Անալիզ

Եմենցի Մերվե

Որոշ ժամանակ փոքրիկ խնդիրներն այքան են մեծացնում, որ… միայն այս խնդիրներից ելնելով կյանքն մեզ համար դժվարին ու մեր հարազատների համար դժվարին ենք սարքում: Այսպիսին իրավիճակներում խնդիրներից քիչ դուրս գալով, մեր բնակված երկիրն դրսից նայել, ավելին առողջ գնահատում տալու համար հնարավոր կլինի: Այսպիսով, ստորեւ ցանկանում եմ ներկայացնել մի պատմություն, որն Թուրքիան արտահատող իմաստուն միտք կլինի: Թուրքիան, թեեւ մեր բոլոր իրավիճակների որ ապրում ենք, դառնում է կրթական մեծ օջախ: Իմ աշակարտական տարիներին Թուրքիան իր համար ապագա որոնելիք երկիր չեր: Այժմ, միջազգային կարգի 150 հազար ուսանող է գտնվում: Նրանք Թուրքիայում են իրենց ապագան որոնում: Այսպես մեկ բառով ասելիս թվերի մեջ այդ մեծությունն այդքան էլ չի երեում: Այն, որ մի ուսանողի կյանքը, այլ մի՝ տխրություն, ցանկություն, պատմություն, ջանք, հույս եւ փնտրումներ են: Թուրքիան, այպիսին երիտասարդների համար թե ինչպիսին ոգեւորություն, հույս է ներշնչում, այդ մասին կկիսվենք Եմենցի Մերվե անունով ուսանողուհու պատմությունը:

Ձեզ ենք փոխանցում Յըլդըրըմ Բեյզեթ համալսարանի Քաղաքագիտական ֆակուլտետի դեկան Դր. Պրոֆ Քուդրեթ Բուլբուլի թեմայի վերաբերյալ գնահատումները:

Անո Եմեն է, վարդն էլ չաման է….

Արաբական ծովի ափին գտնվող Ադեն բեյը, Եմենի երկիրը, Կարմիր ծովին, իր պատմության գրեթե յուրաքանչյուր շրջանում իր ռազմավարական դիրքի պատճառով տուժել է երկիր: Մեր տեսանկյունից, Մեքքայի եւ Մեդինայի պաշտպանությունը աշխարհագրություններից մեկն է, որը մենք շատ զոհված ենք: Չանախկալը, ամենայն հավանականությամբ, մեր ազգի անունը այրել է այրման մեջ, առավել սաստիկ տեղի սրտում: Մի երկիր, որտեղ մեր 15 երիտասարդ աղջիկները պոկել են իրենց ճանապարհը: Մեր պատմությունը ողբերգական է, մեր սրտերը նահատակների պեղումների սերունդների սրտերին, որ մենք պետք է կապված լինենք նահատակների թվին, ինչպես նաեւ Չանեքկալի եւ Եմենի այլ yufka սրտերում:

Ճանապարհ դեպի հույս…

Մերվեն ահա այպսպիսին մի երկրից, Եմենի մայրաքաղաք Սանաից է: Ամեն երիտասարդի նման ապագան որոնելիս, 2014-ին քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ իր երկրի ապագան եւս մեկ անգամ կխավարի:

2015 թ.-ին, երբ տեսնում է ապագայի հետ տխրությունը, մղձավանջի պես տհաճ վիճակում, լույսը լուսավորում է Մերվեի ճանապարհը:

ՅԹԲ կողմից, Թուրքիայում ուսուցման համար լուր է ստանում: ԱՄՆ-ի Ֆուլբրիգթ, Գերմանացիների Դաադ, Անգլաիցիների Չեվինգ կրթաթոշակները, Եմենի քաղաքացիական պատերազմի պատճառով կանգնել են: Թուրքիայի կրթական թողաշկները Մերվեի նման 150 եմենցի ուսանողների համար հույս են դառնում:

Մի կողմից հույս կա, բայց մյուս կողմից, կյանքի ցավալի իրողությունները: Իրենց քաղաքացիական պատերազմի հետեւանքով Սանիդում դեսպանությունները փակվեցին, եւ նրանց մեծ մասը տեղափոխվեց Ջիդդա: Անվտանգության նկատառումներով թռիչքները հնարավոր չէ կատարել: Նրանք պարտավոր են ձեռք բերել վիզա գալ Թուրքիային:

Միակ ճանապարհն է դա անել է գնալ միջոցով Թուրքիայի դեսպանատան Ջիդդա տեղափոխվել է հողի: Սակայն հնարավոր չէ հասնել Սաուդի սահմանին ռումբերից, բախումներից, հարձակումներից եւ անցակետերից, որոնք տարբեր ճակատային խմբերի հսկողության տակ գտնվող այս ճանապարհներով: Նույնիսկ եթե Սաուդյան արգելքը հասնի, Սաուդյան Արաբիա մտնելու երաշխիք չկա:

Երիտասարդները, ովքեր հուսահատության մեջ օգնություն են փնտրում, հաճախ են Սանլա քաղաքում: Թուրքիան հետ շփման մեջ մտնելու դեսպանատան Ջիդդա: Վիզայի համար Ջիդդայի անձնագրեր ստանալու այլ ձեւ չկա: Ի վերջո, մի տղամարդ ուսանող կամավոր է բոլոր անձնագրերը հանձնել Ջիդդա: Երիտասարդները հուսով են, որ Եմենում ուսանող անձնագրեր են հավաքվում մեծ հույսով: Բայց նրանց հույսերը երկար չեն տեւի: Կամավոր արական ուսանողը չի համարձակվում անցնել Ջեդդա քաղաքը անձնագրերը, անցնելով Յեմեն քաղաքներից, ծանր ռումբներով:

Այս պահին, որտեղ լիակատար հույսերը լիովին սպառված են, ով ասում է, առանց աջ ու ձախ նայելու: Ես այստեղ եմ ասում, որ Մերվեի կամավորները անձնագրերը լուրջ են ընդունում: Մերվեի ի որոշումը մեծ մտահոգություն է նրա ընտանիքի համար:

Նա փորձում է խուսափել: Եթե ​​նա ավելի քիչ ռիսկային կլինի, նա պարզապես ուզում է, որ նա իր անձնագիրն ստանա: Սակայն Մերվեն դեմ է իր որոշմանը, քանի որ նա գիտի, որ իրենց կրթաթոշակների ուսանողները լիովին հավատարիմ են իրենց ապագային: Ուսանողները 90 անձնագրեր են հավաքում իրենց ընտանիքների արագ կազմակերպմամբ: Ուսանողներից ոմանք չեն կարող հասնել: Նրանցից ոմանք չեն անցնում այս ճամփորդությունը, նույնիսկ եթե դա չի կարող հաջողվել Սաուդյան Արաբիայի անձնագրով, որպեսզի անձնագիրն այդպես էլ չտա:

Մեր դեսպան Ֆազլի Չորման շատ գոհ է Մերվեի այս որոշման հետ: Բայց նա կրկնում է այն, ինչ անում է նա: Եթե ​​անձնագիր է փնտրում, ապա նա կարող է վտանգի ենթարկել իր կյանքը: Բոլոր այդ խնդիր համապատասխանում նրան, որ «Թուրքիան ստացավ այն կրթաթոշակներ, հաղթողներին կրթաթոշակների, որոնք լուծելու համար վիզա գալիս է աշխատել Ջիդդա հետ միասին, այլ անձնագրերով» վերաբերում է հոդվածում, որը կարող է տալ:

Նա սկսեց Մերսեի ընտանիքի աղոթքները, մյուս ուսանողներն ու նրանց ընտանիքները: Եմենում երկու օր տեւում է դեպի Սաուդյան սահմանը: Գուցե նա չի մնում հակամարտության մեջտեղում կամ ռմբակոծության տակ, նա ստացել է աղոթքները: Բազմաթիվ անցակետերում, Եմենում բնակեցված մշակույթի շնորհիվ, չկա մանրամասն որոնում, քանի որ դա կին ուսանող է: Այն ժամանում է Եմեն, ժամը 10: 00-ին: Սակայն այն ունի շատ երկար պոչ: Եթե այդ օրը հերթը սպասի, անհնար է գալ: Եմենը պաշտոնյաների հետ խոսելու ձեւ է: Պարկի հետեւի մասում, 90 ուսանողներ իրենց անձնագրերով կշարունակեն հետիոտների մոտ Սուդի սովորույթները:

Առանց ամուսնու, եղբոր կամ էլ հոր չես կարող մուտք գործել

Նյութերը այնքան էլ հեշտ չեն, երբ նրանք գտնվում են մաքսային գրասենյակում: աշխատողները չեն հավատում Մերվեյին. Զայրացած, ասում են, որ նրանք այդ օրն ինչ-որ բան չեն կարող անել եւ գալ հաջորդ օրը: Ինչ կանի աղջիկը մենակ անապատի կեսին: Մերվեն կրկին դեսպանատան հետ շփվում է: Դեսպանատուն ուղարկում է ֆաքս `նկարագրելով թեման: Սաուդլուի պաշտոնյաները այս անգամ առանց մարգրմի (կնոջ, հայրիկի, եղբոր եւ այլն), առանց արտահայտվելու, որ չեն կարողանում հասնել Սաուդյան Արաբիային: Մերվեն կրկնում է, որ նա չի գնացել ուխտագնացության, որ նա չի մեկնի Սաուդյան Արաբիայում ավելի քան երեք օր եւ արագ կվերադառնա իր անձնագրից հետո: Չնայած նրանք համոզված չեն, նրանք 9-ժամյա պայքարի ավարտին գրում են պաշտոնական թղթի վրա որպես մասնավոր, անուն, որը թույլ է տալիս Մերվեի անցումը: