Οι Τουρκο-Αμερικανικές σχέσεις

Οι κυρώσεις CAATSA είναι το όνομα της νέας κρίσης στις τουρκο-αμερικανικές σχέσεις, όπου τα τελευταία χρόνια δεν λείπουν οι κρίσεις. Οι πολυαναμενόμενες κυρώσεις, τις οποίες η αμερικανική κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αποφασίσει για το πώς να εφαρμόσει, επιβλήθηκαν στην περίοδο ένα μήνα πριν φύγει ο Τραμπ. Μερικοί τις σχολιάζουν ότι είναι μια προειδοποίηση και μερικοί άλλοι αναφέρουν ότι οι κυρώσεις είναι πολύ πιο ελαφρές από το αναμενόμενο.

Μια ανάλυση του καθηγητή Μουράτ Γιεσίλτας, διευθυντή Ερευνών Ασφαλείας στη SETA

Είναι χρήσιμο να εξεταστεί η γλώσσα, η τεχνική πλευρά και το πολιτικό-γεωπολιτικό πλαίσιο του κειμένου για να κατανοηθεί σε τι είδους κατάσταση είναι αντιμέτωπη η Τουρκία. Είναι απολύτως σαφές ότι η γλώσσα του κειμένου έχει προετοιμαστεί προσεκτικά. Οι ΗΠΑ κάνουν αναφορά στη σημασία της θέσης της Τουρκίας εντός του ΝΑΤΟ και υιοθετούν τη γλώσσα που δίνει έμφαση στη συμμαχία. Εντωμεταξύ γίνεται αναφορά στο ότι ο στόχος των κυρώσεων δεν είναι η στρατιωτική ικανότητα της Τουρκίας. Από το κείμενο γίνεται αντιληπτό ότι οι κυρώσεις έχουν ως στόχο τη Διεύθυνση Αμυντικής Βιομηχανίας της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Από τεχνική άποψη φαίνεται ότι οι κυρώσεις θα έχουν ως στόχο τα σχέδια της Διεύθυνσης Αμυντικής Βιομηχανίας.  Με άλλα λόγια ο στόχος δεν είναι η Τουρκία, η τουρκική οικονομία και οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις. Η απόφαση των κυρώσεων πρέπει να εξεταστεί από δύο οπτικές γωνίες. Πρώτον, εάν οι κυρώσεις θα αποτελέσουν τη σκιά για τις τουρκοαμερικανικές σχέσεις ως βιώσιμο εργαλείο για τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ στη Συρία με την Τουρκία σχετικά με τα θέματα που αφορούν την PKK-YPG και την FETÖ επίσης σε διάφορα γεωπολιτικά θέματα μπορούν να απομακρυνθούν από την κοινή κατανόηση και να βρεθούν στο δρόμο προς μια στρατηγική απόκλιση. Η απόφαση των κυρώσεων μπορούν να εμβαθύνουν τους διαχωρισμούς που ήδη υπάρχουν με αποτέλεσμα η Ουάσινγκτον να οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Οι εξωτερικές πολιτικές της διοίκησης του Μπάιντεν που θα έχουν σχέση με την Τουρκία και τις κυρώσεις κατά της Τουρκίας μπορούν να είναι δαπανηρές για τις ΗΠΑ. Μπορεί να αναγκαστεί η νέα αμερικανική διοίκηση στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής να επανεξετάσει τις σχέσεις της με την Τουρκία. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι κυρώσεις θα φέρουν τον μετασχηματισμό στις αμυντικές στρατηγικές της Τουρκίας. Ο αποκλεισμός της Τουρκίας από την ευρωπαϊκή-δυτική αμυντική αρχιτεκτονική είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει στη δυνατότητα δημιουργίας μιας άλλης αμυντικής αρχιτεκτονικής για την Τουρκία. Μια τέτοια κατάσταση θα έχει γεωπολιτικές συνέπειες. Είναι πιθανόν ο Μπάιντεν να προσπαθήσει για ισορροπία μεταξύ του κόστους των κυρώσεων και του γεωπολιτικού κόστους που μπορούν να προκαλέσουν οι αμερικανικές κυρώσεις. Ενώ η Τουρκία κατά μεγάλη πιθανότητα απέναντι στις αμερικανικές κυρώσεις θα κάνει έναν σχεδιασμό λαμβάνοντας υπόψη τις δυναμικές στην αμυντική βιομηχανία. Η αναδιοργάνωση της αλυσίδας εφοδιασμού είναι μία από αυτές. Η δημιουργία μιας εναλλακτικής αλυσίδας εφοδιασμού είναι πάντα δυνατή, αλλά θα χρειαστεί χρόνος. Επομένως, θα πρέπει να καθοριστεί σε ποιο βαθμό η απόφαση των κυρώσεων θα επηρεάσει την αλυσίδα εφοδιασμού.

Το δεύτερο θέμα είναι το ζήτημα της οργάνωσης συστημάτων και πλατφορμών υψηλής προτεραιότητας με υπόψη τις απειλές κατά της Τουρκίας και τις στρατιωτικές δεσμεύσεις.

Για αυτό, είναι απαραίτητο να οικοδομηθεί μια κατανόηση που συνδυάζει τη στρατιωτική στρατηγική και τη στρατηγική της αμυντικής βιομηχανίας στο βέλτιστο σημείο. Η ασφαλέστερη μέθοδος για την Τουρκία σε τομείς στρατηγικής προτεραιότητας είναι να χρησιμοποιηθούν οι εγχώριες δυνατότητες και η αμυντική βιομηχανία εκτός της Δύσης. Ένα άλλο θέμα όπου πρέπει να υπάρξει μεγάλη προσοχή είναι η πολιτική οικονομία της αμυντικής βιομηχανίας. Το φαινόμενο που ονομάζεται άμυνα είναι στην πραγματικότητα μια διαδικασία εξοπλισμού που στοχεύει την αύξηση της στρατιωτικής δύναμης. Ο οπλισμός έχει επίσης πολύ πιο βαθιά σημασία από το να έχεις όπλα. Αυτό καθιστά απαραίτητο να επικεντρωθεί η Τουρκία στα οικονομικά της άμυνας.