Nogayça 60: Oraza (1)

Allah’qa soñsuz şükür!   

Yetip keldik orazaga...

Kuday’dan ihsan bolgan    

Neşe hikmet saqlı sonda...

Orazadıñ bîr hikmeti, 

Nepislerge qaraydı,

Yaman bolgan tabiyatlar,

Asi kelse em qullar,

Orazaman yolga kirip, 

Yahşı bîrer adem bolup

Terbiyasın tabadı...

Söz tıñlamas nepisler,     

Moyun iyip söz tıñlaydı...

Basına buyruq aller,  

Orazada yoq boladı...

İygilikke uzaq qalıp            

Yolın yoytqan neşe adem,

Orazada yol tabadı...

Nege desek, nepisler,       

Köralmaydı köp zaman,

Soñsuz aciz em yarlı,     

Tagı muqtaj bolganını...

Oylamaydı bîr yaqtan,       

Neşe zayıp eken özi...

Em är yagınıñ qusurman   

Barı tolup qalganını,

Gaplet kelipmutadı...

Bîr yaqtan em dünyadı, 

Taslayberip keteyegini;

Sosı almen barabar,    

Äş ummagan bîr zaman,

Bîr musibet basına,    

Keliyegini mutadı...

Em teni qaydey bolgan,    

Ne temirden ne de tastan...

Tez oq dagılıp ketiyek       

Etpen süyekten bolgan...

Sosı alin oylamaydı...

Öz özini sanadı...       

Polattan bolgan teni...

Ölüm qaydan kelsin soga... 

Sankim yaşayaq abedi!

So sebepten dünyadı,    

Barı bolgan müşemen

Yapısıp quşaqlaydı...   

Tolu hırs em quvatpan,  

Tama qılıp dünyaga, 

Berkitip baylanadı...

Ta işinden kelip em, 

Tap süyümmen dünyaga,  

Öz özini atadı...

Yaşavınıñ soñuna,       

Bîr kün kelip barıyagını,

Ahiretpen ölümdi,        

İşten kelip oylamaydı...

Tatim bolgan ne bolsa  

Bürtököy bîr payda kelse

Soga özin baylaydı...

Tek, nepis özini,           

Ana qursagından baslap

Bala ekende qaragan, 

Kerek bolgan ne bolsa,  

Bîr qarşılıq tilemey,

Ömür boyı toqtamay,    

Nimetini bere turgan

MeramatlıRabbini,       

Nankör bolup mutadı...

Nav Ramazan kelgende,

Yamanlasqan tabiyatıman    

Avdarılıp keteturgan,

Gapletpinen uyqlap qalgan   

Ali qıyşıq ol nepis,

Orazaman uyanadı...

Ramazanda tutulgan        

Parız bolganoraza,

Özin mutqan är kimdiñ,     

Barı inat nepistiñ,

Qul bolganın özin,        

Esine aqeledi...

Qursagı aşıqqanga  

Muqtajlıgın oylaydı

Özi arıq şürük eken,  

Qatın qatın añlaydı...

Özini köp acıp          

Toyurgan Rabb’ına,

Ne derece muqtaj eken;    

Arüv etip añlaydı...

Gaplet qalbini bızbasa,  

Rahmet qaznası bolgan

Quday’dıñ qapısını,        

İşten kelip şalmaga,

Azir bolup turadı...   

Gurur, kibirin özin       

Taslaganga so nepis, 

Soñda qullıgın bilip,

Qudaydıñ esigine,       

Mañlayını saladı...

Savlıqpan qalıñız!

Dr. Yusuf ALTINIŞIK

E-mail: altinisikyusuf@gmail.com