ترکیه معادله سیاسی و نظامی لیبی را تغییر داد

پس از موفقیت های پی در پی دولت وفاق ملی در لیبی ، همه طرفین مواضع خود را تغییر داده اند. در امنیت طرابلس دیگر جای بحثی وجود ندارد و تهدیدات موجود علیه موجودیت دولت وفاق ملی ناپدید شده است.  راز موفقیت دولت وفاق ملی لیبی تا حد زیادی به دلیل پشتیبانی ترکیه بوده که سبب شده این دولت از یک طرف موفق به کسب دستاوردهای جدید و مشروعیت بیشتر شود و از سوی دیگر آماده بازسازی کشور گردد.

در حال حاضر نیروهای حفتر از موقعیت حمله به وضعیت موقعیت دفاعی رسیده اند . در حال حاضر هدف انها از دست ندادن اراضی بیشتر در لیبی است.  از طرف دیگر ، امیدهای هواداران حفتر برای پیروزی در این مبارزه نیز تغییر یافته و آنها در تلاش هستند تا دست کم ضررهای خود را به حداقل برسانند تا در آن سمتی که قرار است ببازند نباشند. به همین منظور ، آنها درگیر فعالیت شدیدی برای متوقف کردن پیشروی نظامی دولت وفاق ملی شده اند. اکنون ایالات متحده که قبلاً از تعامل کمتری در این روند برخوردار بود ، شروع به اتخاذ یک رفتار نسبتاً فعال تری در لیبی و به نفع دولت وفاق ملی کرده است.

اکنون به ارزیابیهای دکتر مراد یئشیل تاش در این خصوص توجه فرمایید.

با توجه به آخرین تحولات ، می توان گفت که کنترل اراضی در لیبی نهایی نیست و از ماهیت موقتی برخوردار هست با این حال ، مسیر تحولات مربوط به خطوط قرمزی است که طرفین به طور ضمنی یا صریح اعلام کردند.  خط قرمز دولت وفاق ملی لیبی و ترکیه که مدافع دولت مشروع این کشور است اگرچه شامل سیرت و کوفری است اما محدود به آن نیست. هدف ترکیه اخراج گروه های شبه نظامی  طرفدار حفتر کودتاچی و تاسیس یک دولت یکپارچه و با ثبات در این کشور توسط حکومت وفاق ملی است. برای دستیابی به این هدف ، مذاکرات دیپلماتیک و سیاسی در هر مرحله ای مد نظر قرار دارد. با این حال ، موضوع  استفاده از روشهای نظامی در صورت لزوم نیز ممکن خواهد بود.

بعد از ناکامی های پی درپی حفتر، این فرد دیگر قادر به ترسیم خط قرمز نیست. اما در عوض این خطوط قرمز به صورت مستقیم یا غیرمستقیم توسط طرفداران آنها ترسیم می شود. به عنوان مثال ، گرچه روسیه ادعا می کند که هیچ حضور نظامی رسمی در لیبی ندارد ، اما اخیراً هواپیماهای جنگی این کشور به کمک نیروهای حفتر رفته است تا مانع از کنترل دولت وفاق ملی  بر سیرت و کوفرا شود.

در این میان فرانسه با مشاهده عدم توانایی از کسب مزایای سرمایه گذاری هایی خود توسط جناح حفتر که در طول سالها انجام شده است دست کم  برای نجات بخشی از این مزایا، موضوع آتش بس را مطرح کرده و از سوی دیگر اقدام به اتها زنی علیه ترکیه کرده است. تا مگر حداقل بتواند تا ترکیه را از پروسه لیبی جدا کند. این نگرش فرانسه ، بدون شک از مبارزه ژئوپلیتیکی قدرت در مدیترانه شرقی و بخصوص در لیبی نشات گرفته است.

از سوی دیگر امارات و عربستان سعودی سعی می کنند تا در روند تحولات لیبی خودی نشان دهند و می کوشند ضررهای خود را در این کشور به حداقل برسانند. به این ترتیب این کشورها از طریق مصر و اتحادیه عرب در تلاشند تا در درون این معادله بمانند. در این مرحله می توان گفت که مصر به دلیل برخورداری از وابستگی اقتصادی و سیاسی به امارات و عربستان سعودی ، واکنش ملموستری نسبت به تحولات اخیر ابراز داشته است.

سیسی رییس حکومت مصر به دنبال آغاز عملیات راه پیروزی دولت وفاق ملی لیبی برای تصرف شهرهای  کوفرا و سرت در روز  6 ژوئن ، در قاهره به همراه حفتر و عقلیه صالح گردهم آمد و خواستار آتش بس و جستجوی یک راه حل سیاسی شد. این پیشنهاد که تحت عنوان اعلامیه قاهره اعلام شد ، از سوی هواداران حفتر به شدت حمایت شد. سیسی در 20 ژوئن  با توجه به اینکه حکومت وفاق ملی اظهار داشته بود که قبل از آزادسازی این دو شهر آتش بسی وجود نخواهد داشت مدعی شد که سیرت و کوفرا  را "خط قرمز" مصر می داند. وی حتی تلویحا اشاره کرد که در صورت ادامه حملات به این دو شهر، مصر می تواند در لیبی مداخله كند.

تحولات اخیر نشان می دهد که لیبی به صورت احتانب ناپذیری در معرض آرایش مجدد نیروها قرار گرفته است. در روزهای آینده لیبی، باردار اتفافات متعددی خواهد بود.