Όταν Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι προσπαθούν για έναν κοινό σκοπό

Τα τουρκικά στρατεύματα μπήκαν στο νησί το 1974 για να προστατέψουν τους Τουρκοκύπριους μετά από το υποκινούμενο από την Ελλάδα πραξικόπημα που άφησε το νησί διαιρεμένο με μία ελεγχόμενη από τον ΟΗΕ ουδέτερη ζώνη.

Οι σημερινές συνομιλίες με στόχο την εξεύρεση λύσης σε ένα πρόβλημα δεκαετιών, συνεχίζονται έστω και αργά.

Οι ηγέτες των δύο πλευρών την Τετάρτη ζήτησαν από τον ΟΗΕ μια νέα ειρηνευτική διάσκεψη στις αρχές Μαρτίου με τις εγγυήτριες χώρες, Αγγλία, Τουρκία και Ελλάδα.

Η διαφωνία επί της παρουσίας των τουρκικών στρατευμάτων στο νησί, εμφανίστηκε ως το βασικό εμπόδιο μπροστά από την πρόοδο των συνομιλιών.

Θεωρείται ότι στο νησί είναι αναπτυγμένοι περίπου 30.000 στρατιώτες. Η ρωμαίικη πλευρά θέλει να φύγουν από το νησί, η τουρκική πλευρά θέλει να παραμείνουν.

Το Ερένκιοϊ είναι μια στρατιωτική βάση που τελεί υπό τον έλεγχο της Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου. Δίπλα είναι το ρωμαίικο χωριό Πύργος. Αυτή η περιοχή είναι βουτηγμένη στην ιστορία που διαίρεσε το νησί.

Αλλά όπως ανακάλυψε ο Άντριου Χόπκινς από την TRT World όταν πήγε εκεί, οι ντόπιοι βρίσκουν τρόπους να εργάζονται μαζί παρά τις διαφορές τους. 

Δεν υπάρχουν πια πολίτες στο Ερένκιοϊ. Απομακρύνθηκαν από ερειπωμένα κτήρια που έχουν καταστραφεί από τον πόλεμο. Αυτό το μέρος είναι πλέον μια στρατιωτική βάση υπό τον έλεγχο της Βόρειας Κύπρου που περιβάλλεται από τα εδάφη της Νότιας Κύπρου και την ουδέτερη ζώνη του ΟΗΕ και έχει τεράστια συναισθηματική αξία. Το 1964 ο ρωμαίικος τομέας επιδόθηκε σε μια εκστρατεία να ενώσει το νησί με την Ελλάδα. Οι Τουρκοκύπριοι δεν ήθελαν κάτι τέτοιο, αντιστέκονταν, γεγονός το οποίο είχε ως αποτέλεσμα μια μεγάλη μάχη εδώ πέρα τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς.

Σήμερα το τζαμί της περιοχής λειτουργεί ως μουσείο αφιερωμένο στους ανθρώπους που πολέμησαν εδώ. Εκθέτονται τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν. Οι φωτογραφίες στους τοίχους δείχνουν πώς ήταν η ζωή κάποτε. Δείχνουν τους ανθρώπους να ζουν μέσα σε σπηλιές. 

Αμέσως δίπλα είναι ο Πύργος, ένα εθνικιστικό χωριό στο οποίο ζουν Ρωμιοί και τα αγάλματα των δικών τους ηρώων είναι έξω από το σχολείο.

Ο τοπικός δήμαρχος Νίκος Κλεάνθους λέει πως δεν ανησυχεί για την στρατιωτική βάση: «Η στρατιωτική βάση δεν αποτελεί απειλή για μας αλλά από το 1960 υπήρξε πηγή προβλημάτων. Διότι όταν αποκλείστηκε το χωριό, αποκλείστηκε η περιοχή από την υπόλοιπη χώρα».

Οι Τούρκοι και οι Ρωμιοί που ζουν στην περιοχή, αργότερα διεξήγαγαν καμπάνιες για 9 χρόνια και τελικά κατάφεραν να αποκτήσουν ένα πέρασμα στην περιοχή. Η διάρκεια του ταξιδιού στο τοπικό νοσοκομείο μειώθηκε από 3 ώρες σε μία ώρα.

Ισμέτ Οσπόλτα, από την τουρκοκυπριακή τοπική αρχή: Το άνοιγμα του νέου περάσματος ήταν μια ευκαιρία για τις δύο πλευρές να ξαναζήσουν σαν αδέρφια, σαν γείτονες.

Μέρη σαν το Ερένκιοϊ μπορούν να αναδεύσουν δυνατά συναισθήματα σε κάποιους ανθρώπους στην Κύπρο. Από εκείνα που και οι δύο πλευρές θα χρειαστεί να υπερβούν για να συμφωνήσουν. Στο μεταξύ οι άνθρωποι φαίνεται πως κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους σε μια δύσκολη κατάσταση.