Η Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης (09-2018)

            Στον απόηχο της εκδίκασης της υπόθεσης της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης από το Εφετείο Θράκης κι ενώ βρισκόμαστε σε αναμονή της απόφασης, δημοσιεύτηκαν δύο πολύ χρήσιμες στατιστικές μελέτες του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αναφορικά με τις παραβάσεις κατ’ άρθρο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

            Η πρώτη μελέτη αναφέρεται στις καταδίκες για το 2017 και η δεύτερη στις καταδίκες από το έτος ιδρύσεως του Δικαστηρίου, το 1959 μέχρι και το 2017. Η Ελλάδα για το δικαστικό έτος 2017 και στο σύνολο των αποφάσεων καταλαμβάνει την 5^η θέση μεταξύ των 47 κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης μετά τη Ρωσία, την Τουρκία, την Ουκρανία και τη Ρουμανία. Ανάμεσα στις πρώτες πέντε, μόνο η Ρουμανία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελλάδα έρχεται 7^η όσον αφορά τις καταδικαστικές αποφάσεις από την ίδρυση του δικαστηρίου μέχρι σήμερα.

            Το 2017 οι προσφυγές κατά της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ήταν 37 στο σύνολο εκ των οποίων μόνο μία ήταν αθωωτική. Οι περισσότερες καταδικαστικές αποφάσεις αφορούν μία ή και περισσότερες κατ’ άρθρο παραβάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με πρωτεύοντα τα θέματα αποτελεσματικότητας της δικαιοσύνης και χρονοβόρας δικαστικής διαδικασίας.

            Αρχές Φεβρουαρίου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα που υπέβαλε η ευρωβουλευτής Cecilia Wickstrom σε σύνοδο της Ολομέλειας και αφορά την προστασία των δικαιωμάτων και την αποφυγή διακρίσεων εις βάρος μειονοτήτων στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο κείμενο γίνεται λόγος για πλήθος αναφορών που συνεχίζει να λαμβάνει η Επιτροπή Αναφορών από μέλη μειονοτήτων ανά την Ευρώπη με πιο διαδεδομένη τη διάκριση λόγω εθνοτικής καταγωγής. Διαπιστώθηκε κενό ανάμεσα στις συνθήκες και την πραγματικότητα.

            Οι Ευρωβουλευτές που υπογράφουν το ψήφισμα καλούν τα κράτη μέλη να εγγυηθούν ότι τα νομικά τους συστήματα δεν αντιμετωπίζουν διακριτικά τα μέλη των μειονοτήτων. Διαπιστώθηκε ότι ακόμα και στην ευρωπαϊκή ατζέντα τα θέματα των μειονοτήτων δεν βρίσκονται ψηλά για αυτό υπάρχει ανάγκη αλλαγής και του ευρωπαϊκού νομοθετικού πλαισίου ώστε να είναι πιο ολοκληρωμένο.

            Αν τώρα επιχειρήσουμε να βάλουμε σε μία σειρά όλα τα δεδομένα και τις πληροφορίες που έρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα διαπιστώσουμε ότι η Ελλάδα αποτελεί κλασικό παράδειγμα κράτους μέλους όπως αυτό περιγράφεται στο ψήφισμα.

            Δεν είναι καθόλου τιμητική η θέση που καταλαμβάνει στον κατάλογο των κρατών μελών αναφορικά με τις καταδικαστικές εις βάρος της αποφάσεις του δικαστηρίου του Στρασβούργου. Ο αριθμός των προσφυγών και καταδικαστικών αποφάσεων συνηγορούν στο ότι υπάρχει κενό ανάμεσα στις ευρωπαϊκές συνθήκες που υπέγραψε η Ελλάδα και την εφαρμογή των συνθηκών στην πράξη. Για να το πούμε πιο λαϊκά, άλλα υπογράφουμε κι άλλα κάνουμε.

Η χρονική συγκυρία που είδαν όλες οι μελέτες το φως της δημοσιότητας μας κάνει να σκεφτούμε το παράδειγμα της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης. Η διαπίστωση των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι στην κορυφή των θεμάτων είναι η διάκριση στη βάση της εθνοτικής καταγωγής, παραπέμπει στην υπόθεση της ΤΕΞ όπου εδώ και πολλές δεκαετίες ο αγώνας για την αναγνώριση του σωματείου έχει ταυτιστεί με το θέμα της εθνοτικής καταγωγής.

            Με αφορμή αυτήν την συζήτηση, αίσθηση προκάλεσε δήλωση του Θεόδωρου Πάγκαλου την προηγούμενη εβδομάδα σε μεγάλο ραδιοφωνικό σταθμό της Αθήνας όπου ούτε λίγο ούτε πολύ είπε «Ο μόνος καλός Τούρκος, λυπάμαι που το λέω, είναι ένας νεκρός Τούρκος. Εγώ το πιστεύω γιατί δεν έχω βρει καλό Τούρκο. Τους λείπουν στοιχειώδεις έννοιες. Ο Τούρκος δεν έχει την έννοια του δικαίου».

Στη μακρά του πορεία στο Κοινοβούλιο –από το 1981 έως και το 2012- ο Θεόδωρος Πάγκαγλος διετέλεσε, ανάμεσα σε άλλα, Υπουργός Εξωτερικών και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Κι όλα αυτά σε κρίσιμες περιόδους για τα ελληνοτουρκικά, 1996-1999 και 2009-2012.

            Παρόλο που από το 2012 δεν συμμετέχει ενεργά στην πολιτική, ωστόσο οι δηλώσεις του δεν παύουν να έχουν την βαρύτητα κάθε πολιτικού προσώπου που διετέλεσε μέλος κυβερνήσεων.

            Ο Θεόδωρος Πάγκαλος κατηγόρησε τους Τούρκους για έλλειμμα στην έννοια του δικαίου τη στιγμή που η Ελλάδα την οποία ο ίδιος υπηρέτησε σε πολύ ψηλά πολιτικά πόστα διασύρονταν σε ευρωπαϊκό επίπεδο για μη συμμόρφωση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, για μη συμμόρφωση με το δίκαιο περί μειονοτήτων.   

            Οι δηλώσεις αυτές δεν είναι παρά δηλώσεις μίσους και διχόνοιας από έναν άνθρωπο που επί χρόνια συμμετείχε στις διπλωματικές συνομιλίες με τους Τούρκους ομολόγους του.

            Ο Πρόεδρος του Κόμματος Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας από την Κομοτηνή σε απάντησή του στις δηλώσεις Πάγκαλου υπενθύμισε ότι «υπάρχουν στην Δυτική Θράκη περίπου 150.000 Μουσουλμάνοι-Τούρκοι με Ελληνική υπηκοότητα που έχουν γεννηθεί και ζουν στην Ελλάδα. Δηλώνω ότι οι άσχημες και ρατσιστικές δηλώσεις που έκανε είχαν ως στόχο και τα μέλη της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης, που είναι πολίτες της χώρας του και επίσης οι δηλώσεις αυτές αποτελούν βαριά προσβολή για ολόκληρη τη Μειονότητα».

            Τη στιγμή που οι διακρίσεις στη βάση της εθνοτικής καταγωγής βρίσκονται στην κορυφή των διακρίσεων στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη στιγμή που η Ελλάδα έρχεται μόλις 5^η σε μία μεγάλη λίστα κρατών που καταδικάστηκαν για θέματα δικαιωμάτων του ανθρώπου, δηλώσεις όπως αυτή που εκστόμισε ο Θόδωρος Πάγκαλος δεν βοηθούν καθόλου στην αυτοκριτική που οφείλει να κάνει κάθε κράτος και την πορεία για διαρκή βελτίωση σε θέματα δικαιωμάτων. Η λαϊκότητα με την οποία εξέφρασε τις δηλώσεις του γίνεται επικίνδυνη. Τέτοιες δηλώσεις δεν μπορεί παρά να είναι καταδικαστέες από όλες τις πλευρές.