Nogayşa 131: İymandan kelgen tınşlıq (5)

İymandan bizge kelgen,    

Tınışlıqtan qabar bergen

Keñ maneli sözlerdiñ       

Altınşışı nav bolgan:   

Yuhyi...

Yani yaşavdı bergen    

Quday’ımız Haq bolgan.

Tagı yaşavımızdı,      

Rızıqpan dayim qılgan

Rabb’ımızdıñ özi bolgan...

Em hayatqa kerekken 

Neler em bar bolsa,   

Barı azirlep salgan,

Allah’tıñ özi bolgan...

Em de yaşavdıñ biyik       

Gayaları onun bolgan...

Em bîrinşi soñları,           

Barı oga qaragan...

Yüzde toqsan toguz nispet    

Meyvaları onun bolgan...

Mine sosı kelime,   

Nav kepte fani, aciz,   

İnsanlarga tavislep

Müjde berip dep aytqan:

Ey insan! Yaşavdıñ    

Avır vazipesini,      

İynine alaberip

Qıyınlıgını tartpa!

Em ömirdiñ tavsilip     

Ozıyagını eslep     

Tagı qaygıga tüspe!

Yalgız dünyaga qaragan 

Em de tömende bolgan

Meyvalarına qarap

Dünyaga kelgeninden    

Pişmanlıq körsetpe!

Nav sebepten tenindiñ 

Kemesine salıngan 

Yaşavındıñ maşini,

Em Hay, em de Qayyum      

Yani özi tiri bolup

Är zattı ayaqta tutqan           

Rab’tıñ qolında bolgan.

Garcanıyaqtı, kereklerdi,     

Qarşılagan ol bolgan...

Em sosı hayattıñ 

Bek köp neşe gayası,  

Neticesi de bolgan...

Sosınlardın baresi em     

Quday Allah’tıñ bolgan.

Sen sosı kemede,  

Bîr dümenci askerisin.   

Vazipeñdi arüv et!

Saga tölengendi al,     

Soñda keypine qara!

Sosı hayat kemesi, 

Neşe qıymatlı bolganın, 

Em qaydey yahşıca

Paydalardı bergenin; 

Em de sosı kemediñ   

İyyesi Allah’tıñ

Ne darece cömart em  

Maramatlı bolganın   

Oylayber em süyün...

Sosı barı nimetke        

Ol sebepten şükür qıl!

Em oylasañ sen endi, 

Tuvra etsen vazipendi,   

Sosı ten kemesimen

Qolına kelgen qayır, 

Sav etkenin iygilik,    

Depteriñe ötiyek...

Saga dayim bîr hayat 

Qazandırgan soñ seni,  

Soñsız tiri etiyek...

Yetinşi bîr kelime,       

“Ve Yümit” bolgan:

Yani ölümdi bergen       

Özi tiri Haq bolgan...

Yaşav vazipesinden       

Azad qılgan Rab bolgan...

Faniy dünyadaqı yerini,     

Avıstırgan ol bolgan.

Qızmatlardıñ zorlugından    

Seni özi qutargan.

Yani fani hayattan  

Baqıy hayatqa algan...

Mine nav kelime, 

Nav kepte faniy cinge,   

Tagı em insanlarga,

Tavislep navdı aytqan:

Sizge süyünşi bolsun!  

Ölgeniniz yoqlıq tuvıl! 

Hem tagı äşlik tuvıl!

Fanilikke ozaberip     

Yıgıluv, köşüv tuvıl!

Yan sönüp ketken sebep       

Soñsız ayrılıq tuvıl...

Yoqluq betke keteberip      

Özi özinden peyda bolgan

Etkeni belli belirsiz   

Basqa kelgen bîr al tuvıl;    

Öz özine is tuvıl...

Aqıyqat sosı ölüm,

Rahim, Hakim bîr Rab’tıñ

Marhamatlı bîr Haq’tıñ

Em hikmetli is etken

Soñsız küşli Allah’tıñ 

Qullarını nav dünyadıñ

Barı qıyın allerinden      

Qutargan nimet bolgan...

İnsan üşün bîr yerden     

Bîr yerge ötüv bolgan...

Ebedi şatlıq yagına 

Em asıl vatanına     

Bîrer savqıyat bolgan...

Yüzde toqsan toquz nispet    

Doslardıñ yıyılganı

Berzah degen alemge    

Qavusturgan esik bolgan...

Savlıqpan qalıñız!

Dr. Yusuf ALTINIŞIK

E-mail: altinisikyusuf@gmail.com