Η Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης(25-2018)

            Ο μήνας του Ραμαζανιού ολοκληρώθηκε με την κορύφωση της γιορτής του Ραμαζάν Μπαϊράμ. Ήταν ένας μήνας πλούσιος για την Θράκη, όχι τόσο σε ειδήσεις –παρόλο που υπήρξαν σημαντικά νέα σε διάφορους τομείς-, όσο σε ήθη και έθιμα, όπως άλλωστε ορίζει η παράδοση της νηστείας.

             Τραπέζια για το καθιερωμένο δείπνο ιφτάρ στήθηκαν καθημερινά σε διαφορετικό χωριό με πρωτοβουλία των κατοίκων, όπως επίσης και στα αστικά κέντρα με πρωτοβουλία συλλόγων, ενώ υπήρχαν και παράλληλες εκδηλώσεις, όπως εκδηλώσεις ανάγνωσης κορανίου ή και άλλες θρησκευτικές τελετές.

            Όλα αυτά είναι ευκαιρίες να έρθουν οι άνθρωποι πιο κοντά, να αφήσουν για λίγο τα βάσανα και ότι τους χωρίζει. Κυρίως είναι μία ευκαιρία να κρατήσουν ζωντανά τα έθιμα, τις παραδόσεις όπου σε αυτά συμμετέχουν και οι νέες γενιές. Αναμφισβήτητα, τα Ραμαζάνια και τα Μπαϊράμια στη Θράκη έχουν το δικό τους ‘θρακιώτικο άρωμα’.

            Μία όμορφη θρησκευτική είδηση είναι ότι στις αρχές του Ραμαζανιού ξεκίνησε τη λειτουργία του ειδικά διαμορφωμένος χώρος προσευχής, μεστζίτ, στο Νοσοκομείο Ξάνθης. Ήταν μία μικρή αλλά σημαντική έλλειψη στο χώρο της υγείας, εκεί που πολλές φορές οι ασθενείς και οι συγγενείς τους αισθάνονται την ανάγκη να προσευχηθούν. Δεν έχει πολλά χρόνια όπου αντίστοιχοι χώροι προσευχής λειτουργούν και στα άλλα δύο νοσοκομεία της περιοχής, της Κομοτηνής και της Αλεξανδρούπολης.

            Θολό ωστόσο παραμένει το τοπίο σχετικά με το τι θα συμβεί στο Κουρμπάν Μπαϊράμ αναφορικά με τις σφαγές των ζώων που πραγματοποιούνται για θρησκευτικό – λατρευτικό σκοπό. Το Υπουργείο είναι κάθετο ότι όλες οι σφαγές πρέπει να λάβουν χώρα σε σφαγείο. Μέχρι πέρσι ωστόσο, τόσο το Υπουργείο όσο και οι αρμόδιες υπηρεσίες τοπικά, παρείχαν τη δυνατότητα διαγραφής των μεγάλων ζώων από το γενικό σύστημα διευκολύνοντας τους πιστούς για τα ζώα που έσφαζαν αποκλειστικά και μόνο για θρησκευτικούς λόγους σύμφωνα πάντα με όσα προβλέπονται για την τέλεση θρησκευτικών σφαγών.  

            Στην Ροδόπη, με τόσο έντονη την παρουσία του πληθυσμού της Μειονότητας, επαναλειτούργησε πρόσφατα το δεύτερο μετά της Κομοτηνής σφαγείο των Σαπών-, ωστόσο δεν υπάρχει κάποια πρόβλεψη για γραμμή χαλάλ, γεγονός που θα διευκόλυνε τις διαδικασίες και θα έδινε μία άλλη νότα επιχειρηματική στο όλο εγχείρημα.

Με λίγα λόγια, η ύπαρξη γραμμής χαλάλ στα υπάρχοντα σφαγεία θα έδινε άμεση λύση σε ένα υπαρκτό πρόβλημα μπροστά στην απειλή προστίμων που αντιμετωπίζουν οι πιστοί ενόψει Μπαϊραμιού. Από την άλλη πάλι πλευρά, η ύπαρξη χαλάλ σε δημοτικό σφαγείο, προφανώς θα προσέλκυε σημαντική μερίδα ανθρώπων που εξειδικεύονται εμπορικά και ενδιαφέρονται να επενδύσουν σε αυτόν τον τομέα. Πρόκειται για μικρές παρεμβάσεις οι οποίες όμως μπορούν να λύσουν προβλήματα και να συνεισφέρουν οικονομικά.

Επιστρέφοντας τώρα στις ειδήσεις που είχαμε στη διάρκεια το Ραμαζανιού και είχαν και θρησκευτικό ενδιαφέρον, ξεχώρισε η καταδίκη του εκλεγμένου Μουφτή Ξάνθης, Αχμέτ Μετέ, σε 8 μήνες φυλάκιση για προσβολή των Εβραίων λόγω αντισημιτικών εκφράσεων με την ποινή να είναι εξαγοράσιμη.

Στο τέλος του Ραμαζανιού είχαμε και την καταδίκη από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης του αρχισυντάκτη και αρθρογράφου της εφημερίδας Millet, Φεϊζουλλάχ Χασανκαχιά, και του εκδότη και διευθυντή της ίδιας εφημερίδας, Τζενγκίζ Ομέρ, σε είκοσι μήνες φυλάκιση ο καθένας με τριετή αναστολή. Η καταδίκη αφορά τα αδικήματα της συκοφαντικής δυσφήμησης δια του τύπου, την προσβολή της τιμής και της υπόληψης και την διάδοση αβάσιμων και υβριστικών χαρακτηρισμών κατά των διορισμένων Μουφτήδων Κομοτηνής και Ξάνθης. 

Σε δηλώσεις που έκανε ο Φεϊζουλλάχ Χασανκαχιά σχολίασε ότι με αυτές τις δικαστικές αποφάσεις «Θέλουν να μας εκφοβίσουν, να μας τρομάξουν. Θέλουν να μας φοβίσουν να μας κάνουν να σταματήσουμε να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας. Δεν φοβόμαστε, δεν θα σωπάσουμε ποτέ» και πρόσθεσε ένα σχόλιο για το πρόβλημα ανάδειξης των Μουφτήδων λέγοντας ότι «Ο θεσμός της Μουφτείας είναι ένας από τους πιο απαραβίαστους θεσμούς των Μουσουλμάνων. Η Μουσουλμανική Τουρκική Κοινότητα είναι αυτή που γνωρίζει καλύτερα ποιος είναι άξιος να διοικήσει τον θεσμό της Μουφτείας σε μια μη μουσουλμανική χώρα».

            Είναι γεγονός ότι η νομική και δικαστική οδός είναι μία επιλογή, ωστόσο σε θέματα που αγγίζουν μία ολόκληρη κοινότητα όπως είναι η Μειονότητα της Θράκης, θα έπρεπε ίσως να είναι η τελευταία επιλογή αφού έχουν εξαντληθεί όλες οι υπόλοιπες εναλλακτικές. Αν πάλι αποτελεί την τελική λύση, τότε τα μαντάτα είναι πολύ άσχημα διότι αυτό σημαίνει ότι εξαντλήθηκε κάθε περιθώριο διαλόγου για θέματα που είναι ζωτικής σημασίας για το σύνολο της κοινότητας.

            Το ζήτημα ανάδειξης του θρησκευτικού ηγέτη παραμένει ένα αγκάθι και είναι ένα χρόνιο πρόβλημα, με αποτέλεσμα όσο δεν οδηγούμαστε σε λύση να οδηγούμαστε σε διχόνοιες, πόλωση, εν τέλει σε δικαστικές αίθουσες και καταδίκες. Κυρίως είναι θέμα πολιτικής βούλησης ώστε να μπει στο τραπέζι με ουσιαστική εκπροσώπηση από όλες τις πλευρές και να βρεθεί η καλύτερη δυνατή λύση, μία λύση που θα στηρίξει η κοινότητα και δεν θα αποτελεί πλέον σταθερή διεκδίκηση στη μειονοτική ατζέντα.   

            Ο μήνας του Ραμαζανιού και οι θρησκευτικές γιορτές των Μπαϊραμιών είναι ευκαιρίες για την κοινότητα να έρθει πιο κοντά. Ειδικά στην Θράκη, η πληθυσμιακή ιδιομορφία στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα αγάπης, ειρήνης, θρησκευτικής ανοχής. Είναι μια καλή πρακτική συνύπαρξης και ως τέτοια πρέπει να προστατευθεί και να συντηρηθεί γιατί αυτά τα συναισθήματα που ζούνε οι άνθρωποι στα χωριά της Θράκης, αλλά και στα αστικά κέντρα όπου η συνύπαρξη αποκτά ουσιαστική παρουσία είναι μοναδικά και ως τέτοια οφείλει ο καθένας από την πλευρά του να τα διαφυλάξει.