Η Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης (08-2020)

            Αίσθηση προκάλεσε στα τέλη Ιανουαρίου μία επιστολή με πολλά μηνύματα και συμβολισμούς την οποία υπέγραψαν οι τρεις βουλευτές της Μειονότητας. Αποδέκτες ήταν οι Υπουργοί Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας. Αντικείμενο της επιστολής ήταν η δημιουργία μνημείου για τους πεσόντες Μειονοτικούς στο Αλβανικό μέτωπο.

            Με την επιστολή τους οι βουλευτές Ξάνθης Μπουρχάν Μπαράν και Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και ο βουλευτής Ροδόπης Ιλχάν Αχμέτ κατέθεσαν αίτημα για πρώτη φορά με το οποίο ζητούν την απόδοση τιμών από το ελληνικό κράτος προς τους νεκρούς ήρωες πεσόντες Μειονοτικούς που υπηρέτησαν στο Αλβανικό μέτωπο και έπεσαν υπέρ Πατρίδος.

            Στην επιστολή τους αναφέρονται αρχικά στην εφαρμογή της διμερούς Συμφωνίας Ελλάδας – Αλβανίας που ξεκίνησε στις 22 Ιανουαρίου του 2018 και είχε υπογραφεί το 2009 για την Αναζήτηση, Εκταφή, Προσδιορισμό Ταυτότητας και Ενταφιασμό Πεσόντων στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Αλβανία το 1940-1941.

            Οι βουλευτές σημειώνουν ότι «Στον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο του 1940-41 στα βουνά της Αλβανίας πήραν μέρος με αυταπάρνηση επιτελώντας το Πατριωτικό τους καθήκον εκατοντάδες συμπολίτες μας μέλη της Μειονότητας της Δυτικής Θράκης που κατάγονταν από τους νομούς Έβρου, Ροδόπης και Ξάνθης».

            Επειδή σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Γενικού Επιτελείου Στρατού υπήρξαν νεκροί στα πεδία των μαχών εντός του αλβανικού εδάφους, οι βουλευτές επισημαίνουν ότι «Θα αποτελούσε συνεπώς έναν ελάχιστο φόρο τιμής και αναγνώρισης του αγώνα τους και της θυσίας τους στο μέτωπο υπέρ της Πατρίδας, η ανέγερση ενός μνημείου στον εν λόγω χώρο που έχει παραχωρηθεί για τους Έλληνες νεκρούς του μετώπου και για τους συμπολίτες μας που έπεσαν εκεί και ήταν μέλη της Μειονότητας».   

            Στο τελευταίο μέρος της επιστολής τους οι βουλευτές αναφέρουν ότι «Η ανέγερση ενός μνημείου εις μνήμην των μελών της Μειονότητας θα αποτελούσε ένα θετικό βήμα μείζονος σημασίας» και ζητούν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου να γίνουν σύμφωνα με το δόγμα της Ισλαμικής θρησκείας, κάτι που θα προσδώσει ιδιαίτερη συμβολική αξία σε όλο το εγχείρημα.

Είναι μία σημαντική από κάθε άποψη επιστολή. Αρχικά επειδή τα τελευταία χρόνια οι μειονοτικοί βουλευτές δεν μας έχουν συνηθίσει σε κοινές επιστολές, κυρίως όταν πρόκειται για βουλευτές της Μειονότητας που προέρχονται από διαφορετικά πολιτικά κόμματα. Έχουμε δει επιστολές που συνυπογράφουν βουλευτές που ανήκουν στο ίδιο κόμμα, όχι όμως επιστολές από μειονοτικούς βουλευτές διαφορετικών κομμάτων.  

Πρόκειται αρχικά μία κίνηση που δηλώνει την ενότητα, χαρακτηριστικό που πρέπει να διακρίνει την Μειονότητα στο σύνολό της, κυρίως όταν διεκδικεί σημαντικά για την ίδια αιτήματα.

            Η πρωτοβουλία των βουλευτών έχει και ψυχολογικές προεκτάσεις. Πολλές φορές ακούμε από τα μέλη της Μειονότητας να προασπίζονται το ιδιαίτερο συναισθηματικό δέσιμο με την χώρα υπηκοότητάς τους παραπέμποντας σε συγγενείς που πολέμησαν ή και θυσιάστηκαν στα πεδία μαχών υπέρ της Ελλάδας. Η εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων συνεπάγεται στη συνείδηση των αντρών ότι οι ίδιοι υπήρξαν συνεπείς στα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους έναντι της πατρίδας.  

            Η πρόταση για δημιουργία ενός μνημείου για όσους χάθηκαν στο πεδίο της μάχης αποτελεί δικαιολογημένα έναν ύψιστο φόρο τιμής και αναγνώρισης της αυτοθυσίας των μελών της Μειονότητας, ώστε να μην υπάρχουν διακρίσεις και διαχωρισμοί.

            Και κάτι τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ενσωμάτωση της Δυτικής Θράκης στον ελληνικό κορμό. Επειδή είναι μία ιδιαίτερη επέτειος, οι ετοιμασίες ξεκίνησαν νωρίτερα, οι εορτασμοί πρέπει να ανταποκρίνονται σε αυτήν την μεγάλη επέτειο των 100 χρόνων.

Οι βουλευτές με την πρότασή τους ουσιαστικά λένε ότι η Μειονότητα δεν γίνεται, δεν μπορεί να απέχει από αυτά τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία του τόπου. Διότι πολύ απλά και η ίδια υπήρξε βασικό κομμάτι αυτής της ιστορίας. Ούτε γίνεται οι εορτασμοί να μην συμπεριλάβουν την κοινότητα, να μην τιμήσουν έναν πληθυσμό ο οποίος έχει προσφέρει θύματα για την προάσπιση των συμφερόντων της χώρας.

            Λίγο πριν την εκπνοή του 2019, συγκροτήθηκε με απόφαση του Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης η επιτροπή της Περιφέρειας για τα 100 χρόνια από την ενσωμάτωση της Θράκης στον εθνικό κορμό. Έργο της είναι ο σχεδιασμός, η επιλογή και ο προγραμματισμός των δράσεων σε επίπεδο περιφέρειας για την εκατοστή επέτειο.

            Εφτά στον αριθμό μέλη απαρτίζουν την επιτροπή, όλοι τους μέλη της Πλειονότητας. Γιατί δεν συμπεριλήφθηκε στη σύνθεση της επιτροπής και ένας εκπρόσωπος της Μειονότητας έστω και για το συμβολικό κομμάτι της ιστορίας; Είναι τόσο δύσκολο να συμβεί; Δεν θα έπρεπε να είναι αυτονόητο ώστε σε αυτήν την επιτροπή να υπάρχει αντιπροσωπευτική εκπροσώπηση των κοινοτήτων που με το διάβα των αιώνων μόχθησαν και θυσιάστηκαν για τον τόπο τους; 

Από την άλλη σε άλλες περιπτώσεις συγκρότησης επιτροπών επιφορτισμένων να αποφασίσουν για σημαντικά μειονοτικά ζητήματα, με μεγάλη ευκολία βρίσκονται και συμμετέχουν πάντα μέλη της Πλειονότητας, συνήθως αποτελούν και την πλειοψηφία σε αυτές τις επιτροπές.

            Κι αν πέρασαν 100 χρόνια από την ενσωμάτωση της Θράκης στον ελληνικό κορμό, η πρόταση των τριών βουλευτών της Μειονότητας θα έπρεπε να είναι η αρχή για μία ουσιαστική απόδοση τιμών και αναγνώρισης του αυτονόητου, ότι η γη δεν μας ανήκει, της ανήκουμε για αυτό μόνο ενωμένοι μπορούμε να πορευτούμε για την πρόοδο και την εξέλιξη.