Η Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης (39-2020)

            Υγειονομική βόμβα χαρακτήρισαν το Μειονοτικό Γυμνάσιο και Λύκειο Ξάνθης οι οργανώσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και των συνδικαλιστών της εκπαίδευσης σε συνέντευξη τύπου που πραγματοποίησαν στο χώρο του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης λίγες μέρες πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. 

            Σε αυτό συμφωνούν και τα μέλη της Σχολικής Εφορείας και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου οι οποίοι από την περσινή χρονιά που ανέλαβαν τα καθήκοντά τους με καταλήψεις και σειρά παρεμβάσεων, επιχείρησαν να στρέψουν το ενδιαφέρον των τοπικών αρχών και της ηγεσίας του Υπουργείου στο στεγαστικό πρόβλημα. Το σχολείο ασφυκτιά, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί το ίδιο.

            Από αυτήν την κοινή παραδοχή ωστόσο περί του μείζονος στεγαστικού προβλήματος, μέχρι το σημείο όπου η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος (ΟΙΕΛΕ) εκφράζει την επιθυμία να προσφύγει στον εισαγγελέα για την παραβατική συμπεριφορά του Μειονοτικού Σχολείου Ξάνθης, απέχει πολύ.

            Η ΟΙΕΛΕ έστειλε επιστολή στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας στην οποία αρχικά καταφέρονται εναντίον της Σχολικής Εφορείας μιλώντας για «ασυδοσία των διοικούντων του σχολείου» και για λειτουργία του σχολείου «ως κράτους εν κράτει με ευθύνη της τριμελούς σχολικής εφορείας». Ρωτούν την ηγεσία του Υπουργείου αν θα επιτρέψει να λειτουργεί το σχολείο ως υγειονομική βόμβα και ζητούν την άμεση παρέμβαση. Σε διαφορετική περίπτωση απειλούν ότι θα προσφύγουν στην δικαιοσύνη. 

            Στην συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν, αναφέρθηκαν στην ακριτική Θράκη χαρακτηρίζοντάς την ως ευαίσθητη περιοχή, αναφέρθηκαν σε αύξηση εγγραφών των μαθητών στο σχολείο σε ποσοστό 15% και έθεσαν την απορία γιατί τα περισσότερα παιδιά που εγράφησαν είναι από τον δήμο Μύκης, εκεί δηλαδή που υπάρχει η επιλογή ενός δημόσιου σχολείου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

            Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί δεν θα μπορούσαν να μείνουν αναπάντητοι από την δραστήρια Σχολική Εφορεία του Μειονοτικού Γυμνασίου και Λυκείου Ξάνθης η οποία με σχετικό δελτίο τύπου ευχαρίστησε την ΟΙΕΛΕ που έφερε στο προσκήνιο το στεγαστικό πρόβλημα, θέτοντας ταυτόχρονα το εύλογο ερώτημα πού βρίσκονταν όλοι αυτοί οι φορείς τα προηγούμενα χρόνια με αποκορύφωμα την περσινή χρονιά που πραγματοποιήθηκαν καταλήψεις και αποχές από τα μαθήματα ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το στεγαστικό πρόβλημα. 

            Στην ανακοίνωσή τους καταγγέλλουν την φρασεολογία της ΟΙΕΛΕ η οποία στοχοποιεί τα μέλη της Σχολικής Εφορείας και προβαίνουν σε διορθώσεις, όπως ότι ο αριθμός των νέων εγγραφών δεν αυξήθηκε, αλλά αντίθετα πραγματοποιήθηκαν 36 λιγότερες.

Θίγουν και ένα ακόμα πολύ σημαντικό ζήτημα, αυτό της επιλογής ανάμεσα σε μειονοτικά και δημόσια εκπαιδευτήρια. Διαβάζουμε επί λέξει «Την στιγμή που το καθεστώς της μειονοτικής εκπαίδευσης είναι γνωστό και οι μαθητές της μειονότητας προτιμούν την μειονοτική εκπαίδευση, οι ερωτήσεις του τύπου «γιατί πηγαίνουν αυτά τα παιδιά στο μειονοτικό σχολείο και δεν πηγαίνουν στα δημόσια σχολεία της περιοχής τους», δεν δείχνουν την επιθυμία - προσπάθεια επιβολής της δημόσιας εκπαίδευσης στη θέση της μειονοτικής εκπαίδευσης που είναι το δικαίωμα τους;»

Σε αυτό το τελευταίο σημείο θα σταθούμε λίγο παραπάνω.

Το στεγαστικό πρόβλημα του Μειονοτικού Γυμνασίου και Λυκείου Ξάνθης είναι ευρέως γνωστό. Και είναι ένα πρόβλημα ζωτικής σημασίας το οποίο μεγεθύνεται με το πέρασμα των χρόνων, όπως και με τις ιδιαίτερες κάθε φορά συνθήκες, π.χ. την πανδημία του κορωνοϊού.

Αυτό που δίνει άλλη διάσταση στην ιστορία, είναι όταν οι εκπαιδευτικοί και οι συνδικαλιστές της εκπαίδευσης στρέφονται εναντίον της Σχολικής Εφορείας και των γονέων που επιλέγουν για τα παιδιά τους αυτό το σχολείο. Οι εκπαιδευτικοί και οι λειτουργοί της εκπαίδευσης οφείλουν να έχουν κατανόηση και να είναι αλληλέγγυοι και αρωγοί στις εκπαιδευτικές επιλογές των γονιών για τα παιδιά τους.

Με αφορμή το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στο Μειονοτικό Γυμνάσιο και Λύκειο Ξάνθης θέτουμε το μεγαλύτερο ερώτημα που δεν είναι άλλο από το ποιος είναι υποστηρικτής και ποιος πολέμιος της μειονοτικής εκπαίδευσης; Θέλουμε ή όχι την ύπαρξη της μειονοτικής εκπαίδευσης στην Θράκη;

Η εκπαίδευση είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε παιδιού και είναι ένα αγαθό το οποίο οφείλουμε να προστατεύουμε. Για την περίπτωση της Θράκης όπου η μειονοτική εκπαίδευση υφίσταται βάσει διεθνών συνθηκών και διακρατικών συμφωνιών, η επιλογή των μειονοτικών σχολείων αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κάθε παιδιού και κάθε οικογένειας που ανήκει στην Μειονότητα και οι εκπαιδευτικοί και οι οργανώσεις τους οφείλουν να σέβονται αυτήν την επιλογή. Σε έναν ιδανικό κόσμο θα έπρεπε να είναι στο πλευρό των μειονοτικών φορέων για να λύσουν τα προβλήματα που ταλανίζουν την μειονοτική εκπαίδευση.

Αν το μοναδικό μειονοτικό σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ξάνθη ασφυκτιά από άποψη στέγασης, αυτό είναι ένα κίνητρο να εξεταστεί το χρόνιο αίτημα της Μειονότητας για ίδρυση νέων μειονοτικών σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και όχι απαραίτητα για να στραφούν τα παιδιά στα δημόσια σχολεία. Η επιλογή της μειονοτικής εκπαίδευσης είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης και ως τέτοιο οφείλει να προασπιστεί. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει οι μαθητές και οι γονείς να μένουν με την αίσθηση ότι τιμωρούνται για την επιλογή συγκεκριμένων σχολείων.

            Το αιώνιο δίλημμα περί μειονοτικής ή δημόσιας εκπαίδευσης δεν υφίσταται. Διότι για τα μέλη της Μειονότητας υπάρχει η επιλογή των δημόσιων εκπαιδευτηρίων και η επιλογή των μειονοτικών σχολείων. Ο αγώνας για την βελτίωση της εκπαίδευσης πρέπει να είναι κοινός είτε αυτός αναφέρεται στα δημόσια είτε στα μειονοτικά σχολεία.