ترکیه و چشم انداز تمدن جهانی - 52 - آیا یک بار دیگر به کردها خیانت شده است؟

دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، یکبار دیگر از خروج سربازان آمریکایی از سوریه خبر داد. امیدواریم آقای ترامپ یکبار دیگر تسلیم نظام تاسیس یافته در آمریکا و یا همان "استابلیشمنت آمریکایی" نشده و همانطور که وعده داده سربازان آمریکایی صحیح و سالم به خانه های خود بازگردند.

سوالاتی نظیر علت اتخاذ این تصمیم از سوی آمریکا، اینکه آیا واقعا از منطقه عقب نشینی خواهد کرد یا خیر و اینکه در صورت عقب نشینی به چه شکلی به موجودیت خود در منطقه ادامه خواهد داد ؟ همچنان مورد مباحثه قرار میگیرد. این مسئله ابعاد دیگری هم دارد که بی شک باید مورد ارزیابی قرار بگیرد. به عنوان مثال آیا اسرائیل در صورت عقب نشینی آمریکا از چه نوع سیاست توسعه طلبانه ای پیروی خواهد کرد؟ آیا در صورت این عقب نشینی، فرانسه که هنوز هوس های امپریالیستی در سر میپروراند، از قدرت کافی برای اینکه بتواند جای آمریکا در منطقه را بگیرد برخوردار خواهد بود یا خیر؟ این عقب نشینی چه نوع تاثیری بر ایران، روسیه، رژیم سوریه، عربستان سعودی و دیگر کشورهای عربی در پی خواهد داشت؟ علاوه بر این، در این مقاله سعی خواهیم کرد به ابعاد این مسئله، از جنبه نحوه مطرح شدن آن در مورد کردها، بپردازیم.

هم اکنون توجه شما را به ارزیابی های پروفسور قدرت بلبل رئیس دانشکده علوم سیاسی دانشگاه ییلدیریم بیاضیت در این رابطه جلب میکنیم:

برخی از ارگان های رسانه ای غرب، موضوع خروج نیروهای نظامی آمریکا از منطقه را به همراه مباحثاتی پیرامون نقش ژاندارمِ آمریکا در جهان و اینکه آیا کردها را در سوریه رها کرده یا خیر مطرح میکنند. در اصل، اظهارات امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه، مبنی بر اینکه هم پیمانان ملزم به جلب اعتماد اقشاری هستند که با آنان همکاری کرده اند، نشان دهنده رویکردی مشابه است.

آیا آمریکا ژاندارم جهان است؟

آیا آمریکا نقش یک ژاندارم در جهان را ایفا میکند؟ شاید "ژاندارم" عبارت مناسبی نباشد. ولی اساسا، همه کشورها منجمله ایالات متحده، باید در جستجوی عدالت جهانی باشند. نقض حقوق بشر، قتل عام بر علیه جامعه خود و پاکسازی های قومی نباید به عنوان مسائل داخلی کشورها قلمداد شود. میدانم که این مفاهیم و یا حقایق، اغلب ابزاری برای مداخلات بین المللیِ بسیاری از بازیگران جهانی شده است. ولی با این وجود، نقض حقوق انسانی که منجر به پاکسازی قومی شود، نباید به عنوان مسئله داخلی کشورهای مورد ارزیابی قرار بگیرد.

آیا یک بار دیگر به کردها خیانت شده است؟

ممکن است که برخی از رسانه های غربی، جوامع خود را متقاعد کرده باشند که پ ک ک و پ ی د نماینده کردها هستند. ولی تنها قشری که موفق به متقاعد کردن آن نشده اند، احتمالا خود کردها هستند. چرا که کردها ده ها سال است  شاهدند که سازمان های تروریستی پ ک ک و پ ی د، بیش از همه به خود آنها آسیب میرسانند. اگر چه نوزادان، زنان، آموزگاران، غیرنظامیان، مامورین پلیس و سربازان ترک به شهادت رسانده شدند. ولی بخش اعظمی از دستکم 40 هزار انسانی که توسط پ ک ک به قتل رسانده شده اند را کردها تشکیل میدهند. پ ک ک، به مخالفین ایدئولوژی تمامیت طلب مارکسیست، لنینیست و کردهایی که ترور را به عنوان یک ابزار قبول ندارند، گزینه ای بجز مرگ ارائه نمیدهد.

اقدامات پ ی د شاخه سازمان تروریستی پ ک ک در سوریه نیز متفاوت از این نیست. نزدیک ترین شاهد پاکسازی قومی بر علیه کردها و اعراب مخالف نیز باز خود کردها هستند. جایی که کردهای فراری از پ ک ک و پ ی د به آن پناه میبرند نیز به رغم همه تحریفات این سازمان تروریستی، باز ترکیه است. متاسفانه رسانه های غربی به اندازه کافی اخبار زنان، کودکان و مخالفین کردی که به ترکیه پناه آورده اند، را پوشش نمیدهند. اگر چه برخی از رسانه های غربی، سعی دارند عاملان پاکسازی های قومی را به عنوان چریک و یا قهرمانان آزادی خواه نشان دهند، ولی کردهای مظلوم متوجه حقایق هستند.

4 میلیون پناهجوی مقیم در ترکیه را چه کسانی تشکیل میدهند؟

با فرار چند صد هزار پناهجوی سوری به کشورهای اروپایی، دموکراسی غرب با خطر نئونازیسم و نئوفاشیسم مواجه شده و این خطر روز به روز در حال گسترش است. ترکیه با میزبانی از 4 میلیون پناهجوی سوری در اصل برای دموکراسی غرب نقش یک منطقه حائل را ایفا میکند. ولی آیا وقتی برخی از کشورهای غربی سعی دارند، پ ی د را به عنوان نماینده کردها معرفی کنند، این 4 میلیون پناهجو از چه کسانی تشکیل شده اند؟ اگر چه در بین این انسانها مسیحیان و ترکمن ها نیز وجود دارد ولی اکثریت آنان را اعراب و کردهای سوری تشکیل میدهند. این حقیقت کاملا واضح و مشخص است ولی باز سعی میکنند تا پ ی د را نه به عنوان عامل فرار از ترور بلکه نماینده کردها معرفی کنند.

آیا غرب با عقل سلیم رفتار میکند؟

شاید برخی از شما معتقد باشید که سرویس های اطلاعاتی و شبکه های خبری غرب، جوامع خود را در زمینه نمایندگی پ ی د از کردها متقاعد کرده اند و تلاش برای تصحیح این وضعیت بی فایده است. اگر چه ممکن است به طور نسبی حق با شما باشد، ولی در بسیاری از کشورها منجمله کشورهای غربی، هنوز انسان هایی وجود دارند که نه در پی اهداف امپریالیستی بلکه اهدافی مبتنی بر ارزش ها داشته و به اخبار سودجویانه سرویس های اطلاعاتی توجهی نمیکند. تلاش های این افراد دارای عقل سلیم است که نه در کوتاه مدت بلکه در بلند مدت، باعث شکل گیری جهان خواهد شد. از اینرو آنان حق دارند تا حقایق را بدانند. همانطوری که داعش نماینده مسلمانان و هیتلر نماینده آلمانی ها نیست، پ ی د نیز هرگز نیمتواند نماینده کردها باشد. هیچ قومی نمیتواند با یک سازمان تروریستی یکی محسوب شود. چنین تصوری قبل از هر چیز ضربه بسیار محکمی به آن خلق به شمار خواهد رفت.

در نتیجه اگر یک خیانت و یا در نیمه راه رها کردن، مورد بحث باشد، این موضوع در مورد کردها نخواهد بود. کردها که تحت فشار پ ک ک، پ ی د، داعش و رژیم سوریه قرار گرفته اند، چرا باید از عقب نشینی آمریکا از سوریه احساس نگرانی کنند. هر تحولی که منجر به تضعیف سازمان های تروریستی در منطقه شود، قطعا بیش از هر کس دیگری زمینه آرامش آنها را فراهم خواهد کرد. از اینرو نه کردها، بلکه سازمان های تررویستی در نیمه راه رها شده اند. سازمان های تروریستی ای  که با اجبار ایدئولوژی های غیرمعاصر خود را به کردها قبولانده و از هر روشی برای از میان برداشتن مخالفین خود استفاده میکنند.

نویسنده

پروفسور قدرت بلبل 

رئیس دانشکده علوم سیاسی دانشگاه ییلدیریم بیاضیت