دانستنی ها

باتری هایی که برای راحتی زندگی ما تولید شده اند، امروزه سبب آلودگی محیط پیرامونی ما گشته اند.

باترهایی که عمرشان تمام شده و یا با آسیب های وارده بر آنان دیگر استفاده از آنها غیر ممکن گشته، در واقع باعث آلودگی طبیعت می شوند. بعنوان مثال یک باتری می تواند ۶۰۰ هزار لیتر آب را آلوده کند. این مقدار آب، مصرف یکساله ۱۱ انسان می باشد. باتری های قابل حمل و انواع مختلف آن عناصر مختلف تشکیل دهنده خاک را از بین می برد. برخی از این عناصر از گونه های کمیاب هستند. به خصوص بازیافت باتری های قابل شارژ، عنصر کمیاب کوبالت را تحت تاثیر قرار داده و موجب کاهش آن شده است. با در نظر گرفتن همه باتری های بدون مصرف و بازیافت آنها و همین طور تعمیر باتری های آسیب دیده ، از کارهایی است که نمی توان از آن چشم پوشی کرد. مهمتر از جمع آوری باتری های بدون مصرف تولید آنهاست. بایستی باتری های از رده خارج شده، از طرف تولید کنندگان در ظرف های مخصوص جمع آوری شده و به مکان های مخصوص انتقال داده شوند. باتری های غیر قابل استفاده در این مکان های مخصوص از طرف مسئولین با توجه به نوع و مواد شیمیایی بکار رفته در ساخت آنها از یکدیگر جدا می شوند. بدین وسیله می توان مواد با ارزش و قابل استفاده را جدا ساخته و بقیه قسمت ها را بصورت ایمنی بازیافت کرد. باریافت باتری هایی که به آنها آسیب فراوان وارد آمده امکان پذیر نبوده و گازهای سمی خارج شده از آنها سلامتی انسان را به خطر می اندازد. برای جلوگیری از انداخته شدن باتری ها در سطل های زباله بایستی از سمبل های نشان دهنده ممنوعیت این کار استفاده کرد. بایستی برای حفظ محیط زیست این نشان و برچسب را بر روی تمامی کالاهایی که در ساخت آنها از باتری استفاده می شود، زده شده تا نشان داده شود که باتری ها را بصورت جداگانه و در محل های مخصوص رها کنند. وزارت شهرسازی و محیط زیست جدا سازی باتری ها در مبدا و جمع آوری آنها را بر عهده انجمن تولیدکنندگان باتری های قابل حمل و بازیافت آنها واگذار کرده است.