«(qewminglarni imangha dewet qilghininglarda) qandaq jawabqa ige boldunglar?»

türkiye awazi radiyosi: maide sürisi, 109 – 113 – ayetler. allah qiyamet küni peyghemberlerni yighip: «(qewminglarni imangha dewet qilghininglarda) qandaq jawabqa ige boldunglar?» dep soraydu, ular: «(séning bilginingge sélishturghanda) biz héch nerse bilmeymiz, sen gheyblerni nahayiti obdan bilisen» deydu[109]. öz waqtida allah éytti: i meryem oghli isa! sanga we séning ananggha bergen némitimni esligin, eyni zamanda sanga rohulqudus (yeni jibriil) bilen medet berdim, (kichikingde) böshükte we (peyghember bolghan) ottura yash waqtingda kishilerge sözleytting, eyni zamanda sanga kitabni, hékmetni, tewratni we injilni ögettim, eyni zamanda méning iznim bilen laydin qushning sheklide bir nerse yasaytting ـ de, uni püwliseng iznim bilen uchidighan qush bolatti, méning iznim bilen tughma korni, beres késilini saqaytatting, eyni zamanda, méning iznim bilen ölüklerni (tirildürüp qebriliridin) chiqiratting, eyni zamanda beni israilni sanga chéqilishtin tostum, sen ulargha möjiziler bilen kelgen chéghingda, ularning ichidiki kapirlar: «bu peqet roshen séhirdur» dédi[110]. eyni zamanda men hewarilargha: «manga we méning peyghembirimge iman éytinglar» dep wehyi qildim. ular: «biz iman éyttuq, guwah bolghinki, biz (emringge) boysunghuchilarmiz» dédi[111]. öz waqtida hewarilar: «i meryem oghli isa! rebbing bizge asmandin üstide tamaq bar dastixan chüshürüp bérelemdu?» dédi. isa: «eger (allahning qudritige) ishensenglar (mundaq soallarni qoyushta) allahtin qorqunglar» dédi[112]. ular: «biz uningdin yéyishni, könglimizning tinchlinishini, sözüngning rastliqini bilishni we peyghemberlikingge guwahchilardin bolushni irade qilimiz» dédi[113].