انتخابات ریاست جمهوری ترکیه و کارزار سیاسی پ‌ک‌ک

در حالی که ترکیه بطور کامل وارد روند انتخابات شده است، اظهارنظر مداوم رهبران به اصطلاح سازمان تروریستی و تجزیه‌طلب پ‌ک‌ک در مورد انتخابات و حمایت از نامزدها و ائتلاف‌های مخالف رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه جلب دقت می‌کند. چنین مشاهده می‌شود، در پشت پرده طرز عمل جدید مذکور پ‌ک‌ک که بنابه ضرورت طبیعت خود بیش از فرآیندهای سیاسی، به دنبال پیدایش نتایج با توسل به ترور و خشونت می‌باشد، رسیدن سازمان به بن‌بست و سندرم فرسودگی کادر رهبری آن نهفته است.

دوران کالکان یکی از اعضای کمیته اجرایی سازمان تروریستی پ‌ک‌ک/کاج‌کا، در گفت‌وگو با منسوبین مطبوعات اظهار داشت که دولت به رهبری رجب طیب اردوغان رئیس جمهور باید سرنگون شود. در اصل، قریب تمامی به اصطلاح رهبران ارشد پ‌ک‌ک در دوره‌ای که ترکیه وارد روند انتخابات شده است، سخنان مشابهی برزبان آوردند. اشخاصی مانند جمیل بائیک، مراد کاراییلان و بسه هوزات تاکید کردند که اقتدار ائتلاف احزاب توسعه و عدالت و جنبش ملی‌گرا باید به هر بهایی که باشد، سرنگون شده و جایگزین معقولی به جای آن تشکیل یابد. حتی در همین زمینه، بسه هوزات طی بیانیه‌ای از طرف این سازمان ضمن تاکید براینکه، انتخابات 14 می به هیچ انتخابات دیگری شباهتی ندارد، گفت، عدم معرفی نامزد توسط حزب دموکراتیک خلق‌ها(ح‌د‌پ) به نفع کمال قلیچداراوغلو رهبر حزب جمهوری خلق عملکرد صحیحی بوده و "اقدامات نظامی" را تا پایان انتخابات متوقف کردیم. سپس نیز تعامل حزب دموکراتیک خلق‌ها(ح‌د‌پ)  و حزب چپ سبز(ی‌س‌پ) که به عنوان یک حزب ذخیره تشکیل شده است، با کمال قلیچداراوغلو و اتحاد ملت جلب دقت کرد. ح‌د‌پ/ ی‌س‌پ به عنوان شاخه قانونی در عرصه سیاسی پ‌ک‌ک/کا‌ج‌کا  با کمال قلیچدار‌اوغلو دیدار کرده و پس از مذاکرات مختلف، در مورد عدم معرفی نامزد و حمایت از قلیچداراوغلو به توافق رسیدند. اینکه سازمان تروریستی پ‌ک‌ک/کا‌ج‌کا با تمام توان به روند انتخابات پایبند مانده و خود را در برابر اردوغان قرار دهد به چه معناست؟ چرا یک سازمان تروریستی که طبیعتاً باید از نظام سیاسی قانونی و فرآیندهای انتخاباتی دور بماند، دست به کارزار سیاسی زده است؟

در این نقطه، آخرین اظهارات دوران کالکان، طرز عمل موردبحث پ‌ک‌ک را توضیح می‌دهد. کالکان طی سخنانی گفت؛ اردوغان سازمان اطلاعات و امنیت ملی ترکیه (میت) را بسیج کرد تا ما را بکشد. اسامی ما را در لیست‌ها اعلام کردند، هر روز می‌کشند، صدایی از کسی در نمی‌آید. ما در همه جا مورد حمله قرار می‌گیریم، در مناطق دفاعی رسانه‌ای، در تونل‌های باکور. ما در قندیل، شنگال و روژووا کشته می‌شویم. هر روز می‌کشد. همه ساکت شده‌اند. لیست تهیه کردند. لیست قرمز، لیست زرد، لیست سبز، لیست خاکستری، به عبارت دیگر در هر لیست سی یا چهل نام قید کرده‌اند. یک عکس گذاشتند. اینها لیست‌های افراد تحت تعقیب نیستند. لیست کسانی که قرار است در ملاء عام کشته شوند. کالکان با اظهارات خود در واقع فاش کرد که پ‌ک‌ک/کاج‌کا تحت چه نوع فشاری قرار داشته و کادر رهبری در انجام و مدیریت ناتوان مانده‌اند.

فشارهای فعال و میدانی ترکیه علیه سازمان تروریستی پ‌ک‌ک در سالهای اخیر نتایج جدی به همراه آورده است. این سازمان تروریستی که تقریباً در ترکیه غیرفعال شده است، با عملیات نظامی فرامرزی در عراق و سوریه در حال از دست دادن موقعیت خود است. فقط، سازمان اطلاعات و امنیت ملی ترکیه روش دیگری از مبارزه را ادامه می‌دهد که دوران کالکان نیز برزبان آورده و بر آن تأکید می‌کند. در حالی که در نتیجه آغاز روند عملیات‌های ضد کادر رهبری سازمان تروریستی توسط سازمان اطلاعات و امنیت ملی در چارچوب دکترین جدید امنیتی، از سال 2015 بدین‌طرف نزدیک به 500 عضو ارشد پ‌ک‌ک از پای درآمدند، به نظر می‌رسد که در طرز عمل این سازمان تغییر جدی صورت گرفته است. همانطوری که در اظهارات 18 آوریل دوران کالکان تأیید شد، می‌توان گفت، مدیریت سازمان که توانایی‌های عملیاتی و ارتباطی‌اش آسیب جدی دیده است، در سندرم فرسودگی قرار دارد.

در این زمینه، به اصطلاح رهبران سازمان تروریستی پ‌ک‌ک/کاج‌کا، انتخابات را یک فرصت تاریخی برای خروج از بن‌بستی می‌دانند که در آن قرار دارند. آنها چنین فکر می‌کنند که با سرنگونی اردوغان، موضع مصمم علیه تروریسم تضعیف شده، عملیات‌های نظامی ترکیه در عراق و سوریه متوقف شده و ح‌د‌پ/ ی‌س‌پ که ساختارهای قانونی دارند، مجددا تقویت یافته و در مناطق شرقی کشور برای خود فضا باز خواهند کرد. متأسفانه برخی از اظهارات کمال قلیچداراوغلو رهبر حزب سایه، کارکنان وی و تعاملات او با ح‌د‌پ/ ی‌س‌پ نیز این برداشت  را امکان پذیر می‌کند.

حال اینکه، مبارزه با تروریسم برای ترکیه یک مسئله امنیت ملی فراسیاسی است. در حالی که پ‌ک‌‌ک تا این اندازه به انقراض نزدیک شده است، دکترین امنیتی فعلی باید قاطعانه ادامه یابد.

نویسنده: جان آجون پژوهشگر بنیاد تحقیقات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ترکیه