موضع نامعقول و غیراخلاقی ناتو در قبال حملات تروریستی صورت گرفته در ترکیه

نزدیک به دو هفته باقی ماند تا دونالد ترامپ به عنوان رییس جمهور آمریکا بر مسند قدرت تکیه زند. با نزدیک شدن این تاریخ فعالیتهای تروریستی در سطح جهان نیز افزایش چشمگیری یافت. گرچه گروههای تروریستی در عنوان متفاوت از یکدیگر هستند، اما فعالیتهای آنها، اهدافشان از انجام این فعالیتها و نتیجه ای که می خواهند بدست آورند، مشابه است. بدین دلیل نیز نزد افکار عمومی جهان و بویژه ترکیه این برداشت بوجود آمده است که فعالیتهای تروریستی از مرکزی واحد مدیریت می شوند.

هنگامی که فرانسوا اولاند رئیس جمهور فرانسه اقدام به حمایت از تئوریهای اردوغان همتای ترک خود در جهت استقرار صلح و ثبات در منطقه خاورمیانه کرد، به ناگاه فرانسه به دریای خون تبدیل شد. ,پاریس و بسیاری دیگر از شهرهای توریستی این کشور با حملات تروریستی و انفجارها مواجه گردید. تعداد زیادی از شهروندان فرانسه و نیز توریستهای این کشور کشته شدند. بدین دلیل نیز بیش از یک سال است که فرانسه در حالت وضعیت فوق العاده بسر می برد.  

فرانسه که مهد دموکراسی، حقوق و آزادیهای فردی بشمار می رود، در جهت مبارزه با ترور به این امر بسنده نکرده و قوه قضائیه را تحت پوشش اراده سیاسی درآورد.

مشابه این اتفاق در آلمان نیز رخ داد. هنگامی که آنگلا مرکل صدراعظم آلمان از سیاست اردوغان در قبال سوریه که حول محور صلح، آرامش و حقوق انسانی متمرکز شده بود، دفاع کرد، این کشور نیز شاهد حوادث تروریستی شد.

از جهان غرب تنها ایالات متحده آمریکا بود که به شکلی واضح با سیاستهای اردوغان در قبال سوریه که خواهان صلح و آزادی برای مردم سوریه بود، مخالفت کرد. بسیاری از کشورهای اتحادیه اروپا نیز با سکوت در قبال این امر نظاره گر سیاستهای خونریزی اوباما شدند. اوباما و همراهان وی به اصرار از ادامه خشونت و درگیریها در سوریه دفاع کردند و این امر را بر کل جهان نیز تحمیل کردند. حتی حمایت ایران از سیاستهای باراک اوباما که بعنوان رقیب و دشمن ازلی یکدیگر دیده می شود، گویی یکی از شوخی های تاریخ بود.

یکی دیگر از مواردی که جلب توجه می کند، این است که ترکیه بدلیل حمایت از تمامیت ارضی سوریه و تلاش در جهت استقرار صلح در این کشور آماج حملات تروریستی کلیه سازمانهای تروریستی فعال در سوریه قرار گرفته است. تاوان طرفداری از صلح، آرامش، آزادی و دموکراسی در سوریه چقدر سنگین است؟

در هفته های اخیر ترکیه با حملات مستقیم سازمانهای تروریستی پ. ک. ک، پ. ی. د و داعش مواجه شد که در خاک سوریه لانه کرده اند. در نتیجه این حملات نیز دهها سرباز، پلیس و شهروند غیرنظامی کشور شهید شدند.

کلوپ غرب که ترکیه نیز یکی از اعضای آن می باشد، تنها اقدام به محکوم کردن این حملات کرده و تسلیت می گوید، اما هنگام رویارویی و مقابله با داعش ترکیه را تنها می گذارد. آیا این وضعیتی دراماتیک و پر از تناقض نمی باشد؟

اگر چه ایالات متحده آمریکا که متفق استراتژیک ترکیه است، اتحادیه اروپا و ناتو قبل از اینکه ترکیه شروع به شکار تروریست در خاک سوریه کند، با خارج کردن  سیستمهای پدافند موشکی خود از ترکیه این کشور را تنها گذاشته بودند. اما ترکیه علیرغم اینکه از سوی متفقین خود تنها گذاشته شده بود، باز هم با 300 سرباز و 15 تانک وارد جنگ با گروههای تروریستی در سوریه شد و کاری را که نیروهای ائتلاف طی 4 سال جنگ و درگیری در خاک سوریه نتوانسته بودند، انجام دهند، ترکیه به تنهایی عملی کرد و به عبارتی شروع به جارو کردن عناصر تروریستی پ. ک. ک، پ. ی. د و داعش از خاک سوریه کرد. ترکیه این کار را به تنهایی و بدون کسب پشتیبانی هوایی و اطلاعاتی از نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا با موفقیت ادامه می دهد.

با کسب پیروزی از سوی ترکیه علیه سازمانهای تروریستی پ. ک. ک، پ. ی. د و داعش ، این بار شهرهای مختلف کشور شاهد حملات تروریستی و انفجارها شد و صدها انسان اعم از پلیس، سرباز و شهروندان عادی به قتل رسیدند.

پس از قتل عام انجام گرفته از سوی داعش در کلوب شبانه ای در استانبول و در جریان مراسم جشن سال نوی میلادی، جهان غرب واکنشی بسیار عجیب از خود نشان داد. ناتو پرچم های خود را به حالت نیمه افراشته درآورد و اعلام کرد که در غم و ماتم ترکیه شریک می باشد.

این واکنش ناتو غیر منتظره بود. چرا که در جریان کشتار سربازان و پلیس ترک از سوی سازمانهای تروریستی پ. ک. ک و داعش، ناتو یک چنین واکنشی نشان نداده بود. البته باید یک چنین واکنشی را قبلا از خود نشان می داد. چرا که سربازان ترکیه در عین حال سربازان ناتو نیز بشمار می روند. یعنی ناتو به خاطر کشته شدن سربازان خود پرچم هایش را به حالت نیمه افراشته درنیاورد، اما برای کشته شدن غیر نظامیان پرچم های خود را پایین کشید.

تعبیر و تفسیر این واکنش ناتو بسیار روشن است. ناتو در قبال کشته شدن سربازان واکنشی نشان نمی دهد، اما در قبال کشته شدن کسانی که فکر می کند به خاطر داشتن طرز زندگی مشابه ناتو کشته شده اند، واکنش نشان می دهد. این واکنش ناتو بطور قطع سیاسی است. ناتو بین کشتارها انتخابی سیاسی انجام می دهد که بطور قطع موضعی کثیف و دور از اخلاق است.