Το θέμα της εβδομάδας (2014-09)

« Η παιδική ηλικία είναι ο ύπνος της λογικής».είπε ο Γάλλος στοχαστής. Φέτος είναι η 25η χρονιά της Διεθνής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Στο σημερνό μας πρόγραμμα θα κάνουμε αναφορά στα παιδικά μας χρόνια που όλοι μας περάσαμε από αυτή την περίοδο. Από την άλλη θέλουμε να κοιτάξουμε στην περίοδο που ζούμε με τη λογική ενός παιδιού. Ας να συγκρίνεται τα δικά σας παιδικά χρόνια με τα χρόνια που περνάνε τα σημερινά παιδιά.

Η UNİCEF υπογράμμισε το 2012 ότι 6,6 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών έχασαν τη ζωή τους λόγω των μέτρων που μπορούσαν να προσληφθούν από την αρχή. Από την άλλη στην έκθεση της UNİCEF το 2014 στον κόσμο ζουν 2,2 εκατομμύρια παιδιά. Το 15% των παιδιών αυτών δουλεύουν σε δουλειές που παρεμποδίζουν να ζουν τα παιδικά τους χρόνια δηλαδή δεν μπορούν να παίξουν και να πάνε στο σχολείο. Είναι θλιβερό να ξέρει κανείς ότι ένα παιδί ηλικίας 5 ετών να χάσει τη ζωή του λόγω μέτρων που δεν έχουν παρθεί.

Η Τουρκία από το 1930 άρχισε να πάρει μέτρα για τα παιδιά της. Το πρώτο συλλαλητήριο για τα παιδιά των παιδιών διοργανώθηκε το 1930 στην πλατείας Τάκσιμ της Ιστάνμπουλ. Από τις πρώτες δασκάλες της τουρκικής ιστορίας, η Nakiye Elgün στο σχετικό συλλαλητήριο έκανε αναφορά για πρώτη φορά στον κόσμο για τη Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Οι παρόμοιες προσπάθειες στον κόσμο ξεκίνησαν το 1989 και μέσω των Ηνωμένων Εθνών ετοιμάστηκε Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού των 54 άρθρων. Τη σχετική σύμβαση υπέγραψαν 193 χώρες μεταξύ αυτών και η Τουρκία και κάθε άτομο κάτω των 18 ετών θεωρήθηκε παιδί. Εδώ ο βασικότερος σκοπός μπορεί να εξηγηθεί με το άρθρο 6. Σύμφωνα με το άρθρο 6 το δικαίωμα ζωής ανήκει σε όλα τα παιδιά και το κάθε άτομο είναι υποχρεωμένος να προστατέψει τη ζωή των παιδιών. Τότε όλοι πρέπει να αποδεχτούμε ότι τα παιδιά έχουν ίσα δικαιώματα με τους ηλικιωμένους. Εμείς οι ηλικιωμένοι είμαστε υπεύθυνοι να σεβόμαστε τα δικαιώματα των παιδιών και να τους θεωρούμε ως άτομα.

Έτσι πως μπορεί να εξηγηθεί το να σκοτώνει κανείς τα παιδιά; Από την άλλη πως μπορούν να εξηγήσουν τις παράνομες ενέργειες αυτών που δηλητηριάζουν τις διατροφές των παιδιών; Με ποια συνείδηση μπορεί να εξηγηθεί η βία από ψυχολογική, οικονομική και σωματική άποψη κατά των παιδιών από τους γονείς ή τα υπόλοιπα άτομα σε μια κοινωνία;

Στην ταινία “Δύναμη της Αγάπης” η μικρή Mathilda είχε ρωτήσει εάν η ζωή είναι πάντα δύσκολη ή ήταν δύσκολη μόνο στα παιδιά; Τι λέτε;

Ο προφήτης Μωάμεθ είχε πει: “Το άρομα ενός παιδιού είναι το άρομα του παραδείσου.