گزیده هایی از ترکیه-۲٦

استان نئوشهیر در آناتولی مرکزی واقع است. در شرق این استان قیصریه، در شمال آن یوزگات و کئرشهیر، در غرب آن آک سارای و در جنوب نیغده قرار دارد. رود قیزیل ایرماق شهر را به دو قسمت تقسیم می کند. آب و هوای نئو شهیر در تابستان گرم و خشک و در زمستان سرد و همراه با بارندگی است. شهرستان های اورگوپ و آوانوس نئو شهیر از مراکز توریستی مهم منطقه می باشد. د در نتیجه فعالیت کوه های آتش فشانی نئو شهیر، ارجیس و حسن داغی در ده میلیون سال گذشته، و تشکیل پری باجالاری بر اصر وزش باد و جاری شدن آب و اینکه شاهد حوادث تاریخی بسیاری بوده، منطقه را تبدیل به یک منبع توریزم طبیعی و فرهنگی کرده است.

منظقه کاپادوکیه در بخش بزرگی از نئوشهیر گسترده شده است. به غیر از آن بخشی از این منطقه در کئر شهیر، نیغذه ، آک سارای و قیصریه قرار دارد. این منطقه مهد تمدن های هیتیت، فریقی و لیدیا بوده است. و پس از آن به دست پارس ها افتاده است. این منطقه از آناتولی که نام خود را از پارس ها گرفته، کاتپاتوکیا یعنی کشور اسب های زیبا نام داشت. حاکمیت پارس ها در منطقه با غلبه اسکندر کبیر در سال 334 قبل از میلاد به پایان رسید. در سال 17 میلادی کاپادوکیه تحت حاکمیت رومیان درآمده و مسیحیت در منطقه رواج یافت. مسیحیان با هدف دفاع در برابر رومیان شهرهای زیرزمینی بسیاری ساختند.
در قرن ششم میلادی در دوران بیزانس منطقه در معرض مهاجرت هون ها قرار گرفته و در سال 605 به تصرف ساسانیان درآمد. در این دوران منطقه با مهاجرت اعراب روبرو شد. در این دوران مسیحیان برای دفاع در مقابل اعراب با حفر صخره ها شهرهای زیر زمینی برای مخفی شدن ساختند. پس از جنگ ملازگرد در سال 1071 منطقه به دست سلجوقیان افتاد. سلجوقیان ساکنین منطقه را در مورد باورهای دینی شان تحت فشار قرار ندادند. کلیساهایی که تا به امروز باقی مانده است نیز اثباتی بر این موضوع می باشد. همچنین ترسیم چهره مسعود دوم سلطان سلجوقی بر روی دیوار کلیساهای Ihlara و کئرک داماتلی نیز نمونه ای دیگر است. سیاحان غربی که در قرن هجدهم به گشت و گذار در منطقه پرداختند سبب معرفی کاپادوکیه به جهانیان شدند.

دره گورمه که در هفت کیلومتری اورگوپ واقع است، د رنتیجه ذوب شدن گدازه های کوه آتش فشانی ایجاد شده است. از قرن چهارم تا سیزدهم در گورمه کلیساهای بسیاری وجود داشته است. می توان گفت در هر صخره یک کلیسا ، غذاخوری و مکان هایی برای نشستن وجود دارد. گورمه با موزه فضای باز و شهرهای زیرزمینی اش در لیست میراث فرهنگی سازمان یونسکو ثبت شده است. کلیساهای زنانه و مرداده، کلیسای المالی، کلیسای عزیز باربارا، کلیسای ییلانلی، کلیسای چاریکلی و کلیسای توکالی از جمله کلیساهایی است که در موزه فضای باز گورمه وجود دارند.
کلیسای دختران که در ورودی موزه واقع است، متعلق به نیمه اول قرن یازدهم است. به بنای محتشم شش طبقه می توان از طریق نردبانی از بیرون وارد شد. یکی از کلیساهای زیبای گورمه کلیسای المالی با نه قبه می باشد. سقف بنا بر روی چهار ستون ساخته شده است. این کلیسا که قدمت آن به قرن دوازدهم و سیزدهم می رسد، با تصاویری برگرفته از تورات و انجیل تزئین شده است.
کلیسای ییلانلی با نقشه مربعی شکل در قرن یازدهم بنا شده است. در این کلیسا صحنه کشته شدن تئودور و جرج به دست عزیزان سوار بر اسب به تصویر کشیده شده است. علاوه بر این چهره های حضرت عیسی، مریم مقدس و عزیز یحیی را نیز می توانیم ببینیم.
در بر روی صخره های واقع در جنوب غربی موزه فضای باز گورمه تعدادی صومعه، 8 کلیسا، 7 غذاخوری، قبر و انبار به چشم می خورد. کلیسای کارانلیک که به کمک نردبان می توان داخل شد، بنایی دو طبقه است. این کلیسا مجموعه متشکل از اتاق های مرتبط با هم است. این کلیسا با نقاشی های دیواری از صحنه های عروسی، وافتیز، تولد، شام آخر، خیانت، آناستاسیس و عروج عیسی به آسمان تزئین شده است. قدمت این نقاشی های دیواری به قرن یازدهم می رسد. کلیسای چاریکلی که در شمالی ترین بخش دره واقع است، به علت وجود ردی از چارق در جبهه جنوبی این نام را گرفته است. در داخل کلیسا صحنه هایی از داستان زندگی عیسی به تصویر کشیده شده است. احتمالا این نقاشی ها نیز در اواسط قرن یازدهم کشیده شده است.

آوانوس که در 18 کیلومتری شمال نئوشهیر قرار دارد یکی از قدیمی ترین مراکز اسکان در کاپادوکیه می باشد. از اماکن توریستی این منطقه می توان به موزه فضای باز Zelve، کلیسای چاووشین، کاروانسرای ساری خان و دره Devrent اشاره کرد.
پاشاباغلاری که بخش بزرگی از پری باجالاری را در آن می توان مشاهده کرد و زئلوه در قرون نهم و سیزدهم از اماکن مهم مسکونی و دینی مسیحیان بوده است. مهمترین کلیساهای دره کلیساهای بالیکلی، اوزوملو و گئییکلی است. شهر زیر زمینی کایماکلی در منطقه هشت طبقه بوده و در دوران هیتیت ساخته شده است. اینجا در دوران روم و بیزانس توسعه یافته است. امروزه چهار طبقه از آن برای بازدید عموم باز است.

نه تنها زیبایی های طبیعی و فرهنگی بلکه هنر های دستی نیز سهم بسزایی در توسعه توریزم کاپادوکیه داشته است. هنر سفال سازی در آوانوس، قالیبافی در آوانوس و اورگوپ توجه توریست ها را به خود جلب می کند. همچنین اشیاء زینتی و کادویی گلدان، کاسه، زیرسیگاری، شطرنج و نظیر آن نیز در آوانوس و اورگوپ ساخته می شود.