Nogayşa 131: İymandan kelgen tınşlıq (5)
Bu yuma tagı “İYMANDAN KELGEN TINIŞLIQ” baresinde söz bardıramız...
İymandan bizge kelgen,
Tınışlıqtan qabar bergen
Keñ maneli sözlerdiñ
Altınşışı nav bolgan:
Yuhyi...
Yani yaşavdı bergen
Quday’ımız Haq bolgan.
Tagı yaşavımızdı,
Rızıqpan dayim qılgan
Rabb’ımızdıñ özi bolgan...
Em hayatqa kerekken
Neler em bar bolsa,
Barı azirlep salgan,
Allah’tıñ özi bolgan...
Em de yaşavdıñ biyik
Gayaları onun bolgan...
Em bîrinşi soñları,
Barı oga qaragan...
Yüzde toqsan toguz nispet
Meyvaları onun bolgan...
Mine sosı kelime,
Nav kepte fani, aciz,
İnsanlarga tavislep
Müjde berip dep aytqan:
Ey insan! Yaşavdıñ
Avır vazipesini,
İynine alaberip
Qıyınlıgını tartpa!
Em ömirdiñ tavsilip
Ozıyagını eslep
Tagı qaygıga tüspe!
Yalgız dünyaga qaragan
Em de tömende bolgan
Meyvalarına qarap
Dünyaga kelgeninden
Pişmanlıq körsetpe!
Nav sebepten tenindiñ
Kemesine salıngan
Yaşavındıñ maşini,
Em Hay, em de Qayyum
Yani özi tiri bolup
Är zattı ayaqta tutqan
Rab’tıñ qolında bolgan.
Garcanıyaqtı, kereklerdi,
Qarşılagan ol bolgan...
Em sosı hayattıñ
Bek köp neşe gayası,
Neticesi de bolgan...
Sosınlardın baresi em
Quday Allah’tıñ bolgan.
Sen sosı kemede,
Bîr dümenci askerisin.
Vazipeñdi arüv et!
Saga tölengendi al,
Soñda keypine qara!
Sosı hayat kemesi,
Neşe qıymatlı bolganın,
Em qaydey yahşıca
Paydalardı bergenin;
Em de sosı kemediñ
İyyesi Allah’tıñ
Ne darece cömart em
Maramatlı bolganın
Oylayber em süyün...
Sosı barı nimetke
Ol sebepten şükür qıl!
Em oylasañ sen endi,
Tuvra etsen vazipendi,
Sosı ten kemesimen
Qolına kelgen qayır,
Sav etkenin iygilik,
Depteriñe ötiyek...
Saga dayim bîr hayat
Qazandırgan soñ seni,
Soñsız tiri etiyek...
Yetinşi bîr kelime,
“Ve Yümit” bolgan:
Yani ölümdi bergen
Özi tiri Haq bolgan...
Yaşav vazipesinden
Azad qılgan Rab bolgan...
Faniy dünyadaqı yerini,
Avıstırgan ol bolgan.
Qızmatlardıñ zorlugından
Seni özi qutargan.
Yani fani hayattan
Baqıy hayatqa algan...
Mine nav kelime,
Nav kepte faniy cinge,
Tagı em insanlarga,
Tavislep navdı aytqan:
Sizge süyünşi bolsun!
Ölgeniniz yoqlıq tuvıl!
Hem tagı äşlik tuvıl!
Fanilikke ozaberip
Yıgıluv, köşüv tuvıl!
Yan sönüp ketken sebep
Soñsız ayrılıq tuvıl...
Yoqluq betke keteberip
Özi özinden peyda bolgan
Etkeni belli belirsiz
Basqa kelgen bîr al tuvıl;
Öz özine is tuvıl...
Aqıyqat sosı ölüm,
Rahim, Hakim bîr Rab’tıñ
Marhamatlı bîr Haq’tıñ
Em hikmetli is etken
Soñsız küşli Allah’tıñ
Qullarını nav dünyadıñ
Barı qıyın allerinden
Qutargan nimet bolgan...
İnsan üşün bîr yerden
Bîr yerge ötüv bolgan...
Ebedi şatlıq yagına
Em asıl vatanına
Bîrer savqıyat bolgan...
Yüzde toqsan toquz nispet
Doslardıñ yıyılganı
Berzah degen alemge
Qavusturgan esik bolgan...
Savlıqpan qalıñız!
Dr. Yusuf ALTINIŞIK
E-mail: altinisikyusuf@gmail.com