Γραμμή του Ορίζοντα (2014-30)

«Κανένας άνεμος δεν βοηθά το πλοίο που δεν έχει προορισμό».

Κυρίες και κύριοι γεια σας. Είμαστε πάλι μαζί με τη Γραμμή του Ορίζοντα! Στη σημερινή μας εκπομπή ξεκινάμε με ένα απόφθεγμα που ανήκει στο Μισέλ ντε Μονταίν. Στη Γραμμή του Ορίζοντα συνεχίζουμε να καθοδηγούμε τους νέους που στοχεύουν να πετύχουν μεγάλα πράγματα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας είχαμε επικοινωνία μέσω του TRT Horizon στο Facebook και προσπαθήσαμε να απαντήσουμε στις ερωτήσεις σας με το σωστότερο τρόπο. Συνεχίστε να μας ακολουθείτε!

Την προηγούμενη φορά που ήμασταν μαζί μιλήσαμε για το Διεθνές Συμπόσιο για τις Δυσκολίες στην Απασχόληση των Νέων που διοργανώθηκε στο Πανεπιστήμιο Abdullah Gül στο Kayseri. Ενώ στη σημερινή μας εκπομπή θα συζητήσουμε για την εναρκτήρια ομιλία που εκφώνησε ο Εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου της Νεολαίας Marius Ulozas. Πιστεύουμε πως η ομιλία του θα εμπνεύσει πολλούς νέους. Ο Ulozas εξήρε τη σημασία της τυπικής εκπαίδευσης καθώς και της μη τυπικής για την προσωπική ανάπτυξη των νέων, για να βρουν τι θέλουν να κάνουν και για τη συμβολή στην απασχόληση των νέων.

«Η ανεργία των νεαρών δεν είναι το πρόβλημα που αφορά μόνο τους νέους και την επιχειρηματική αγορά. Πρέπει να αξιολογήσουμε και τους διαφορετικούς τομείς. Διότι αυτό προκαλεί σοβαρά προβλήματα για όλες τις κοινωνίες και οικονομίες. Θέλω να μιλήσω για το θέμα που ξέρω πολύ καλά. Δηλαδή για τον εαυτό μου, θα μιλήσω: Θυμάμαι όταν ήμουν ένα μικρό παιδί στη Λιθουανία. Γεννήθηκα σε μια χώρα που βρισκόταν υπό κατοχή. Όταν πήγαινα στην πέμπτη τάξη, η χώρα μας απέκτησε την ανεξαρτησία της. Μαζί με αυτό, άλλαξαν ξαφνικά όλα που είχαμε μάθει στο σχολείο. Μαθαίναμε πια νέα πράγματα για την ιστορία, τη γεωγραφία ακόμα και για τον θεό. Διότι στο προηγούμενο σύστημα, δεν έγινε αναφορά στο θέμα αυτό. Έτσι αντιλήφθηκα πως δεν είναι σαφή πολλά πράγματα στη ζωή και ότι δεν μαθαίναμε στο σχολείο τα πάντα που μαθαίναμε για την προετοιμασία στη ζωή. Όταν αποφοίτησα από το σχολείο, είχα μια επιλογή που ήταν δύσκολη και που θα διαμόρφωνε τη ζωή μου: Σε ποιο τμήμα θα σπούδαζα στο πανεπιστήμιο; Γιατί στη χώρα μου δεν υπάρχει μια επιλογή να μη σπουδάσεις στο πανεπιστήμιο. Εάν δεν πάτε στο πανεπιστήμιο, αυτό σημαίνει η αποτυχία σας ή η αποτυχία των γονέων σας. Θα πήγαινα οπωσδήποτε στο πανεπιστήμιο όμως σε ποιο τμήμα θα σπούδαζα; Όταν ήμουνα νέος προτίμησα τη φιλοσοφία επειδή είχα ενδιαφέρον για το πώς λειτουργεί η ζωή. Όταν πλησίαζα την αποφοίτηση αντιλήφθηκα πως κανείς δεν έψαχνε έναν φιλόσοφο για δουλειά. Έτσι συνέχισα τις σπουδές μου στη νομική και τη δημόσια διοίκηση. Ήτανε καταπληκτικό! Έμαθα τις διοικητικές μονάδες των χωρών και το πώς διοικούνται. Αυτά που έμαθα συμβάλλουν σημαντικά και στη σημερινή επαγγελματική μου ζωή. Αλλά δεν ήθελα να γίνω ένας δικηγόρος αν και αυτό αποτελεί το όνειρο πολλών νέων και γονέων. Τελικά πήρα τυπική εκπαίδευση μέσα σε οχτώ χρόνια και είχα δύο πτυχία. Δεν ήξερα ότι θα συνέβαλαν ακόμα αυτά στην αξιολόγηση της ζωής μου με τον καλύτερο τρόπο. Στη διάρκεια της εκπαιδευτικής μου ζωής πήγα στην Ιρλανδία για ένα εξάμηνο. Δεν υπήρχαν τότε το Erasmus και η Ευρωπαϊκή Εθελοντική Υπηρεσία. Ήμουν εκεί για να εργαστώ και να ταξιδέψω λίγο. Ξέρετε τι αντιλήφθηκα; Στην ουσία στην επαγγελματική αγορά κανείς δεν μας περίμεναν. Διότι όταν είστε νέοι πιστεύετε πως είστε έξυπνος, καλός και ότι σας περιμένουν όλοι για δουλειά όμως αυτό δεν αποτελεί την πραγματικότητα. Δηλαδή πρέπει να μάθετε να διαφημίσετε τον εαυτό σας. Δηλαδή πρέπει να μάθετε να μιλήσετε για τα πλεονεκτήματά σας και να δείξετε ότι έχετε μερικές ικανότητες. Σήμερα υπάρχουν πιστοποιητικά όπως Europass και Youthpass τα οποία συμβάλλουν στα θέματα αυτά. Εγώ δεν είχα τέτοια μέσα μεταξύ των ετών 2002-2003. Και χρειαζόταν να δείξω τις απαραίτητες ικανότητες μου για να προσληφθώ ακόμα και ως πωλητής παγωτού στην Ιρλανδία. Στην ουσία είμαι πολύ περήφανος για τη δουλειά που έκανα. Έμαθα την αγγλική γλώσσα, γνώρισα πολλούς ανθρώπους και έμαθα να χαμογελώ. Διότι δεν μπορείτε να πωλείτε παγωτό χωρίς χαμόγελο! Αργότερα άρχισα να συμμετέχω στις εργασίες των οργανισμών της νεολαίας. Έκανα αυτό στη διάρκεια των πανεπιστημιακών σπουδών μου. Θυμάμαι ότι το 2004 συμμετείχα σε μια εκπαίδευση σχετικά με την ευρωπαϊκή ιθαγένεια που χρηματοδοτούταν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ήμουνα για πρώτη φορά στη ζωή μου σε ένα μέρος όπου κανείς δεν μου έλεγε τι είναι σωστό και τι είναι λάθος και ποιο είναι το σημαντικό πράγμα στη ζωή μου. Αντ 'αυτού, μας ρωτούσαν: Τι έχει διαμορφώσει τις αξίες σου; Τι δημιούργησε την ταυτότητά σου; Τι είναι σημαντικό για σένα; Οι απλές ερωτήσεις αυτές έγιναν σημείο καμπής για μένα. Η μη τυπική εκπαίδευση δεν αναπτύσσει μόνο τις ικανότητες αλλά και είναι μια διαφορετική μορφή εκπαίδευσης που σας θεωρεί ένα ανθρώπινο ον που είναι ένα αναπόσπαστο μέρος του όλου. Από τότε μέχρι σήμερα είμαι ένας θαυμαστής της μη τυπικής εκπαίδευσης».