Nogayça 123: Maraz bizge rahmet bolgan (5)

Marazdıñ qayır bolganı 

Baresinde bîr alimdiñ 

Aytqanı manelerge,

Bu yuma tagı em    

Davam qılamız inşallah!

“Ey dünyadıñ zavqını     

Oylaganga marazdan

Köp qıynalgan qardaşım!

Sosı dünyamız eger 

Dayimi bolgay edi;

Em yolumuzda bizim     

Ölüm bolmagay edi;

Ayrılıq em köşgendiñ       

Yelleri espegey edi;

Em keliyekteki manevi     

Musibetli, boranlı  

Qıslar bolmagay edi;

Men de senmen barabar       

Saga acıyaq edim!..

Tek madem bîr kün dünya,

Bizge ‘Hadi tısyaqqa’

Dep bizdi quvıyaq!

Qışqırıp turganımızga      

Qulagını tıqıyaq;      

O bizdi tısyaqa

Quvmadan biz dünyadıñ,    

Sosı maraz aqlımızdı

Basımızga akelgende,       

Nav vaqıttan baslap

Süygisini taslasaq...

Sosı bizdi terk etpey  

Biz onı qalbimizben

Terk etpege şalıssaq... 

Oylap tursaq ol maraz,  

Nav manelerdi tagı em,  

Bizlerge atirletip,

Gapletten uyandıradı:     

“Seniñ tenin tastan tuvıl!..

Em temirden bolmagan!..  

Aslına qarasan sen,  

Är vaqıt bîrbîrinden

Ayrılmaga azir turgan   

Türlü türlü maddelerden

Cıyılgan soñ yasalgansın...

Madem tenin sosınday...

Gururlangandı tasla!   

Acizligindi añla!

Em saga tenindi,    

Tagı neşe zatlardı      

Bergen Quday’dı tanı...

Asıl vazipendi bil!   

Dünyaga nege keldin?  

Sosı gayandı añla!”

Dep qalptiñ qulagına   

Nav maraz sıbırdaydı...

Madem sosı dünyadıñ      

Zavq nazzeti dayim tuvıl;

Em de halal bolmasa,    

Davamsız em qaygılı,     

Tagı künali boladı;

Nav sebepten sosı zavqtı,        

Yoytqanına yılama!

Aqsine marazdıñ      

Manevi bîr ibadet,       

Em ahiretke savab

Bolgan yagını oylap        

Zavq almaga gayrat qıl.

Marazlarımız üşün  

Yetinşi bîr dari em     

Nav kepte aytılgan:

“Ey savlıq nazzetini         

Yoytqan avrıgan insan!

Seniñ marazın senden,   

Savlıqtakı ilahi     

Nimettiñ nazzetini,

Senden qaşırttırmaydı;  

Belki taga köp nazzet,   

Berip artıq qıladı...

Nege desen är bîr zat, 

Dayimi bolsa eger,   

Teysirini yoytadı.

Atta üyken alimler,   

Köteresi barabar:     

“Barı zatlar zıttıman

Biliner.” dep aytadı.   

Misal bolsa qaranlıq   

Bolmay yarıq bilinmes;

Qıymatı anlaşılmaydı. 

Suvıq bolmasa eger     

İssilik tanınmaydı.

Zavqı da bilinmeydi.    

Aşlıq bolmasa eger,    

Aşagan tät bermeydi.

Susuzluqtan yanmasaq

Su işkeni zavq bermes.

İllet bolmay ademde

Arüvlik nazzati bolmas.

Maraz kelmese eger

Savlıq zavqı bilinmeydi.

Madem hikmetimen Allah,

Yaratqanı är zatpan

İnsanga miñler türlü

İygiligin bildirmek; 

Em de är bîr nimetini,     

Oga bîr bîr tättirmek;

Soñda bergenlerimen,   

Sosı ademdi dayim     

Şükürge barganını,

Mırat etip tileydi;    

Ene sosı gayaman      

Nav kainatqa serpkeni  

Munşa nimetlerini,   

Tatip tanıyaq müşemen   

İnsanlardı tüzetken.

Albet savlıq, iygilik   

Bergeninin qasında,  

So müşelerdiñ qıymatın

Tagı arüv bilsin dep 

Bîr yaqtan marazlardı, 

İlletler em dertlerdi,

İnsanlarga beredi...

Men senden sorayman;

Nav maraz basında, 

Qolında ya midende,

Bolmagay edi eger, 

Basın, qolın, midendiñ    

Savlıgında nazzetli

Em de zavqlı, ilahi,     

Nimetti parq etip     

Şükür eter edinme?

Şükür so yerde qalsın,       

Belki eslemeyek edin!

Atta parqına barmay    

Nav savlıq nimetini 

Gaplet yade künalerge  

Qarcap ketiyek edin...

Endi sosı manelerdi   

Atirletken marazga,    

Şikayet etpey sondan

İşten kelip şükür et!..

Savlıqpan qalıñız!

Dr. Yusuf ALTINIŞIK

E-mail: altinisikyusuf@gmail.com