خواننده ایرانی: نمی‌دانم چرا جرم است، ما فقط خواننده بودیم که ممنوع‌الکار شدیم

مرتضی برجسته از خواننده‌های معروف ایرانی که پس از انقلاب 1979 ایران از این کشور خارج و به آمریکا مهاجرت کرده است، همچنان با گذشت 42 سال برای ایرانی‌ها در خارج از کشور برنامه اجرا می‌کند.

این خواننده پیشکسوت که فعالیت‌ هنری خود را از 55 سال گذشته ادامه می‌دهد، پیش از اجرای زنده‌اش در استانبول به خبرنگار آناتولی گفت: وقتی به صحنه می‌روم هر جا که ایرانی می‌بینیم احساس می‌کنم آنجا وطنم است. به دلیل گذشته‌ام در ایران که می‌خواندم 42 سال است که بالاجبار از وطنم دور هستم. نمی‌دانم چرا جرم است، ما این را نباید جرم بدانیم. ما فقط خواننده بودیم که ممنوع‌الکار شدیم.

- «مردم ایران در آرزوی گذشته خود هستند»

وی در مورد علاقه مردم ایران به و ترانه‌هایش گفت: مردم جامعه امروز ایران مردمی هستند که آرزوی گذشته خود را دارند. در گذشته زندگی می‌کنند. موسیقی که ما در گذشته داشتیم الان در خیابان‌ها، ماشین‌‌ها و عروسی‌ها را پخش می‌شود. به خاطر این که مردم عاشق خاطرات گذشته خود هستند. از مسائل فعلی، اجتماعی و سیاسی راضی نیستند. به همین خاطر از 14- 15 خواننده‌ این سبک در گذشته که تنها 4-5 نفر ماندیم هنوز به ما توجه دارند.

مرتضی برجسته ادامه داد: شاید روال طی می‌شد شاید ما به عنوان خواننده‌ها کلاسیک می‌ماندیم و لی هنوز هم ما و بقیه بچه‌ها سر حال بوده و تولید می‌کنیم و وظیفه می‌دانیم.

-«همه به موسیقی و شادی نیاز دارند»

او همچنین در مورد تاثیر شیوع جهانی کرونا و اعتراضات سال گذشته در ایران بر فعالیت‌های هنری وی گفت: در چند سال گذشته به دلیل کرونا فعالیت‌های هنری هم کم شد. اما در یک سال گذشته به دلیل اتقافات عجیبی که در ایران رخ داد، و اعتراضات زیادی در ایران و در سراسر جهان برگزار شد، من هم به عنوان یک هنرمند این موضوع را باید در کارهایم منعکس می‌کردم. در طول یک سال گذشته سعی کردم تمامی کارها میهنی، انقلابی و در راستای حرکت مردم باشد.

وی ادامه داد: البته آهنگ‌های شاد هم دارم، اما شرایط توزیع آن در بازار نبود. اما این کارها آماده است و در چند ماه آینده به بازار وارد شود. مردم نه تنها در ایران بلکه در ترکیه و جهان نیز نیاز به موسیقی و شادی دارند.

مرتضی برجسته در این زمینه اظهار داشت:‌ هنرمنعکس کننده مسائل جامعه خود است. از لابه لای هنر می‌توانیم وضعیت اجتماعی هر مملکتی را بسنجیم و بفهمیم. وقتی از ایران خارج شدم، در ایران جنگ و اختناق و فضای بسیار بدی حاکم بود، بنابرین آهنگ‌ها شاد را خواندم.

- «موسیقی ترک به روحیه ایرانی‌ها نزدیک است»

وی در مورد حضور توریست‌های ایرانی در ترکیه و تقارب فرهنگی و اجتماعی دو کشور گفت: ما در یک منطقه هستیم و در گذشته هم یک کشور بودیم. زبان، فرهنگ و علاقه‌مندی‌های ایرانی‌ها با ترک‌ها ببشتر نزدیک است و ایرانی‌ها پس از انقلاب برای تفریح جایی که از نظر فرهنگی به آن‌ها نزدیک است را انتخاب می‌کنند که ترکیه از این لحاظ انتخاب می‌شود. ترکیه مردم خونگرمی دارد و بیشترین توریست‌های ایرانی بیشتر به ترکیه سفر می‌کنند.

مرتضی در زمینه موسیقی ترکیه گفت: موسیقی ترک، اسپانیایی و عربی را خیلی زیاد دوست دارم، چون به ما خیلی نزدیک هستند. باید مسائل هنر را از مسائل سیاسی جدا کرد. موسیقی ترک یک حالتی دارد که به روحیه مردم ایران خیلی نزدیک است. موسیقی اسپانیایی و اندلوسی هم همینطور. شاید به اسم ندانم ولی خیلی آهنگ‌های ترکی گوش می‌دهم.

- «تکنولوژی مقداری از احساس در آثار از بین برد»

این خواننده ایرانی مقیم لس آنجلس در ارتباط با وضعیت موسیقی امروزی در ایران گفت: موسیقی متنوع است و وقتی که دنیا به سرعت در حال تحول است بالاخره توقعات مردم نیز تغییر پیدا می‌کند. سبکی که ما در قبل از انقلاب اجرا می‌کردیم یک سبک خاص بود که 14-15 خواننده بودیم که یک سبک مدرن پاپ را با بازار عرضه کردیم. قبل از ما بیشتر سنتی بود. بعد از انقلاب جمهوری اسلامی 7-8 سال سعی کرد که موسیقی وجود نداشته باشه و ما را نفی کرد. ولی چون هیچ کشوری نمی‌تواند بدون موسیقی زندگی کند و این که موسیقی ما از آمریکا و اروپا تولید و به بازار ایران وارد می‌شد، مجبور شدند که کمی آزادی به جوانان بدهند. جوانان نیز به تولید شروع کردند.

مرتضی برجسته در پایان اضافه کرد: در این راستا تکنولوژی هم به کمک جوانان آمد. تکنولوژی شاید یک مقدار از آن احساس در آثار را از بین برد، چون برخی بدون داشتن سواد موسیقی یک چیزهایی را درست می‌کنند و امروز برنامه‌هایی آمده که خود موسیقی درست می‌کند و چهار کلمه هم شعر اضافه می‌کنند. اکثر 85 میلیون جمعیت ایران از جوانان تشکیل شده و به اندازه موسیقی بد، موسیقی خوب هم تولید می‌شود.

مرتضی برجسته: هر جا که ایرانی می‌بینیم احساس می‌کنم آنجا وطنم است