Οι Τούρκοι της Βουλγαρίας δεν ξεχνούν τα δεινά που υπέστησαν

Δεν ξεχνούν τα δεινά και τον διωγμό τους οι Τούρκοι της Βουλγαρίας οι οποίοι αντιτάχθηκαν στην πολιτική αφομοίωσης που άσκησε η Βουλγαρία από το 1984 μέχρι το 1989.

Ο 73χρονος Τζεμίλ και η 70χρονη Κιγμέτ Μπιρτανέ που σήμερα ζουν στο Κιρκλάρελι, διώχθηκαν αρκετές φορές επειδή αντιτάχθηκαν στις πολιτικές της Βουλγαρίας το 1985.

Ο Τζεμίλ ο οποίος δεν υπέκυψε στις καταπιέσεις, πρώτα φυλακίστηκε και έπειτα εξορίστηκε σε άλλες περιοχές.

Τον καιρό που ήταν στην φυλακή είπαν στην γυναίκα του ότι «πέθανε», παρόλα αυτά όμως το αντρόγυνο δεν έπαψε ποτέ την αντίστασή του.

Στα τέλη του 1989 απελάθηκαν και μεταφέρθηκαν στην Τουρκία με αεροσκάφος με εντολή του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Τουργκούτ Οζάλ.

Εγκαταστάθηκαν σε σπίτια που είχε διαθέσει το κράτος στο Κιρκλάρελι και εργάστηκαν για πολλά χρόνια ως εργάτες μέχρι να συνταξιοδοτηθούν.

Ο Τζεμίλ Μπιρτανέ μιλάει για το διάστημα που έζησε στην φυλακή του Μπελένε όπου είχε οδηγηθεί στις 16 Φεβρουαρίου 1985 και όπου κρατούνταν οι Τούρκοι και Μουσουλμάνοι που είχαν αντιταχθεί στην εκστρατεία αφομοίωσης.

«Επί έναν χρόνο και τέσσερις μήνες μας βασάνισαν και μας ξυλοκόπησαν στη φυλακή του Μπελένε. Αργότερα με έστειλαν σε άλλη φυλακή με 80 συγκρατούμενους. Μετά από ένα χρόνο εκεί, με εξόρισαν σε διάφορα χωριά στη Βουλγαρία. Μετά από τέσσερα χρόνια και έξι μήνες αφέθηκα ελεύθερος».

Δεν έπαψε όμως τον αγώνα του ούτε στα χρόνια της εξορίας:

«Τότε στην εξορία, έστειλα κρυφά γράμμα μέσα σε σπιρτόκουτο στις τουρκικές ομάδες σε αγώνα ράλι. Ο λόγος που έστειλα κρυφά αυτό το γράμμα ήταν να μάθει όλος ο κόσμος μέσω της Τουρκίας τα δεινά και την καταπίεση που ζούσαμε. Αυτά μεταδόθηκαν μέσω του ραδιοφωνικού προγράμματος της Φωνής της Τουρκίας του Ιδρύματος Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης (TRT)».

Ο Μπιρτανέ είπε ότι μετά από όλα αυτά θέλησαν να τον στείλουν μαζί με την οικογένειά  του στην Αυστρία και την Ελβετία αλλά αυτοί αρνήθηκαν και κατέφυγαν στην Τουρκική Πρεσβεία στο Βελιγράδι της Γιουγκοσλαβίας.

«Η Τουρκική Πρεσβεία μας έστειλε για μία εβδομάδα σε προσφυγικό καταυλισμό. Και μετά δόξα τω Θεώ φτάσαμε στην μητέρα πατρίδα, ευτυχής είναι αυτός που λέει ότι είναι Τούρκος. Είμαι πολύ ευτυχισμένος που ήρθαμε στην Τουρκία. Επειδή ήρθαμε στην μητέρα πατρίδα και επειδή γλιτώσαμε από αυτή την καταδυνάστευση και τις καταπιέσεις».

Ο δε Σουκρού Κορκμάζ ο οποίος μετανάστευσε στην Τουρκία πριν 32 χρόνια και ζει στο Εντίρνε, δεν ξεχνά τα δύσκολα εκείνα χρόνια και τον ενάμιση χρόνο που πέρασε στο στρατόπεδο του Μπελένε.

«Κάθε Τούρκο στη Βουλγαρία που αρνήθηκε να εγκαταλείψει την τουρκική του ταυτότητα, τον ανάγκασαν να μεταναστεύσει. Και όταν έφευγαν υπέστησαν σωματική και ψυχολογική βία».

«Δεν σταματήσαμε να είμαστε Τούρκοι, ό, τι κι αν είπαν. Μας πήγαν στο στρατόπεδο του Μπελένε. Έμεινα εκεί για ενάμιση χρόνο. Μας έκλεισαν κάπου και δεν μας έβγαζαν ποτέ. Επί μήνες μας ασκούσαν ψυχολογική και λεκτική βία. Μου επέτρεπαν να δω τους δικούς μου μια φορά το εξάμηνο και αυτό μόνο πίσω από το τζάμι. Ήταν φρικτές μέρες. Δόξα τω Θεώ όλα πέρασαν».