Nogayşa 167: Şükür (2)
Bu yuma em “ŞÜKÜR” baresinde habarlasamız!
Şükür baresinde aytılgan
Bazı yahşı manelerden
Qalganlardı nasip bolsa
Aytalsaq yahşı bolgan:
“Em kene körgenimiz,
Nav insaniyet alemi,
Atta ayvan alemi,
Baresi bîr tögerek
Ökmünde tüzetilgen...
Sosınlardıñ ortasına
Rızıqlar salıngan:
Quday’ımız Rab Allah,
Barı savlay insandı,
Atta barı hayvandı,
Sankim rızıqqa aşıq etip
Baresini so rızıqqa,
Bîrer qızmatşı etip
Rızıq emrine bergen...
Rızıqtı baresine,
Söz iyyesi etken...
Ayvanlar em insanlarga
Rızıq aqıyqatı ökmetken...
Ziyadası rızıqtı,
Bîr neşe keñ, em bay qazna
Eteberip Haq Rahman
Neşe nimetlerini,
Rızıq işine salgan,...
Atta sosı rızıqlardıñ
Qaş türlüsi işinden
Yalgız bir şeşitiniñ
Tedlerini tanuv üşün
Tilimizdiñ üstine
Yegenimiz ne zat bolsa,
Sosınlardıñ sanınca,
Manevi, ince ince,
Kişkey ölşemler salgan...
Demek käinat işinde,
Eñ acaib, eñ zengin
Eñ qarip, eñ şirin
Eñ keñ, eñ yarasıq
Aqıyqat rızıqta bolgan...
Endi barabar körsek:
Är zat qaydey rızıqtıñ
Tögereginde yıyılgan,
Barı oga qaragan;
Aynı sonday rızıq tagı,
Neşe şeşit türlüsimen,
Manesi em maddesimen,
Barı aller em sözbinen,
Şükrümüzge baylangan...
Şükürmen kelip özi,
Tagı şükürdi östirgen.
Em şükürdi körsetken...
Nege desek rızıqqa
İştaq em süygümiz,
Bîr türlü şükür bolgan...
Sosı şükürge tagı,
‘Fıtri şükür’ dep at salıngan.
Bîr yaqtan nazzet tabıp
Em zavq alganımız,
Özimiz parqında
Bolmay qalsaq tagı em
Sosı al em şükür bolgan...
Algan zavqlarımızban biz,
Nimetlerdi tädlerimen
Baresini süygenimiz,
“So nimetti begenemiz!”
Degen manege kelip,
Sosı al em şükür bolgan...
Nav şükür ayvanlarda,
Bîr zat yegenleri vaqıt,
Sosınlarda em köringen...
İştaqpınan yegenleri,
Özleri bilmese de
Onlar üşün şükür bolgan...
Tek insanlar yoldan şıgıp,
Tuvra yoldan sapqan vaqıt,
Nimetlerdi inqarıman,
Şükürdiñ yahşı kebini
Avıstırıp şirkke avdargan...
Basqa bîr aqıyqat em
Rızıq bolgan nimetlerde
Gözel süslü suvretler,
Gayet gözel qoqılar,
Neşe yahşı tätler tagı,
Şükürdiñ davetşisi bolgan...
Qaytip bolar eken desek;
Nimetteki gözellikler,
Esi bolgan baredi,
Nimetlerdi süyeberip
Süygüsini aytuvga,
Şevq degen yoşqan alge,
İnsanlardı davet etken...
Sosı yoşqan allerimen,
Nimetlerdi süygenini,
Är bîr yaqtan arüvligin,
Yahşılıgın ayttırıp,
Örmetke davet etken.
Nav alminen manevi,
Yürekten şükür ettirgen.
Tagı esli bolganlardıñ
Qaravışlarını barı,
Dıqqatını özi betke
Tartaberip so yarasıqlıq,
Nimetteki yahşılıqtı,
Maqtavga em bardırgan.
Nimetlerge örmetti,
İnsandı teşvik etip,
Em sözbinen em ispinen
Şükürge yol körsetken...
İnsanga şükür ettirip,
Ene sosı şükürminen
Şükür işine salıngan
En biyik tätli nazzetti,
Neşe zavqtı tättirgen.
Taga basqa bîr manemen
Nav nazzetli rızıq, nimet,
Qısqa, ötüvşi bolgan
Köringen nazzet qasında,
Dayim bolgan em aqıyqı
Hadsiz nazzet em zavqlardı
İşinde em tasıgan...
Rahmani bîr iltipattı,
Rab’tıñ yahşı qaravını
Şükürminen qazandırgan...
Nav rahmet qaznasınıñ
Yomart iyyesiHaq’tıñ
Yahşı arüv qaravını
Özi üstinde körsetip
Sosı oyman müminge,
Nav dünyada tagı em,
Yannet’tiñ dayim zavqını,
Manevi betten tettirgen!
Sosı rızıq, şükürminen
Ne darece qıymatlı,
Em bay em keñ bîr qazna
Bolganı alde, eger
Şükür etpey berse adem,
Neşe yaman darecemen
Tömenlerge, oyga tüsken...”
Nav barege keliyek yuma
Davam etiyek inşallah!
Savlıqpan qalıñız!
Dr. Yusuf ALTINIŞIK
E-mail: altinisikyusuf@gmail.com