Η Τουρκία αντιτίθεται σε όλες τις μορφές τρομοκρατίας στη Συρία

Αυτό στο οποίο αντιτίθεται η Άνκαρα είναι μια πολιτική οντότητα και ένα τρομοκρατικό κράτος υπό την ηγεσία της PKK που επιζητείται τώρα στη βόρεια Συρία χάρη στην άστοχη υποστήριξη των ΗΠΑ, της Ρωσίας και του καθεστώτος Άσαντ.

Όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα στο τι θα συμβεί στη συνέχεια στο έδαφος στη Συρία καθώς η συμφωνία του Μονάχου για την παύση των εχθροπραξιών αναμένεται να τεθεί σε ισχύ τα μεσάνυχτα του Σαββάτου. Όσο συνεχίζεται όμως ο πόλεμος, τα προβλήματα ασφαλείας γίνονται εντονότερα.

Όντας μέλος του συνασπισμού κατά της Νταές, η Τουρκία υποστηρίζει τα μέτρα που έχουν ληφθεί εναντίον αυτής της τρομοκρατικής οργάνωσης. Όμως ο πόλεμος στη Συρία είναι τώρα κάτι περισσότερο από την εξάλειψη της Νταές. Έχει μετατραπεί σε ένα σημαντικό κίνδυνο ασφαλείας για την Τουρκία κατά μήκος των νότιων συνόρων της.

Οι ανησυχίες της Άνκαρα όσον αφορά τις Λαϊκές Μονάδες Προστασίας (YPG) έχουν προκληθεί έπειτα από δυο ταυτόχρονες εξελίξεις κατά τις τελευταίες εβδομάδες. Η πρώτη αφορά τις επιθέσεις της YPG εναντίον των μετριοπαθών αντιπολιτευτικών ομάδων στις περιοχές Αζάζ, Ταλ Ριφάτ, Ιντλίμπ και Χαλέπι σε μια προσπάθεια να κινηθεί στα ανατολικά του Αφρίν. Αυτό φαίνεται να είναι κομμάτι ενός σχεδίου κατάληψης εδαφών μεταξύ του Αφρίν και των εδαφών ανατολικά του Ευφράτη. Όπως επισημαίνει ο Ουφούκ Ουλούτας, ο απώτερος στόχος της YPG είναι να επεκτείνει τα εδάφη που ελέγχει στο όνομα της καταπολέμησης της Νταές.

Το YPG το κάνει τώρα αυτό με την πλήρη υποστήριξη των ρωσικών αεροπορικών επιδρομών και του καθεστώτος του Σύρου ηγέτη Μπασάρ Άσαντ. Ενώ αυτό βοηθά τη Ρωσία και το καθεστώς Άσαντ, αποδυναμώνει τις συριακές αντιπολιτευτικές ομάδες.

Η δεύτερη ανησυχία αφορά την μακροχρόνια σχέση της YPG με την PKK, η οποία έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Η πρόσφατη αύξηση των επιθέσεων της PKK στην Τουρκία έχει υποστηριχτεί και υποβοηθηθεί από παράγοντες της YPG που συνδράμουν στην PKK με όπλα, πυρομαχικά και αντάρτες κατά μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων. Ενώ η Τουρκία προσπαθεί να θωρακίσει τα σύνορα της απέναντι στη Ντάες και τους ξένους μαχητές, παίρνει επίσης μέτρα για να σταματήσει τη ροή όπλων και τρομοκρατών που διασυνδέονται με την PKK από τη Συρία.

Η PKK νιώθει ενθαρρυμένη από τη στήριξη που λαμβάνει από το βραχίονα της στη Συρία στον αποκαλούμενο αγώνα κατά της Νταές. Εκμεταλλεύονται τον πόλεμο στη Συρία για την στρατολόγηση νέων μελών και για να πραγματοποιήσει επιθέσεις στην Τουρκία. Σχολιαστές που είναι υπέρ της PKK παραβλέπουν πολύ εύκολα το γεγονός ότι η PKK σαμπόταρε μονομερώς την διαδικασία επίλυσης που ξεκίνησε η κυβέρνηση.

Αν η PKK και οι πολιτικοί της συνεργάτες θέλουν πραγματικά τη συνέχιση της διαδικασίας επίλυσης, μπορεί πολύ εύκολα να παύσει τις τρομοκρατικές ενέργειες και να κηρύξει τον αφοπλισμό της. Έτσι θα ακυρώσει αυτό που παραπλανητικά αποκαλείται «πόλεμος του Προέδρου της Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά των Κούρδων». Αλλά αρνείται να το κάνει. Αντιθέτως, η PKK και οι συνήγοροι της χρησιμοποιούν τις λέξεις ειρήνη και δημοκρατία όταν ξεπλένουν και υποστηρίζουν την τρομοκρατία της PKK.

Η Τουρκία έχει κάθε δικαίωμα να απαιτεί βοήθεια από τους συμμάχους της. Είναι λάθος τόσο ηθικά όσο και πολιτικά να εθελοτυφλείς (κλείνουν τα μάτια, κάνουν τα στραβά μάτια, να μην βλέπεις) στη σχέση μεταξύ της PKK και της YPG. Το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) ιδρύθηκε το 2003 κατόπιν άμεσης διαταγής του φυλακισμένου ηγέτη της PKK Αμπντουλάχ Οτζαλάν. Υιοθέτησε τους ίδιους ιδεολογικούς στόχους και την ίδια οργανωτική δομή και ποτέ δεν απέκρυψε τις σχέσεις της με το PKK. Από την δεκαετία του '80, το 20% των μελών της PKK προέρχονται από τη Συρία. Όπως έγραψε και ο Ραγκίπ Ζορλού στην λεπτομερή έκθεση του, αρκετές αναλύσεις και εκθέσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών έχουν αναφερθεί στη σχέση μεταξύ της PKK και της YPG.

Είναι απλά υποκρισία να παρουσιάζεται ως αντικουρδική η απόρριψη της PKK και PYD από την Άνκαρα. Παρά τους ισχυρισμούς του παραπλανητικού κυρίου άρθρου της The New York Times, η Τουρκία δεν έχει τίποτα εναντίον των Κούρδων της Τουρκίας, του Ιράκ, της Συρίας ή του Ιράν. Η Τουρκία είναι κατά των τρομοκρατικών οργανώσεων ασχέτως αν προέρχονται από θρησκευτικές, εθνοτικές ή Μαρξιστικές-Λενινιστικές ιδεολογίες. Η Τουρκία διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με την Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν (KRG) του Βορείου Ιράκ διότι δεν έχουν την παραμικρή σχέση είτε με την PKK, είτε με το καθεστώς Άσαντ. Από ότι φαίνεται όμως κάποιοι στη Δύση έχουν τη συνήθεια να νομιμοποιούν τρομοκρατικές οργανώσεις όταν αυτές εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους. Το γεγονός ότι δεν αρέσει σε κάποιον ο Ερντογάν, δεν του δίνει το δικαίωμα να υποστηρίζει μια τρομοκρατική οργάνωση.

Σύμφωνα με μια πρόσφατη ανάλυση της Bloomberg, Αμερικανοί αξιωματούχοι παραδέχονται τις σχέσεις της YPG με ομάδες πολιτοφυλάκων που υποστηρίζονται από το καθεστώς και την PKK: «Ορισμένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι μας είπαν ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν καταγράψει συναντήσεις μεταξύ της κουρδικής ένοπλης ομάδας και αξιωματούχων της Δύναμης Κουντς (Quds) των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν, που πολεμά στο πλευρό του καθεστώτος Άσαντ εναντίον της αντιπολίτευσης από το 2011. Η παράταξη αυτή λέει επίσης ότι η κουρδική ομάδα, η YPG, συνεργάζεται στενά με την PKK, μια κουρδική τρομοκρατική οργάνωση που βρίσκεται σε πόλεμο με την Τουρκία.»

Αυτό στο οποίο αντιτίθεται η Άνκαρα είναι μια πολιτική οντότητα και ένα τρομοκρατικό κράτος υπό την ηγεσία της PKK που επιζητείται τώρα στη βόρεια Συρία χάρη στην άστοχη υποστήριξη των ΗΠΑ, της Ρωσίας και του καθεστώτος Άσαντ.

Αυτό δεν έχει καθόλου σχέση με τους Κούρδους της Συρίας που διεκδικούν τα δικαιώματα τους. Αντιθέτως, η Άνκαρα στήριξε τα δικαιώματα των Κούρδων τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ. Είναι γεγονός ότι ο Ερντογάν ήταν εκείνος που έθιξε τα δικαιώματα των Κούρδων της Συρίας στον Άσαντ πριν ακόμα μιλήσει κανείς για αυτά. Η Τουρκία ήταν πάλι αυτή που επέτρεψε την είσοδο στη χώρα σε περίπου 200.000 κατοίκους του Κομπάνι όταν η πόλη δέχθηκε επίθεση από την Νταές το 2014.

Αυτό που συμβαίνει είναι μια ντε φάκτο επέκταση της συριακής θυγατρικής της PKK σε μη κουρδικές περιοχές της βόρειας Συρίας. Η PYD και η YPG είναι γνωστές για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία ενδεχομένως να έχουν διαπράξει εγκλήματα πολέμου «ισοπεδώνοντας χωριά».

Η πραγματικότητα είναι πως οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν την YPG κατά της Νταές, η Ρωσία την χρησιμοποιεί για να στηρίξει το καθεστώς Άσαντ και ο Άσαντ την χρησιμοποιεί για να επιβιώσει καθώς και κατά της Τουρκίας. Ο Άσαντ ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του στις συναλλαγές του με τους Κούρδους. Ο Χαφέζ Άσαντ επέτρεψε την είσοδο της PKK στη Συρία και πρόσφερε στον Οτζαλάν ασφαλές καταφύγιο κατά τη δεκαετία του '80 προκειμένου να την χρησιμοποιήσει κατά της Τουρκίας. Όταν η PKK σταμάτησε να εξυπηρετεί πλέον τα συμφέροντά του, τους πέταξε έξω. Μέχρι πριν από ένα χρόνο ο Μπασάρ Άσαντ θεωρούσε τους Κούρδους της Συρίας αναλώσιμα υποκείμενα και τους καταπίεζε. Προσπαθεί να τους τραβήξει με το μέρος του επειδή τώρα έχει ένα έννομο ενδιαφέρον σε μια συμμαχία με την PYD και την YPG, οι οποίες συμμαχώντας με το εγκληματικό καθεστώς Άσαντ κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά στους Κούρδους της Συρίας. Η στήριξη που παρέχεται στην PYD και την YPG στη Συρία αυτή τη στιγμή κυρίως εξυπηρετεί τη Ρωσία και τα συμφέροντα του καθεστώτος Άσαντ.

Πρέπει ο καθένας να κάνει ένα σαφή διαχωρισμό μεταξύ της PYD και YPG και των Κούρδων της Συρίας και να μην αισθάνονται έχθρα για αυτούς. Όπως η PKK δεν εκπροσωπεί τους Κούρδους στην Τουρκία, έτσι και η PYD δεν είναι η μοναδική εκπρόσωπος των Κουρδών της Συρίας. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν χιλιάδες Κούρδοι που δεν συμμερίζονται την ιδεολογία της PKK και της PYD και τηρούν μια αξιοπρεπή στάση κατά του καθεστώτος Άσαντ.

Σε τελική ανάλυση, ο αποκαλούμενος αγώνας κατά της Νταές έχει μετατραπεί σε ένα υποκριτικό παιχνίδι εξουσίας, βάσει της οποίας μια πλειάδα πολέμων διά αντιπροσώπων (proxy war) μαίνεται σε Συρία και Ιράκ. Είναι παράλογο καθώς και εξοργιστικό το γεγονός ότι καλούμαστε να ξεχάσουμε ήσυχα τα φρικτά εγκλήματα του καθεστώτος Άσαντ και των υποστηρικτών του και να κλείσουμε τα μάτια σε περισσότερους από 400.000 νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες, όλα στο όνομα του αγώνα κατά της Νταές.