سندرم پراکندگی مغز

حواس پرتی، اختلال اضطراب، افسردگی و سایر اختلالات در افراد معتاد به فناوری مشاهده می‌شود

1929883
سندرم پراکندگی مغز

سندرم پراکندگی مغز چیست؟

پروفسور دکتر اوزالپ اکینجی از دانشگاه علوم بهداشت استانبول، سندرم پراکندگی مغز

را که بیماری عصر است، به عنوان نتایج اعتیاد ایجاد شده توسط رسانه‌های دیجیتال بر روی افراد از پایان دهه 90  و آغاز دهه 2000 تعریف می‌کند.

 

 

چگونه جهان به این بیماری مبتلا شده است؟

محرک‌های ارائه شده توسط دنیای فناوری به تدریج بسیار رنگارنگ‌تر و جذاب‌تر از محرک‌های زندگی واقعی ما شده است و این امر پس از مدت معینی در استفاده از دستگاه‌های فناورانه، پتانسیل فزاینده‌ای برای اعتیاد در افراد ایجاد کرد.

در بیست سال گذشته، روانپزشکان مشاهده کرده‌اند که دستگاه‌های تکنولوژیکی و دستگاه‌های دارای صفحه نمایش، مرکز اعتیاد در مغز را تحریک می‌کنند. تحقیقات علمی نشان می‌دهد که مرکز ترک اعتیاد در مغز کودکان و بزرگسالانی که زیاد از وسایل تکنولوژیک استفاده می‌کنند و دیگر نمی‌توانند ترک کنند به طور جدی تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

 

آیا اعتیاد به فناوری یک بیماری است؟

در قسمت راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، بخش "اعتیاد به اینترنت" که با تنها گذاشتن فرد می‌تواند باعث افسردگی شود به قسمت بیماریهای بالینی اضافه شده است. این نشان می دهد که اعتیاد به فناوری قابل اثبات است.

 

 

علائم سندرم پراکندگی مغز چیست؟

قرار گرفتن بیش از حد در معرض صفحه نمایش، باعث ایجاد مشکلاتی مانند خستگی مزمن، حواس پرتی، عدم توجه، مشکل در اتصال دنیای مجازی و دنیای واقعی در کودکان و بزرگسالان می‌شود.

 

آیا صفحه نمایش‌های دیجیتال باعث ایجاد اوتیسم در کودکان می شود؟

قبل از هر چیز باید توجه داشت که مهارت‌های دیجیتالی کودک نشان نمی‌دهد که او در زندگی آینده اش در آن بخش مهارت خواهد داشت.

در دوره‌ای که رشد زبان بیشترین تأثیر را دارد، کودکانی که به جای تعامل با ارتباطات تعاملی، خود را در موقعیت منفعل در مقابل صفحه دیجیتال می‌بینند، مشکلاتی مانند تأخیر در صحبت کردن و سلیس صحبت نکردن دارند و این می‌تواند باعث ایجاد استعداد اوتیسم شود.

 

 

والدین در مورد سندرم مغز دیجیتال چه باید بکنند؟

اولین قانون این است که از ابتدا قوانین را به طور ثابت و قاطع تنظیم کنید. باید در داخل خانواده تصمیم گرفته شود و همه اعضای خانواده باید از این تصمیم تبعیت کنند. مثلا همه در ساعت 8:00 همه گوشی‌ها را خاموش کنند و به سمت فعالیتی مانند خواندن یا بازی بروند.

 

4 سال اول - کودکان را نباید با وسایل تکنولوژیکی آشنا کرد.

4-5 سال - نیم ساعت / 45 دقیقه باید اجازه داده شود.

6-7 سال - 45 دقیقه / 1 ساعت،

و تا سن بلوغ، 1-1.5 ساعت در روز و 2-2.5 ساعت در تعطیلات آخر هفته باید تعیین شود.

 

قانون دوم: دستگاه های تکنولوژیکی را با چیزی جایگزین کنید

رشته‌های ورزشی که در آن تعامل متقابل، احساسات، ژست‌ها، به طور خلاصه، واکنش اجتماعی و عاطفی – می‌تواند جایگزین لذتی شود که در پایان انگیزه طولانی مدت اعتیاد به فناوری می‌دهد، بهترین جایگزین برای این وضعیت است.

 

چگونه از اعتیاد به اینترنت خلاص شویم؟

رهایی تدریجی از اعتیاد به اینترنت زمانی که همه اعضای خانواده پس از ساعت مشخصی گوشی و لوازم دیجیتالی خود را به طور کامل خاموش می‌کنند و زمانی را با هم می‌گذرانند بسیار امکان پذیر است.

این وضعیت اگرچه باعث احساس محرومیت می‌شود، اما به مرور زمان به وضعیتی قابل پذیرش تبدیل می شود.



خبرهای مرتبط