دانستنی ها

تغییر عادت ها در مواد مصرفی و افزایش تولیدات صنعتی در عین حال موجب بیشتر شدن مقدار تفاله های صنعتی شده است.

تفاله هایی که در نتیجه مصرف مواد مختلف در خانه ها بوجود می آیند، بعنوان تفاله های خانگی شناخته می شوند. اگرچه این مقدار از تفاله های خانگی بعنوان زباله تلقی می شوند ولی بخش مهمی از آنها را مواد قابل تجدید تشکیل می دهند.
بسته بندی هایی مانند مقوا، شیشه و پلاستیک، لوازم برقی غیر قابل استفاده ، تفاله های بتری و کابل ، روزنامه های کهنه و قدیمی و هر نوع کاغذ مصرف شده در بین محصولات قابل بازیافت قرار دارند. وقتی این محصولات بعنوان زباله در طبیعت رها می شوند، موجب آلودگی خاک، هوا و آب بروز مسائل بهداشتی مختلف شده و سلامتی جانداران را به مخاطره می افکند. بویژه تفاله های حاوی مواد پلاستیکی و شیمیایی اثرات بسیار مخربی و غیر قابل بازیافت در طبیعت از خود بجای می گذارند. در مقابل بازیافت یک تن تفاله پلاستیکی، مصرف انرژی به مقدار ۹۵ درصد را کاهش می دهد. به همین شکل یک تن تفاله شیشه ای بازیافت شده موجب صرفه جویی ۱۰۰ لیتر نفت می شود. و یا یک تن کاغذ بازیافت شده از بریده شدن ۱۷ درخت پیش گیری می کند.
با توجه به تمامی این واقعیات می توان اذعان کرد که دخیل کردن تفاله های خانگی ، در فرآیند بازیافت حائز اهمیت فراوانی است. اولین حلقه زنجیره تفاله های خانگی قابل بازیافت تفکیک آنها در منبع اصلی شان است. منبع اصلی تفکیک این تفاله ها در خانه هاست. تفاله های با ارزش خانگی بدون قاطی کردن آنها با زباله ها بایستی بسته بندی شده و در قوطی های مخصوص بازیافت نهاده شوند. برای صاحب شدن به یک محیط زیست سالم و بهداشتی و اقتصاد مستحکم یاری با بازیافت منابع وظیفه تمامی انسانهاست.