Η Δύση αποτυγχάνει να καταλάβει το πραξικόπημα και τον απόηχο του

Αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της απόπειρας πραξικοπήματος πιθανότατα θα εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν γιατί εκατομμύρια Τούρκοι κρατούν ζωντανές τις μνήμες των μαρτύρων της 15^ης Ιουλίου.

Στις 2 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε μια εκδήλωση μνήμης για τους μάρτυρες της 15^ης Ιουλίου στην Ιστάνμπουλ. Το ρεπερτόριο παραδοσιακού τραγουδιού που ερμήνευσαν οι πιο γνωστοί Τούρκοι τραγουδιστές, επιλέχτηκε από αυτά που αγαπήθηκαν από τους ίδιους τους μάρτυρες. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν οι οικογένειες των μαρτύρων και των βετεράνων που τραυματίστηκαν κατά την ηρωική αντίσταση του τουρκικού λαού εναντίον του γκιουλενιστικού πραξικοπήματος. Δεδομένου ότι οι άνθρωποι της Ανατολίας εξέφραζαν τη χαρά και τη λύπη τους μέσα από τα τραγούδια για αιώνες ολάκερους, η εκδήλωση αντικατόπτριζε τα αισθήματα των περισσοτέρων στη χώρα.

Αυτή ήταν μια από τις πολλές εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν για να τιμηθεί η μνήμη των μαρτύρων. Κατά τις 10 τελευταίες εβδομάδες, γυρίστηκαν ντοκιμαντέρ και ταινίες πραγματοποιήθηκαν εκστρατείες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και εκθέσεις καθώς και συνέδρια, συζητήσεις στις τάξεις και συναντήσεις ομάδων. Είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστούν κατά τις επόμενες εβδομάδες και μήνες.

Γιατί; Δεν είναι πια καιρός να αφήσουμε πίσω μας όλο αυτό το δράμα και να προχωρήσουμε προς τα εμπρός όπως κάποιοι στη Δύση φαίνεται πως προτείνουν; Ενώ οι άνθρωποι στην Τουρκία εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν το πραξικόπημα και τον απόηχο του, αρκετοί στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν το μέγεθος αυτού που συνέβη κατά την μοιραία εκείνη νύχτα και όσα επακολούθησαν.

Δεν υπάρχουν ενδοιασμοί για τον λόγο για τον οποίο πραγματοποιούνται τέτοιες εκδηλώσεις μνήμης στην Τουρκία. Για τους έξωθεν και αυτούς που παρακολουθούν την Τουρκία, θα ήταν χρήσιμο να επαναλάβουμε τη σημασία που έχουν για τους ανθρώπους που έζησαν τη φρίκη των ελικοπτέρων και των τανκς που έβαλαν εναντίον τους. Σαφώς, υπάρχει ένα αντιληπτικό κενό ανάμεσα σε αυτό που συνέβη κατά την καθοριστική νύχτα και πως πέρασε απαρατήρητο σε μεγάλο βαθμό στον έξω κόσμο. Κάποιοι εξακολουθούν να αδυνατούν να κατανοήσουν και να αναγνωρίσουν την σημασία της απόπειρας πραξικοπήματος της 15^ης Ιουλίου. Όλοι όσοι έχουν την πρόθεση να κατανοήσουν τις τρέχουσες δυναμικές της τουρκικής κοινωνίας καλό θα ήταν να δώσουν προσοχή στο πως σχεδιάστηκε και εκδηλώθηκε η απόπειρα πραξικοπήματος και τελικά ηττήθηκε. Εκδόθηκαν αρκετές πολύ καλές μελέτες που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα και μαρτυρίες. Ένα καλό παράδειγμα είναι μια έκθεση που εκδόθηκε από Κέντρο Πολιτικών Μελετών της Daily Sabah τον Αύγουστο.

Ο αντίκτυπος του πραξικοπήματος είναι αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ. Τρία κύρια σημεία είναι σε σειρά.

Πρώτα απ’ όλα η νέα γενιά που γεννήθηκε την δεκαετία του ’80 και ’90 δεν είδαν ποτέ στη ζωή τους ένα πραξικόπημα. Άκουσαν την τρομακτική ιστορία της εκτέλεσης του Πρωθυπουργού Αντνάν Μεντερές μετά το πραξικόπημα του 1960. Τους αφηγήθηκαν ιστορίες της συλλογικής τιμωρίας των δεξιών και αριστερών πολιτικών ομάδων μετά το πραξικόπημα του 1980. Έχουν πιθανότατα ακούσει και διαβάσει για άλλα στρατιωτικά πραξικοπήματα σε άλλα μέρη όπως στην Αίγυπτο. Στις 15 Ιουλίου 2016, όμως, είδε ένα πραξικόπημα σε εξέλιξη με τα τανκς, τα ελικόπτερα και τα μαχητικά να έχουν στραφεί εναντίον των ίδιων, των γονιών τους, των φίλων και των συγγενών τους. Ζώντας το σοκ μιας κοσμοϊστορικής προδοσίας, είδαν τους φίλους και τις οικογένειες τους να πέφτουν μάρτυρες και να γίνονται βετεράνοι. Έγραψαν ένα έπος της δημοκρατίας με ιστορικές διαστάσεις. Είναι απόλυτα φυσικό για τον τουρκικό λαό να θυμάται τι θυσίασε εκείνο το βράδυ.

Δεύτερον, πολλοί στην Τουρκία συνειδητοποίησαν την σκοτεινή πλευρά της Γκιουλενιστικής Τρομοκρατικής Οργάνωσης (FETÖ) στις 15 Ιουλίου. Τώρα βλέπουν πιο καθαρά από ποτέ πως οι Γκιουλενιστές χειραγώγησαν την θρησκευτική πίστη των απλών ανθρώπων, έκλεψαν τις ερωτήσεις των εξετάσεων, διείσδυσαν σε κρατικά ιδρύματα, υπηρεσίες ασφαλείας και πληροφοριών και συγκέντρωσαν τεράστιο πλούτο για να διευθύνουν μια εγκληματική αυτοκρατορίας στην Τουρκία και σε όλο τον κόσμο.

Για τους έξωθεν, είναι δύσκολο να καταλάβουν πως μια φαινομενικά καλοκάγαθη θρησκευτική ομάδα θα μπορούσε να καταστεί κράτος εν κράτει, να διευθύνει μια σκιώδη κυβέρνηση και να χειραγωγεί νόμους και κανονισμούς προς όφελος της. Όμως όσο αποκαλύπτονται περισσότερα στοιχεία για τις μυστικές επιχειρήσεις της Γκιουλενιστικής αίρεσης, η εικόνα γίνεται σαφέστερη.

Αυτό που αναδύεται δεν είναι ένα κίνημα υπέρ της ειρήνης και του διαλόγου αλλά μια αίρεση αποφασισμένη να συγκεντρώσει οικονομική δύναμη και πολιτική επιρροή με κάθε κόστος. Βασισμένη στην απόλυτη και τυφλή υποταγή στις επιθυμίες και τις εντολές του Φετουλάχ Γκιουλέν, του οποίου οι ακόλουθοι πιστεύουν ότι εγκεκριμένος εκ Θεού, η ομάδα που είναι γνωστή στην Τουρκία ως FETÖ σχεδίασε και οργάνωσε το πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου με τους μυστικούς της πράκτορες εντός του τουρκικού στρατού, αστυνομίας και δικαστικής εξουσίας. http://guleninvestigation.com

Με την πάροδο του χρόνου οι Γκιουλενιστές έγιναν μαιτρ στο να καλύπτονται και να κρύβονται πίσω από φαινομενικά νόμιμο σκοπό. Πολλοί τώρα βλέπουν το πως χρησιμοποίησαν τα μέσα ενημέρωσης και τα έργα της κοινωνίας των πολιτών για να νομιμοποιήσουν και να διευθύνουν τα εγκληματικά τους σχέδια εναντίον όλων όσων αρνήθηκαν να υποκύψουν στις πολιτικές και οικονομικές τους αξιώσεις.

Δεν δίστασαν να στείλουν χιλιάδες ανθρώπους στη φυλακή, να απολυθούν εξαιτίας τους, να επιδοθούν σε εκστρατεία αμαύρωσης εναντίον τους και τελικά να κηρύξουν πόλεμο εναντίον της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Οι Χανεφί Αβτζί, Ρουσέν Τσακίρ, Μουσταφά Ονσέλ, Αχμέτ Σικ, Νεντίμ Σενέρ και Ντάνι Ρόντρικ έχουν τεκμηριώσει τις εγκληματικές δραστηριότητες των Γκιουλενιστών στην Τουρκία. http://www.ecfr.eu/article/Turkey_after_July_15_The_view_from_Ankara_7088

Το τρίτο σημείο σχετίζεται με το αίσθημα της απογοήτευσης του τουρκικού λαού σε ότι αφορά την έλλειψη ευαισθησίας και συμπόνοιας από τις δυτικές χώρες και τα μέσα ενημέρωσης τους. Το γεγονός ότι κανένας αρχηγός κράτους της Δύσης δεν επισκέφθηκε την Τουρκία αμέσως μετά το πραξικόπημα αποτέλεσε έκπληξη για όλα τα στρώματα της κοινωνίας από τα πιο συντηρητικά μέχρι τα φιλοδυτικά. Όχι μόνο οι υποστηρικτές της κυβέρνησης αλλά ακόμα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης και αριστεροί και φιλελεύθεροι συγγραφείς εξέφρασαν την οργή τους για την αδιαφορία της Δύσης στο πραξικόπημα και τον απόηχο του. Τα περισσότερα δυτικά ΜΜΕ κάλυψαν τα γεγονότα στην Τουρκία ως μια μικρή στρατιωτική εξέγερση παρά ως ένα πλήρες πραξικόπημα. Χρησιμοποίησαν τα μέτρα που λήφθηκαν μετά το πραξικόπημα ως αφορμή για να επιτεθούν στον Πρόεδρο της χώρας και στην κυβέρνηση, τους αξιωματούχους αυτούς που σταμάτησαν το πραξικόπημα διακινδυνεύοντας τη ζωή τους και κινητοποιώντας τους ανθρώπους. Ένας ανώτατος Ευρωπαίος πολιτικός πρόσφατα μου είπε πως πολλοί άνθρωποι στην Ευρώπη δεν γνωρίζουν ότι, μεταξύ άλλων, η Τουρκική Βουλή βομβαρδίστηκε στις 15 Ιουλίου. Στην πραγματικότητα, αυτοί που επισκέφθηκαν στην Τουρκία μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, περιλαμβανομένου και του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, είπε ότι δεν είχαν καμία ιδέα για το βάθος των γεγονότων έως ότου έρθουν στην Τουρκία. Τα περισσότερα δυτικά μέσα ενημέρωσης λογόκριναν τις δραματικές εικόνες της νύχτας του πραξικοπήματος και αντ’ αυτού επικεντρώθηκαν σε επίθεση κατά του Προέδρου και της κυβέρνησης.

Αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της απόπειρας πραξικοπήματος πιθανότατα θα εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν γιατί εκατομμύρια Τούρκοι κρατούν ζωντανές τις μνήμες των μαρτύρων της 15^ης Ιουλίου. Είναι κρίμα σε μια εποχή που έχουμε ανάγκη περισσότερη κατανόηση και όχι εκούσια άγνοια και πολιτικό καιροσκοπισμό.