Η Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης (18-2020)

Ήταν Μάρτιος του 2018 όταν η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας σε συνεργασία με τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών Ροδόπης «Οι Τρεις Ιεράρχες» διοργάνωσαν διημερίδα για την εκπαίδευση της Μειονότητας.  

Η διημερίδα συνάντησε την αντίδραση της κοινότητας. Οι Σύλλογοι Δασκάλων Αποφοίτων Ε.Π.Α.Θ. Ροδόπης, Έβρου και Ξάνθης απείχαν και με γραπτή τους ανακοίνωση κατήγγειλαν τους διοργανωτές επειδή δεν τους προσκάλεσαν επίσημα και δεν ζήτησαν την τοποθέτησή τους για ένα θέμα που αφορούσε άμεσα τους ίδιους.  

 Πέρασαν δύο χρόνια από τότε και αυτήν την φορά οι Σύλλογοι Δασκάλων μας ξάφνιασαν ευχάριστα. Συναντήθηκαν από κοινού στις αρχές του έτους και εν συνεχεία ενημέρωσαν τον τοπικό τύπο για την πρωτοβουλία τους με κοινή ανακοίνωση που άγγιζε πληθώρα θεμάτων της μειονοτικής εκπαίδευσης.  

Τα διοικητικά συμβούλια των Συλλόγων Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης «Οι Τρεις Ιεράρχες» και των Δασκάλων Αποφοίτων Ειδικής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης Ν. Ροδόπης - Έβρου τοποθετήθηκαν για τις αρχές του διαλόγου που δεν είναι άλλες από την κοινή θέληση για συνεργασία, παραγωγικό διάλογο και κοινούς αγώνες στην κατεύθυνση υπεράσπισης των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών της Μειονότητας αλλά και των εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.  

Η ανακοίνωσή τους είναι πλούσια σε υλικό και σε πληροφορίες, ενώ αγγίζει ουσιαστικά ζητήματα της μειονοτικής εκπαίδευσης. Μέσα από αυτήν αντλούμε χρήσιμες πληροφορίες για την σημερινή κατάσταση της εκπαίδευσης και την ανάγκη για ένα σύγχρονο μειονοτικό δημοτικό σχολείο που θα ανταποκρίνεται περισσότερο στις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών και της κοινωνίας.  

Πρόκειται για μία συνεργασία που ξεκίνησε και όπως αναφέρουν, θα συνεχιστεί ώστε από κοινού να καταθέσουν αναλυτικές προτάσεις και να διεκδικήσουν για τα μειονοτικά σχολεία, ανάμεσα σε άλλα και τα εξής:  

• νέα νομοθεσία πλαισίου λειτουργίας των σχολείων πάντα στην κατεύθυνση σεβασμού του πολιτισμού των δικαιωμάτων της μειονότητας όπως καθορίζονται και προστατεύονται από το Διεθνές Δίκαιο,  

• νέο αναλυτικό και ωρολόγιο πρόγραμμα συνεργασίας μεταξύ των δύο προγραμμάτων που πρέπει να περιλαμβάνει και επιπλέον σύγχρονα διδακτικά αντικείμενα (π.χ. πληροφορική),  

• νέα βιβλία και για τα δύο προγράμματα με τη συνεργασία όλων των ενδιαφερομένων μερών, 

• πανεπιστημιακού επιπέδου επιμόρφωση για τους εκπαιδευτικούς και των δύο προγραμμάτων,  

• ίδρυση Τμημάτων Ένταξης και άλλα.  

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα αιτήματα που θα διεκδικήσουν από κοινού οι εκπαιδευτικοί για την βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης μειονοτικής εκπαίδευσης. Τα περισσότερα απασχόλησαν κατά καιρούς την κοινότητα και μάλιστα, υπήρξαν και κινητοποιήσεις, όπως για παράδειγμα στο θέμα αντικατάστασης των σχολικών εγχειριδίων.   

Άγγιξαν και άλλα θέματα οι δάσκαλοι που είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την λειτουργία της μειονοτικής εκπαίδευσης. Ένα από αυτά είναι ο τρόπος επιλογής διευθυντών και υποδιευθυντών για τα μειονοτικά σχολεία. Ζητάνε ο τρόπος επιλογής να γίνεται όπως στα δημόσια δημοτικά σχολεία με την τήρηση της βασικής αρχής ότι ο διευθυντής ή η διευθύντρια θα προέρχεται από το τουρκόγλωσσο πρόγραμμα και ο υποδιευθυντής ή η υποδιευθύντρια από το ελληνόγλωσσο.  

Μπαίνουν και σε ειδικότερα ζητήματα, όπως ο σεβασμός στο εθιμικό δίκαιο της προσευχής της Παρασκευής μέσω ειδικής νομοθετικής ρύθμισης για το ωρολόγιο πρόγραμμα της ημέρας που να σέβεται τα θρησκευτικά καθήκοντα μαθητών και εκπαιδευτικών με καταχώρηση των εργασιακών δικαιωμάτων όλων των εκπαιδευτικών πρωινού και ολοήμερου προγράμματος.  

Για τα εργασιακά ιδιαίτερα σημαντική είναι η διαπίστωση που καταγγέλλουν οι εκπαιδευτικοί περί αντισυνταγματικότητας της παραγράφου 1 του άρθρου 64 του Νόμου 4310/2014 η οποία απαγορεύει σε μειονοτικούς εκπαιδευτικούς να εργάζονται στο ελληνόγλωσσο πρόγραμμα των μειονοτικών δημοτικών σχολείων. Η ρύθμιση αυτή εφαρμόζει αρνητική διάκριση στην εργασία βάσει θρησκεύματος θυμίζοντας άλλες εποχές διοικητικών διακρίσεων σε βάρος της Μειονότητας. Το διάστημα από το 2001 έως το 2014 οι εκπαιδευτικοί εργάζονταν κανονικά και στο ελληνόγλωσσο πρόγραμμα των μειονοτικών σχολείων μέχρι την απαγόρευση που επέβαλε ο νόμος του 2014.    

Ένα τελευταίο ζήτημα που περιέχεται στην δισέλιδη ανακοίνωση των Συλλόγων αφορά τις αναστολές λειτουργίας των Μειονοτικών Σχολείων. Σε αυτήν λοιπόν αναφέρουν ότι οι ιδιαίτερες τοπικές συνθήκες αλλά και η γνώμη των άμεσα εμπλεκομένων με την εκπαίδευση συνηγορούν στο ότι μπορούν να λειτουργήσουν μειονοτικά δημοτικά σχολεία και κάτω από το άτυπο όριο των 8 μαθητών, γεγονός που δεν απαγορεύεται άλλωστε από τη νομοθεσία.  

Θίγουν και το σημαντικό ζήτημα ίδρυσης νέων σχολείων αναφέροντας ότι η ίδρυση και λειτουργία καινούργιου μειονοτικού σχολείου πρέπει να γίνεται απρόσκοπτα εκεί όπου υπάρχει ανάγκη.  

Η κοινή ανακοίνωση των εκπαιδευτικών είναι η πρώτη, ενώ αυτό που αφήνουν να εννοηθεί είναι ότι θα υπάρξουν και άλλες σε ειδικότερα ζητήματα. Είναι μία ανακοίνωση που βρίσκει ενωμένους για πρώτη φορά Συλλόγους Διδασκόντων που εκπροσωπούν το εκπαιδευτικό προσωπικό της Μειονότητας και της Πλειονότητας. Μέσα σε αυτήν καταγράφονται οι θέσεις των εκπαιδευτικών. Θα  μπορούσε ενδεχομένως να αποτελέσει το έναυσμα για να ξεκινήσει ένας διάλογος με την πολιτεία διότι η γνώμη των εκπαιδευτικών είναι πολύτιμη και θα μπορούσε να αποτελέσει πυξίδα στον σχεδιασμό, την υιοθέτηση και την υλοποίηση πολιτικών πρωτοβουλιών.