Ο γιατρός Μεχμέτ Οζ στους προσφυγικούς καταυλισμούς

Ο Τούρκος γιατρός Μεχμέτ Οζ ο οποίος ζει στην Αμερική, μοιράστηκε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter την εμπειρία και τις εντυπώσεις του από την επίσκεψη που πραγματοποίησε τον Ιούλιο στους καταυλισμούς Σύρων προσφύγων στην Τουρκία:

«Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ τους προσφυγικούς καταυλισμούς Σύρων στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας με την βοήθεια της AFAD, της IFRC και της Τουρκικής Ερυθράς Ημισελήνου. Παρά τις δυσκολίες που συνάντησαν οι άνθρωποι που γνωρίσαμε, οι ιστορίες της αντοχής τους ήταν συγκλονιστικές. Ήταν μια επίσκεψη που με άλλαξε για πάντα».

Ο Οζ δημοσίευσε ένα βίντεο που παρουσιάζει εικόνες της περιοχής Χομς όπως ήταν το 2017 και από την επίσκεψή του στους προσφυγικούς καταυλισμούς.

Στο βίντεο αυτό ο Μεχμέτ Οζ αναφέρει ότι η επίσκεψή του ξεκίνησε από το Γκαζίαντεπ στα σύνορα της Τουρκίας που φιλοξενεί 3,5 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες.

«Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα βρεθεί σε προσφυγικό καταυλισμό. Δεν ήξερα τι με περιμένει. Το πρώτο που με εντυπωσίασε ήταν η φιλοξενία. Μας καλωσόρισαν με τσάι που είναι μια παράδοση στην περιοχή», λέει.

Όπως αναφέρει ο Οζ στο βίντεο του, οι τουρκικές αρχές έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν για να δημιουργήσουν μια εργαζόμενη κοινότητα:

«Μίλησα με παιδιά που ζωγραφίζουν. Είχαν χάσει τα πάντα τους. Με εξέπληξε η ικανότητά τους να κρύβουν τον πόνο τους».

Λέει ότι στους καταυλισμούς άκουσε διάφορες προσωπικές ιστορίες όπως εκείνην ενός αντιπολιτευόμενου γυναικολόγου που απειλήθηκε από την τρομοκρατική οργάνωση Νταές για να μην εξετάζει γυναίκες.

Έπειτα πέρασε στη συριακή πλευρά στην Αζάζ όπου επισκέφθηκε έναν καταυλισμό και μια κλινική που έχει μέσα.

«Έπαθα σοκ. Ανεπαρκής τεχνολογία, έλλειψη εφοδίων, κανένας κλιματισμός. Εδώ ζούσαν 11 χιλιάδες άτομα αλλά βρήκα μόνο έναν γιατρό. Οι ιατρικές επιπτώσεις του πολέμου ήταν παντού εμφανείς».

Εκεί συναντάει και έναν πατέρα ενός 12χρονου κοριτσιού που τον προσκαλεί στο σπίτι του.

«Όταν πήγα στο σπίτι συνάντησα την Ζεϊνέπ. Η Ζεϊνέπ γεννήθηκε με καρδιακή ανεπάρκεια και πριν προλάβει να χειρουργηθεί ξέσπασε ο πόλεμος. Η οικογένειά της είναι σε απόγνωση. Κοίταξα τις εξετάσεις της και διαπίστωσα ότι το αίμα της δεν έχει επαρκές οξυγόνο. Γι’ αυτό μελάνιαζε και κουραζόταν γρήγορα. Πριν προλάβει να μεγαλώσει θα έσβηνε. Όταν την αποχαιρετούσα της έκανα δώρο μια μπάλα και της υποσχέθηκα ότι θα κάνω τα πάντα για να καταφέρει να χειρουργηθεί και να παίξει μια μέρα με αυτή την μπάλα μαζί με τους φίλους της».