ناتو باید مواخذه شود

سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، بعد از جنگ جهانی دوم علیه گسترش اندیشه های کمونیستی از سوی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ایجاد شده است. به این ترتیب در تاریخ 4 آوریل 1949 برای مقابله با تهدیداتی که ممکن است از طرف سیاست های گسترش طلبانه شوروی سابق ایجاد شود، برخی از کشورهای بلوک غرب چون آمریکا، فرانسه، هلند، ایتالیا، ایسلند، دانمارک، لوکزامبورگ، نروژ، پرتغال و کانادا گردهم امده و این پیمان را تاسیس کردند. ترکیه به این اتحادیه در سال 1952 پیوست. هدف اصلی این سازمان دفاع نظامی از کشورهای عضو در برابر خطراتی است که ممکن است از خارج ایجاد شود. ضمن اینکه این پیمان می کوشد تا همزمان با کشورهای عضو از لحاظ سیاسی، اقتصادی و اجتماعی نیز همکاری کند.

اکنون به نوشته اردال شیمشک در این خصوص توحه فرمایید:

اما پس از فروپاش بلوک شرق در سال 1991 اصل موجودیت ناتو به زیر سئوال رفت.

چند ماه قبل از همان تاریخ، با حمله عراق به کویت و بروز موج جدیدی از  تروریسم دلیل کافی برای "ضرورت وجودی ناتو" توجیه شد.

در همان دوره، سازمان غیرقانونی که وابسته به ناتو بود در ایتالیا ظاهر شد. نخست وزیر ایتالیا، جولیو آندروتی، رسما اذعان کرد که تشکیلات مخفی گلادیو ( GLADIO) از تاریخ 24 اکتبر 1990 در کشورش وجود داشته و در حال فعالیت بوده است.

وظایف رسمی این واحدها که عموما به عنوان "نیروهای ویژه" سازمان یافته بود، به گونه ای شکل گرفته بود که اگر بلوک شرق به یک عضو اروپای غربی یا عضو ناتو حمله کند بتواند دشمن را با اقدامات ایذایی خود مشغول سازد و از طریق اجرای روشهای غیرنظامی چون خرابکاری و جمع آوری اطلاعات اقدام به انهدام اهداف با اولویت های استراتژیک در مناطق اشغالی کند.

این تشکیلات که از نام لاتین "گلادیو" به معنی "شمشیر" استفاده می کرد در سال 1952 توسط یک سازمان ضد چریکی آمریکایی و بریتانیایی به نام Stay Behind تاسیس شد. "گلادیو" با مدیریت و تامین مالی از سوی سازمان سیا، در راستای همکاری با ایالات متحده و برای جاسوسی و انجام جنگهای چریکی تاسیس و سازماندهی شد.

همزمان با بحثهای  مربوط به گلادیو، اتهاماتی مطرح شد که نشان می داد ناتو در همه کشورهای عضو یا اقدام به این امور کرده و یا درصدد اقدام بوده است.

جالب توجه اینکه زمانی که مشروعیت وجودی ناتو مجددا به بحث و مذاکره گذاشته شده بود جنگ داخلی در یوگسلاوی آغاز شد. این جنگ داخلی به حدی وحشیانه بود که تبدیل به نسل کشی شد. در چنین شرایط اسفباری ناگهان ناتو برای متوقف کردن جنگ تبدیل به تنها امید جامعه جهانی گردید.

پس از آن، اشغال عراق و افغانستان مباحثات مربوط به موجودیت ناتو را از قدرت اثر تهی کرد.

در حالی که فعالیت های غیرقانونی ناتو توسط مردم فراموش شده بود، سازمان تروریستی فتو  (FETO)، به عنوان یک شبکه جاسوسی و خیانت در ترکیه، اقدام به یک کودتای خونین کرد.

مردم ترکیه، به خواست رجب طیب اردوغان رهبر و رییس جمهور ترکیه به خیابان ها رفتند و از وقوع کودتا جلوگیری کردند. بسیاری از افسران ارشد نظامی که در کودتا حضور داشتند به کشورهای عضو ناتو فرار کردند. تمام افسران وابسته به فتو که در ناتو حضور داشتند، برای پناهندگی به سراغ کشورهای این پیمان رفتند.

با وجود اینکه اکثریت قاطع این افسران از نیروهای مسلح ترکیه اخراج شدند، اما شگفت آور اینکه برخی از این افراد به حضور خود در ناتو ادامه دادند.

برخي از افرادي که در فعاليت هاي تروريستي حضور داشتند و این حضور توسط پليس ترکيه شناسایی شده بود، در فعاليت هاي مختلف ناتو حاضر شدند. علاوه بر این، تقریبا تمام این مظنونین تروریست، ماموران رسمی ای بودند که در ازای دریافت دستمزده در ناتو کار می کردند. در جدیدترین رسوایی نیز تصویر مصطفی کمال آتاتورک، بنیانگذار جمهوری ترکیه و رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه در مانور نظامی ناتو در نروژ در ردیف نیروهای دشمن نشان داده شد.

بعد از وقوع کودتای خونین نافرجام در 15 ژوئیه 2016، کاملا شگفت انگیز بود که نه ناتو و نه متحدان ترکیه در باشگاه غرب، در کنار دولت و ملت ترکیه حضور نیافتند.

حتی شگفت آورتر این واقعیت بود که دوستان غربی و متحدین ناتو در ترکیه، درهای خود را برای تروریستهای کودتاچی باز کردند.

بیایید به چند حادثه نگاه کنیم که پس از اقدام به کودتای نافرجام در 15 ژوئیه، رابطه ناتو را با این سازمان به روشنی بیان می کند:

•  نخست اینکه درخواست پناهندگی برای چهار افسر کودتاچی متقاضی پناهندگی، از سوی اداره مهاجرت نروژ پذیرفته شد.
• دوم اینکه احمد اردوغان یکی از افسران عضو اعضای گروه تروریستی فتو که اقدامات جاعلانه متعددی برای تسویه حسابهای مطلوب این گروه تروریستی انجام داده اکنون در خانه های سازمانی نظامی در شهر لندن و در نشانی 15, Nicolson close Innsworth GL31DN Gloucester اقامت دارد.
• سوم اینکه دریاسالار زکی مصطفی اوغورلو که در کودتای 15 ژوئیه حضور داشت و مسئول بخش فرماندهی تبدیل در ایالات متحده بود، بعد از کودتا نیز در این پایگاه نظامی به حضور خود ادامه دادند. وی پس از آنکه متوجه شد دستور اخراج وی توسط نیروهای مسلح ترکیه  صادر شده به سرعت از ایالات متحده آمریکا تقاضای پناهندگی کرد.
• چهارم اینکه خیرالدین بخشی مدیر سابق انستیتوی امنیت سایبری توبیتاک به که به عنوان فرد مطلع در توطئه گروه تروریستی فتو در قوه قضاییه تحت تعقیب است روشن شده که قرار است تا در استونی در اجلاس امنیت سایبری اعضای ناتو شرکت کند.
•  پنجم اینکه مشخص شد که 5 افسر شرکت کننده در کودتای ناکام 15 جولای در قرارگاه ناتو در منطقه شیپ بلژیک حضور داشتند که مدتی بعد درخواست پناهندگی آنان مورد قبول قرار گرفته است.
• و ششم اینکه فردی به نام امره چلیک رییس اجلاسی به نام رومی که مرتبط با فتو است بدون اینکه دعوت شده باشد از سوی دانیل پیپس رییس اجلاس خاورمیانه مجامع پارلمانی ناتو به سالن پذیرفته شد. در قبال این موضوع ناتو سکوت اختیار کرد. اما با خروج اعتراضی هیات ترک از سالن، هیاتهای دیگر کشورها نیز با ترکیه همراه شدند.

نهایت اینکه به رغم وجود این همه دلیل ایا پیمان ناتو نباید از سوی کشورهای عضو خود مورد سئوال قرار گیرد؟!