Η Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης(23-2018)

Πλησιάζοντας το τέλος της σχολικής χρονιάς, το σημαντικότερο ίσως γεγονός στον εκπαιδευτικό χώρο της μειονοτικής εκπαίδευσης αναδείχθηκε το βέτο που άσκησε ο εκπαιδευτικός κόσμος της Θράκης σχετικά με την εφαρμογή του πιλοτικού προγράμματος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για την εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας σε έξι (6) νηπιαγωγεία.

Το πρόγραμμα δεν εφαρμόστηκε επειδή το μπλόκαραν οι νηπιαγωγοί των σχολείων και οι φορείς που τους εκπροσωπούν, με αποτέλεσμα σήμερα να μην έχουμε εικόνα σχετικά με την επιτυχία του εγχειρήματος εισαγωγής της τουρκικής γλώσσας σε νηπιαγωγεία.

Από την άλλη, η καθιέρωση από την επόμενη σχολική χρονιά (2018-2019) της διετούς υποχρεωτικής φοίτησης στα νηπιαγωγεία από μονοετής που ήταν μέχρι σήμερα, έφερε νέα δεδομένα.

Βάσει νόμου ιδρύονται δύο νέα νηπιαγωγεία στην Αιώρα της Ξάνθης και τους Ασωμάτους στην Κομοτηνή, ενώ αναβαθμίστηκαν άλλα υπάρχοντα νηπιαγωγεία στα αστικά κέντρα, προφανώς για να μπορέσουν να φιλοξενήσουν τον αυξημένο πλέον αριθμό νηπίων. Το Υπουργείο δεν ανακάτεψε τη σούπα και τον χάρτη των μειονοτικών σχολείων, εκτός αν υπάρξουν νέες συμπληρωματικές εξελίξεις μέσα στο καλοκαίρι, όπως άλλωστε έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, με τις συγχωνεύσεις που λαμβάνουν χώρα την θερινή περίοδο.   

Οι οργανώσεις και οι θεσμικοί φορείς που εκπροσωπούν τους νηπιαγωγούς, λειτούργησαν καταλυτικά και αναδείχθηκαν σε παράγοντα που καθόρισε τις εξελίξεις αναφορικά με το πρόγραμμα του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής με τίτλο «Πιλοτικές παρεμβατικές δράσεις υποστήριξης μουουλμανοπαίδων στα νηπιαγωγεία της Θράκης».

 Όχι μόνο μπλόκαραν την εφαρμογή του προγράμματος με στάσεις εργασίας, αποχές και απεργίες κρατώντας τα σχολεία κλειστά, αλλά επέμεναν σε συνάντηση με τον Υπουργό Παιδείας προκειμένου να καταστήσουν τους εαυτούς τους συνομιλητές και εν δυνάμει σχεδιαστές της πολιτικής που εφαρμόζει το Υπουργείο.

Έτσι, κατάφεραν και πέτυχαν όχι μία, αλλά περισσότερες συναντήσεις με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου στις οποίες τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας και αντιπροσωπεία των Διοικητικών Συμβουλίων των Συλλόγων Εκπαιδευτικών Ροδόπης και Ξάνθης συμφώνησαν σε βασικές αρχές και θέσεις τις οποίες αργότερα δημοσιοποίησαν με σχετικό δελτίο τύπου.

Ανάμεσα σε άλλα λοιπόν, οι βασικοί συνομιλητές στο τραπέζι διαλόγου με θέμα την φοίτηση των νηπίων της Μειονότητας και την παντελή απουσία συνομιλητή από την πλευρά της κοινότητας, συμφώνησαν και στα εξής σε σχέση με τα βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει να διέπουν το πιλοτικό πρόγραμμα: «Αναγνωρίζεται η σημασία των πρώτων – μητρικών γλωσσών ως γλωσσών στήριξης στην εκπαιδευτική διαδικασία», και ακόμα, «Επιβεβαιώνεται ότι η αξιοποίηση και χρήση ων πρώτων – μητρικών γλωσσών όλων των νηπίων που συμμετέχουν στην πιλοτική εφαρμογή βρίσκεται στον πυρήνα της επιστημονικής – παιδαγωγικής προσέγγισης του προγράμματος και αποτελεί απαραίτηση προϋπόθεση για την πραγματοποίηση και συνέχισή του».

Σε όλο το κείμενο και τα συμφωνηθέντα, συναντάμε στο επίκεντρο τις «πρώτες-μητρικές γλώσσες», όπως αναφέρονται στο δελτίο τύπου, σε σημείο να μένει η αίσθηση σε όποιον το διαβάζει ότι όλος ο ντόρος έγινε αποκλειστικά και μόνο για την τουρκική γλώσσα.

Για δε τους συναδέλφους τους μειονοτικούς μια και απουσίαζαν από το τραπέζι αποφάσισαν ότι η απασχόλησή τους δεν θα λογίζεται ως προϋπηρεσία, δεν θα μοριοδοτείται, και ο ρόλος τους θα είναι απλά και μόνο υποστηρικτικός της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Για την αποτίμηση όλων των πεπραγμένων δημιουργήθηκε ομάδα εργασίας με τη συμμετοχή εκπροσώπων του Δ.Σ. της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας.

Οι φορείς δηλαδή που άσκησαν σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς πίεσεις και μπλόκαραν με τον τρόπο τους την εφαρμογή του πιλοτικού προγράμματος, έγιναν δεκτοί από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, έθεσαν τους εαυτούς τους σχεδιαστές των πολιτικών αξόνων του προγράμματος και με ένα δελτίο τύπου τα είπαν όλα.

Oι εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών σε Ροδόπη και Ξάνθη πίεσαν επειδή αποκλείστηκαν από τον διάλογο, έναν διάλογο που τελικά έκαναν με τους δικούς τους όρους αποκλεισμού που δεν ήταν άλλοι παρά η παντελής απουσία των συναδέλφων τους μελών της Μειονότητας. Το θέμα το οποίο απασχόλησε αφορούσε αποκλειστικά και μόνο την εκπαίδευση των νηπίων της Μειονότητας και για αυτήν δεν ζητήθηκε η γνώμη και δεν τοποθετήθηκαν τα ίδια τα μέλη της κοινότητας και οι εκπρόσωποί της.

Φυσικά στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει μιας μορφής υποχρέωση με την έννοια ότι από τη στιγμή που η φοίτηση είναι υποχρεωτική, οι γονείς δεν έχουν δικαίωμα ελεύθερης επιλογής της σχολικής δομής. Κι εδώ παίζεται ένα παιχνίδι με άνισους όρους. 

Δικαιολογημένα οι Σύλλογοι Αποφοίτων ΕΠΑΘ Ροδόπης, Έβρου και Ξάνθης βγήκαν με ανακοινώσεις τους να στηρίξουν την μειονοτική πρωτοβάθμια εκπαίδευση και να παροτρύνουν τους γονείς να στείλουν τα παιδιά τους σε μειονοτικά σχολεία. Μέχρι σήμερα έχουν βρει κλειστές πόρτες στις διεκδικήσεις τους κυρίως σε ότι αφορά την ίδρυση δίγλωσσων μειονοτικών νηπιαγωγείων.