Άρθρο Καλίν: Καίγεται το Χαλέπι

Ο συριακός πόλεμος, στο πέμπτο του έτος σήμερα, εξακολουθεί να σβήνει σιγά σιγά από τους τίτλους και την ατζέντα της διεθνούς κοινότητας. Και ενώ ο κόσμος στρέφεται στην επόμενη έκτακτη είδηση, η σφαγή στη Συρία συνεχίζεται, καταστρέφοντας ζωές, κοινότητες, ιστορία και πάνω από όλα, κάθε ελπίδα ότι αυτός ο πόλεμος θα τελειώσει και ο λαός της Συρίας θα ξαναδεί ειρήνη και ευημερία.

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια, η Συρία εν γένει κουβάλησε το βαρύ πλήγμα αυτού του αιματηρού πολέμου. Αλλά το Χαλέπι, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας και το πολιτιστικό και χρηματοοικονομικό της κέντρο, βρέθηκε στο επίκεντρο των εντονότερων συγκρούσεων των τελευταίων εβδομάδων. Η πτώση του Χαλεπιού θα αποτελέσει ένα κέρδος κρίσιμης σημασίας για το καθεστώς και τους υποστηρικτές του. Αλλά και θα εμβαθύνει την ήδη τραγική ανθρωπιστική κατάσταση στο έδαφος και θα αναγκάσει δεκάδες χιλιάδες νέους πρόσφυγες να κινηθούν προς την Τουρκία. Πάνω από όλα θα ενθαρρύνει το καθεστώς Άσαντ μπροστά στην αδιαφορία του κόσμου απέναντι στον πιο άγριο και πιο βάρβαρο πόλεμο των σύγχρονων καιρών.

Το υπ’ αριθμόν 2254 ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που ψηφίστηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015, υποτίθεται ότι θα εξέθετε ένα νέο πλαίσιο και ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για τον τερματισμό του πολέμου, θα έφερνε ανθρωπιστική βοήθεια και θα ξεκινούσε την διαδικασία της πολιτικής μετάβασης σε μία νόμιμη, δημοκρατική και συμπεριληπτική κυβέρνηση στη Συρία. Υποτίθεται εξάλλου ότι θα βοηθούσε στον αγώνα κατά της Νταές.

Αλλά δεν εκπλήρωσε κανέναν από αυτούς τους στόχους, καθώς το καθεστώς εξακολούθησε να επιτίθεται σε στόχους της αντιπολίτευσης και αμάχους στο Ιντλίμπ, το Χαλέπι και την υπόλοιπη χώρα με ρωσικές ενισχύσεις από τον αέρα και σιιτικές ομάδες πολιτοφυλακής στο έδαφος. Η συμφωνία του Μονάχου για την «παύση των εχθροτήτων» που εγκρίθηκε στις 11 Φεβρουαρίου, θα ετοίμαζε το έδαφος για τις συνομιλίες υπό τον ΟΗΕ στην Γενεύη. Ενώ μείωσε την ένταση της βίας στο τέλος Φεβρουαρίου και τον Μάρτιο, τα πράγματα τώρα γίνονται πάλι χειρότερα μέρα με τη μέρα. Επιπλέον, υπήρξε ελάχιστη πρόοδος στον αγώνα κατά της Νταές στη Συρία και στο Ιράκ.

Όπως επιβεβαίωσαν αξιωματούχοι του ΟΗΕ, το καθεστώς Άσαντ έως τώρα παραβίασε διαρκώς το ψήφισμα 2254 του ΣΑ του ΟΗΕ και την Συμφωνία του Μονάχου. Εξακολούθησε να βομβαρδίζει περιοχές αμάχων και υπό των έλεγχο αντικαθεστωτικών περιοχές στο Ιντλίμπ, τη βόρεια Λαττάκεια και το Χαλέπι, σκοτώνοντας εκατοντάδες αμάχους και εμποδίζοντας την πρόσβαση της ανθρωπιστικής βοήθειας στους έχοντες ανάγκη.

Και τώρα το καθεστώς εστιάζει τις επιθέσεις του στο Χαλέπι. Βάζει στο στόχαστρο σχολεία, φούρνους, νοσοκομεία και δρόμους με στόχο να τιμωρήσει τον άμαχο πληθυσμό σε περιοχές ελεγχόμενες από την αντιπολίτευση. Αυτή είναι μια τυπική ρωσική τακτική: Εάν βομβαρδίσετε όχι μόνο τους πολεμιστές αλλά και τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους και τις πόλεις τους, θα πάψουν να πολεμάνε ουσιαστικά χωρίς να ρίξουν ούτε μία σφαίρα. Η αντιπολίτευση αντιτάχθηκε σε αυτούς τους χωρίς διακρίσεις φόνους. Αλλά δεν υπάρχουν πλέον ασφαλείς περιοχές μέσα και γύρω από την αρχαία πόλη του Χαλεπιού. Χωρίς καμία ελπίδα στον ορίζοντα, το Χαλέπι εξελίσσεται σε άλλη μία πόλη-φάντασμα. Η σχεδόν ολοκληρωτική του καταστροφή είναι ένα τραγικό σημάδι της αποτυχίας της διεθνούς κοινότητας να σώσει την Συρία και τους ανθρώπους της.

Από την αρχή του συριακού πολέμου, πολλοί είπαν ότι δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στη Συρία. Αλλά το καθεστώς Άσαντ, η Ρωσία και οι σιιτικές ομάδες πολιτοφυλακής που υποστηρίζουν το καθεστώς στη Δαμασκό, απέδειξαν ότι ισχύει το αντίθετο. Χρησιμοποίησαν κάθε μορφή στρατιωτικής δύναμης, περιλαμβανομένων των χημικών όπλων, βομβών διασποράς και βομβών-βαρέλια και αεροπορικών επιθέσεων για να αλλάξουν την τροπή των γεγονότων. Η διπλωματική πρωτοβουλία του ΟΗΕ υπό τις ΗΠΑ και την Ρωσία, χειραγωγήθηκε για να επιμηκύνει την διάρκεια ζωής του καθεστώτος Άσαντ και να εξασφαλίσει τους πολιτικούς υπολογισμούς των υποστηρικτών του.

Στο μεταξύ η Νταές συνεχίζει να κρατά τις περιοχές που έχει υπό τον έλεγχό της. Η πολιτική του αντιπερισπασμού και της καθυστέρησης στις υπό τον ΟΗΕ συνομιλίες της Γενεύης, βοηθά αυτή την τρομοκρατική ομάδα να αποκτήσει νέα μέλη και να επεκτείνει την σφαίρα επιρροής της. Οι αεροπορικές επιδρομές του συνασπισμού βέβαια και περιορίζουν τις επιχειρησιακές της ικανότητες σε συγκεκριμένα κομμάτια της Συρίας και του Ιράκ. Αλλά ο κύριος κορμός της Νταές, φαίνεται ότι κατάφερε να παραμείνει τόσο γερός ώστε να πραγματοποιήσει νέες τρομοκρατικές επιθέσεις.

Στην προκειμένη περίπτωση στο Κίλις κοντά στα συριακά σύνορα όπου οι επιθέσεις ρουκετών της Νταές σκότωσαν 21 ανθρώπους. Οι Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις βομβάρδισαν τις θέσεις της Νταές απέναντι από το Κίλις και εξόντωσαν δεκάδες τρομοκράτες. Βοηθήθηκαν από τις αεροπορικές δυνάμεις του συνασπισμού. Η Τουρκία θα συνεχίσει να πράττει ότι είναι αναγκαίο ώστε να σταματήσει αυτές τις επιθέσεις ρουκετών.

Αλλά το απλό γεγονός ότι είναι ότι όσο το καθεστώς Άσαντ παραμένει σε ισχύ και συνεχίζει τον πόλεμο φθοράς υπό τον μανδύα των ειρηνευτικών συνομιλιών, η Νταές θα παραμείνει ως μία δραστική δύναμη στο πεδίο. Τα δύο τέρατα του συριακού πολέμου, δηλαδή το εγκληματικό καθεστώς Άσαντ και η τρομοκρατική Νταές, θρέφονται το ένα από το άλλο και μοιράζονται το έγκλημα της καταστροφής της Συρίας και του λαού της.

Αυτό που κάνει το καθεστώς Άσαντ στο Χαλέπι και στην ιστορική του κληρονομιά δεν είναι λιγότερο βάρβαρο από αυτά που έκανε η Νταές στην Παλμύρα πέρυσι. Οι δίχως διακρίσεις φόνοι γυναικών και παιδιών, γιατρών, νοσοκόμων και εργαζόμενων που παρέχουν ανθρωπιστική βοήθεια δεν είναι τίποτα άλλο παρά εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Όλα αυτά είναι μια επανάληψη των όσων συνέβησαν στην Βοσνία την δεκαετία του ’90, μόνο που εξελίσσονται με πιο συντριπτικό και απάνθρωπο τρόπο. Η απραξία του κόσμου να σταματήσει τότε την βοσνιακή γενοκτονία, παραμένει ως μαύρη κηλίδα στην σύγχρονη ιστορία. Η αδιαφορία στους πόνους του συριακού λαού θα γραφτεί στην ιστορία ως μια βαθύτερη ντροπή για την ανθρωπότητα.

Η πτώση του Χαλεπιού θα είναι κάτι περισσότερο από το χάσιμο μιας πόλης. Θα έχει χαθεί και η τελευταία ελπίδα των Σύρων για ειρήνη, ελευθερία και αξιοπρέπεια. Θα προσφέρει στο αιματηρό καθεστώς Άσαντ άλλη μια δειλή νίκη. Αλλά το τραγικότερο είναι ότι θα στείλει στον λαό της Συρίας ένα επώδυνο μήνυμα, ότι αφέθηκαν μόνοι.

Αν ο ΟΗΕ, οι ΗΠΑ και η Ρωσία είναι πράγματι σοβαροί όσον αφορά να βάλουν τέρμα σε αυτό το τερατούργημα, πρέπει πρώτα να σταματήσουν το καθεστώς Άσαντ να υπονομεύει ότι έχει απομείνει από την ελπίδα για ειρήνη, ασφάλεια και ευημερία στη Συρία. Οι συνομιλίες της Γενεύης δεν έχουν κανένα νόημα την στιγμή που βόμβες-βαρέλια και αεροπορικά χτυπήματα καίνε και καταστρέφουν τα πάντα στο Χαλέπι.