نور تقریباً یک میلیارد کیلومتر در ساعت در جهان حرکت می کند. ستاره‌هایی که می‌توانیم در یک شب روشن ببینیم میلیون‌ها یا حتی میلیاردها سال پیش نور خود را در کیهان منتشر کرده‌اند.