اختراات تصادفی وتسهیلات زنده گی- رابر ویا رابر، یکی ازاکتشافات تصادفی و مهم

در حال حاضر میلیون‌ها وسیله نقلیه در کوچه‌ها و خیابان‌ها رفت وبازگشت دارند و اگر لاستیک‌های مناسب فصل نداشته باشید، خطر تصادف برای شما بیشتر میشود، به‌خصوص اگر قراربرانجام سفری در هوای سرد یا هوای برفی داشته و به راه بیفتید.

کشف رابر، ماده اولیه لاستیک موتر، به 300 سال قبل باز می گردد.

در سال 1745، کاوشگر فرانسوی، لاکوندامین،  سفر 10 ساله خود را در آمریکای جنوبی به پایان رساند و به پاریس، بازگشت. هدف از این سفر اندازه گیری یک درجه از نصف النهار جهان بود، اما لاکوندامین با محصول طبیعی که هیچ کس انتظارش را نداشت به فرانسه بازگشت. این محصول که کاوشگر آن را از پیرو آورده و به جهان علم هدیه کرد، ماده ای انعطاف پذیر بود که بومیان کشور پیرو از شیره درخت به دست می آوردند. هنگامی که پوست درخت کمی شکافته شد، شیره از آن خارج می‌شد و با وجود اینکه این آب بلافاصله یخ می‌زد، انعطاف پذیری خود را از دست نمیداد واسم آن رابر بود...

لا کوندامین دید که بومیان پیرو از این ماده محصولات زیادی تولید می‌کنند که نه تنها ناشکن و ضد آب بود، بلکه قابلیت کش دارد. او با هیجان سعی کرد کشف خود را در فرانسه معرفی کند، در محافل دانشگاهی با واکنش غیرمنتظره‌ای مواجه شد. دانشمندان فرانسوی لا کاندامین را تحقیر کردند و کشف او را بیهوده دیده و رد کردند. سرنوشت رابر که سال ها مورد تحقیر قرار گرفت، در سال 1770 تغییر کرد وابتدا به صفت پاک کن وارد مکاتب شد که اکنون ابزاری ضروری برای دانش آموزان است. حقیقت این است که توجه به لاستیک بی انصافی نیز نبود. این ماده خارق العاده با وجود فضایل خارق العاده اش ضروت به انتقادات زیادی هم داشت.

تا از قاره آمریکا به اروپا آورده شود تخمیر میشد و کارکرد خود را از دست میداد. علاوه بر این، همه جا را آلوده می کرد و بوی بسیار بدی می داد. اینجاست که کیمیادانها وارد عمل شدند. در سال 1823، چارلز مکینتاش، کیمیا دان اسکاتلندی، لاستیک را در نفت حل کرد و سپس پارچه ها را در این مخلوط تر کرد و آنها را ضد آب ساخت. اما حتی با این روش نیز لاستیک نتوانست از شر بوی نامطبوع خود خلاص شود و مانند چوب سخت و شکننده شد. این یک تصادف باورنکردنی بود که باعث شد این ماده به بازیگر اصلی صنعت پتروشیمی امروز تبدیل شود...

محقق آماتور، چارلزگودیر، که درسال 1800 در ایالات متحده به دنیا آمد، لاستیک را با هر ماده کیمیاوی که پیدا میکرد مخلوط کرد، اما نتوانست به نتیجه دلخواه برسد. تا اینکه مقداری رابر را که با گوگرد مخلوط کرده بود، کنار اجاق گاز فراموش کرد. گودیر که یک شب قبل از خواب به طور تصادفی رابری مخلوط شده با گوگرد را کنار اجاق گازی که خانه اش را گرم می کرد رها کرد، متوجه شد که رابر بدون ازدست دادن انعطاف پذیری خودسفت شده است. گودیربا گرم کردن رابرگوگردی، البته به شکل اتفاقی، به محصول جدیدی به نام "ولکانیزاسیون" دست یافت. این کشف تصادفی روز تولد لاستیک بود.

تبدیل رابر به لاستیک نه تنها زمینه استفاده از آن را به میزان باورنکردنی تغییر داد، بلکه منجر به تولد یک صنعت چند میلیارد دالری شد. با این حال، درابتدا هیچ کس کشف چارلزگودیر را باور یا حمایت نکرد. زمانی که چارلز گودیر در سال 1844 حق اختراع خود را دریافت کرد، مخترع بریتانیایی توماس هنکاک قبلاً به مدت یک سال شروع به تولید لاستیک با استفاده از روش ولکانیزاسیون کرده بود. در حالی که گودیردریک اتاق یکی ازهوتلها درگذشت و هزاران دالر قرض به همسر و فرزندش بمیراث گذاشت، رقیب بریتانیایی اوهانکوک و خانواده‌اش هزاران لاستیک موتر تولید کردند و میلیون‌ها پوند به دست آوردند.